Het vervelendste van zo van die chronische rugpijn te hebben, dat zijn de nachten dat het niet lukt om te slapen wegens pijn die niet met pijnstillers weg te halen is.
Stom hé: een mens zou denken dat iets dat helpt tegen hoofdpijn en tegen oorpijn en tegen pijn op allerlei andere plaatsen, dat dat ook zou helpen voor rugpijn.
Maar nee. ‘t Zijn mijn hersenen die kapot zijn, of zoiets: dat ze pijn voelen zelfs al zou er geen reden toe zijn.
Andere mensen hebben een spookledemaat, ik heb een spookrug. Gelukkig dat het niet altijd even erg is, anders zou ik, euh, ik weet het niet.
En ondertussen, trouwens, blijft dat loszittend stuk metaal mij het leven dag in dag uit misselijk maken: beeld u een draaiende maag van de honger in, maar dan voortdurend, en niet in uw maar maar van boven tot onder uw ruggengraat.
Binnen een paar weken: beslissing over operatie of niet. Bah.
Spookpijn wordt behandeld met antidepressiva. Een gewone pijnstiller hept daar niet tegen om de eenvoudige reden dat het geen pijn is – je dénkt bij spookpijn alleen maar dat je pijn hebt, wat in dat geval nog veel ondraaglijker is dan gewone fysieke pijn. En om dat te stoppen neem je dus best iets om je verstand stil te leggen; dogmatil of seroquel of prozac of één van de honderden alternatieven. Het helpt and it puts a funny smile on your face 🙂
Damn, ik bewonder je sterkte. 🙂
Ik sluit me aan bij Greet. Gek was ik er al van geworden, stápel.