Kapot

Ik steek het op de griepvaccinatie die we gisteren op het werk gekregen hebben, maar het ging vandaag ab-so-luut niet.

Wakker geworden met nog meer rugpijn dan anders, en de hele dag zo voos als een erpel rondgelopen.

Sandra was in de voormiddag naar Studio 100 aangezet met Louis — een opname voor een nieuw programma, ik weet niet hoeveel ik ervan mag zeggen, ik heb de papieren en de NDA’s niet gezien — en dus was het de rest van de dag ik alleen met Zelie, Jan en Anna.

De straat was leeg, iedereen op allerlei kampen of dingen vermoed ik, en het regende dat het goot. Ik wist direkt weer waarom wij nooit vanzeleven maar één kind wilden hebben.

Niet om het mij gemakkelijker te maken, al kwam het er vandaag wel op neer, maar: het is zó een ongelooflijk plezier om te zien hoe ze met elkaar spelen. Ze hebben de hele dag computer en televisie en poppen en boekjes en voorlezen en star wars en dingen gedaan met elkaar. En geen moment ruzie gemaakt.

Ik heb me beperkt tot ‘s middags twee pizza’s maken, in de namiddag een reuzengrote fruitsla, en ‘s avonds boterhammen. En de rest van de tijd gevegeteerd in de trekzetel. Beetje Drupal gedaan, beetje op het internet rondgelummeld.

En toch: vanavond helemaal, maar dan ook helemaal kapot. Rug, hoofd, moe. Daarnet zowaar drie kwartier in slaap gevallen voor de televisie, verdorie.

Alla. Morgen terug gaan werken, laatste tekenles, en prutsen met FileMaker en XSL (don’t ask). En dan donderdag weer vakantie met de kinderen. Vier kinderen, dan wel. En dan vrijdag weer werken, en dan is het weekend, en maandag gaat Anna naar de kleuterschool.