Ge moogt u daar eigenlijk niet al te veel vragen bij stellen, bij wat er allemaal gebeurt met de kinderen als uw rug gedraaid is.
Ik was boven met Louis — muziek beluisteren, tekenen en boekje lezen, en ondertussen waren beneden Zelie, Jan, Anna en Esthée van in de straat broodpudding aan het bricoleren.
Plots: doffe stomp, krijs!
Jan had Anna met haar hand tussen de (zeer grote, zeer zware) keukendeur geklemd. Tranen met tuiten, krijsend wenen, Jan ook aan het wenen, drama!
Handje open, handje dicht: alles beweegst nog en Anna weent niet méér? Okay, alles in orde dus. Jan aangemaakd dat hij meer moet opletten, Anna vastgepakt, Jan vastgepakt, elkaar doen vastpakken, drama weg.
…
Een beetje later, de broodpudding zit ondertussen in, alle kinderen zijn op straat gaan spelen.
Plots: kreet! drie kinderen aan de deur! paniek! ween!
Esthée was tegen Anna gebotst en Anna had een bloedneus. Niet zo’n bloedneus voor beginners, met een beetje vochtig roodachtig snot, nee: een niet te stelpen vloed dikke klodders donkerzwart bloed, tussen samengeknepen vingers in lome golven naar buiten spurtend.
Kledij uit de weg gedaan, bloed van gezicht gewassen, vers nat washandje meegegeven, hopla, probleem opgelost.
…
Eens kijken wat het volgende zal zijn.
en uw koters in stoot- en blutsvast piepschuim inpakken is natuurlijk ook geen optie:-)
Ik ben dan eens een namiddag weg.
Ik heb van zijn leven nog nooit een bloedneus gehad. Ik wacht vol ongeduld op de eerste mens die mij een toek op mijn gezicht komt geven.
Arme Anna. Maar als ze twintig jaar is en rijk en beroemd zal ze in de Story en de Dag Allemaal kunnen terugkijken op haar miserabele jeugd vol mishandeling. Dat is toch zo met al die rijke en beroemde mensen hé?