Beelden te doen

Ik heb dus écht een heel fijne bezigheid gevonden voor de dode momenten ‘s avonds en ‘s nachts, met dat beelden restaureren en op Wikipedia zetten.

Het is, als men een beetje rondkijkt, ongelooflijk hoe relatief weinig afbeeldingen er in hoge resolutie op Wikipedia staan. En hoe enorm weinig van die afbeeldingen min of meer opgekuist zijn.

Ik ben het er helemaal mee eens dat de foto’s er in originele staat ook moeten op staan, maar als het mogelijk is om de krassen en de vlekken weg te halen, en de foto illustreert er het onderwerp beter mee, dan mag dat best, vind ik.

…en omdat het zo relaxerend is, en ik wel wat relaxering kan gebruiken, heb ik dus altijd wel een paar foto’s in de wachtrij staan, die half of volledig van vlekken en krassen en ontbrekende stukken ontdaan zijn.

Zo bijvoorbeeld de volgende.

Cornelius Vanderbilt, de patriarch van de familie Vanderbilt en de grondlegger van hun fortuin:

Een daguerreotype, en zoals vaak het geval bij die dingen, heel erg gekrast en heel erg lelijk gekrast. Niets echt ingrijpends aan de hand, alleen wat reconstructie onder zijn ene oog. En al die krassen, dus. En aan het histogram sleuren om er wat beter contrast uit te krijgen. Misschien dat ik er een goudtoon in steek, want het origineel was ook goudgetint.

Willie en Tad Lincoln. Abraham Lincoln was nooit meer dezelfde na de dood van zijn zoontje William. Deze foto moet niet lang voor zijn dood gemaakt zijn. Krassen, vlekken, stofjes, en een omgeplooid hoekje onderaan rechts. En opnieuw een beetje meer contrast erin krijgen: het is er wel, in het gezicht van de kinderen, maar het komt er nu niet echt uit.

Fiorello LaGuardia met heilbot. Om het artikel over de heilbot te illustreren (die dingen kunnen blijkbaar tot bijna 200 kilo wegen), en misschien ook wel om bij de ex-burgemeester van New York te zetten, om te illustreren wat voor een man van het volk het wel was? Vuiligheid weghalen, natuurlijk, maar ik weet nog niet wat ik ga doen met het volk dat rond burgemeester en vis staat. Het ziet er uit alsof het bewust overbelicht is: misschien laat ik het zo, misschien zorg ik voor een alternatief dat egaal belicht is en laat ik de mensen kiezen.

Anthony Velonis is een zeefdrukker die in de jaren 30 en 40 leutig werk gemaakt heeft, en die begod zelfs geen artikel heeft op Wikipedia!

 

 

Charles-Joseph van Ligne, de man die le congrès danse beaucoup, mais il ne marche pas zei, over het dansend congres van Wenen. Er is een fijne handgekleurde litho van, en met wat opkuiswerk en subtiele kleurcorrectie is daar iets mooi van te maken:

Een Inupiat van King Island in Alaska: dust & scratches wegdoen, de legende en de stempel onderaan ook, en dan het histogram wat meer leven geven.

Byron Price, censor van de VS tijdens de tweede wereldoorlog, omdat het zo’n dromerige foto is. Niet veel werk aan, ook:

Dat, en nog veel veel meer, en elke avond komen er weer nieuwe bij.

‘t Is wel wat.