Wat Daerden *eigenlijk* zei

Geert Lambert zei dat één van de ambities die de regering ooit had, naast goed bestuur, een staatshervorming en de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde, de grondige aanpak van het Belgische pensioenstelsel was.

In oktober 2008 besliste de regering een pensioenconferentie in te stellen. Vanaf januari 2009 zou die een heel jaar worden voortgezet. Er zou via voorbereidende task forces worden gewerkt. Er werd beslist om drie werkgroepen te belasten met het onderzoek van respectievelijk de modernisering van het wettelijk pensioen, van de aanvullende pensioenen en van het individuele pensioensparen.

Lambert wou weten of de regering nog steeds van plan is om tijdens deze regeerperiode de pensioenstelsels ingrijpend te hervormen: een jaar na de start van de pensioenconferentie zou het stilaan duidelijk mogen zijn welke de krijtlijnen van de hervormingen zullen zijn.

Concreet was de vraag aan Daerden: “Kan de minister mij deze krijtlijnen schetsen? Mochten er, niettegenstaande de hoogdringendheid, nog geen krijtlijnen bekend zijn, kan hij dan de stand van zaken van de pensioenconferentie geven? Wanneer is de conferentie en zijn de werkgroepen voor het laatst bijeengekomen en wanneer is de volgende vergadering gepland? Tegen wanneer zullen de werkzaamheden van de conferentie afgerond zijn? Wanneer verwacht de minister dat de hervormingen effectief zullen worden doorgevoerd?”

En daarop antwoordde Michel Daerden, minister van Pensioenen en Grote Steden, het volgende:

We zijn ons al jaren bewust van het probleem van de vergrijzing en van het feit dat onder de opeenvolgende regeringen het probleem onopgelost bleef. […] Als we ons werkelijk over dit probleem willen buigen en het in zijn geheel willen bestuderen, lijkt het me niet goed overhaast te werk te gaan. Dat zou immers kunnen leiden tot puur demagogische en electorale schijnoplossingen. Sinds mijn aantreden heb ik contact opgenomen met de verschillende sociale gesprekspartners en de verschillende vertegenwoordigers van ouderenverenigingen om te proberen de zaak af te ronden.

Tot eind december werden er veel vergaderingen gehouden. De werkzaamheden vorderen goed. Ik hoop van harte in de komende weken een eerste tussentijds verslag bij de regering te kunnen indienen. Dat verslag zal een soort groenboek worden dat hopelijk de goede vragen zal stellen. Over het groenboek zal vervolgens een brede discussie worden gevoerd die, wat mij betreft, in de verenigde commissies van Kamer en Senaat moet aanvangen.

Aan het einde van deze brede discussie hoop ik voor het einde van de eerste helft van 2010 een samenvattend verslag, een witboek, aan de regering te kunnen voorleggen. Dat zal ook dienen als vertrekpunt voor de discussie over het Belgische EU-voorzitterschap in de tweede helft van 2010.

Ik zie niet wat het probleem is.

21 reacties op “Wat Daerden *eigenlijk* zei”

  1. Allemaal goed en wel, maar ik vind dat toch kort door de bocht gaan. Van een minister mag je verwachten dat hij deftig kan communiceren, en dat er niet gelald wordt op het spreekgestoelte. Dan mag de inhoud nog zo goed zijn, hoe die gebracht wordt is nu éénmaal deel van het geheel.

    En dan ook: dat geeneen van de aanwezige senatoren een punt gemaakt heeft van de vorm kan ook iets anders betekenen dan “de inhoud primeert op de vorm”. Dat ze het misschien eigenlijk niet kan schelen wat en hoe die mens daar komt vertellen. Of dat – wie weet – wel orders van bovenaf zijn om hem “met rust te laten”.

    Ik zeg niet dat dat allemaal effectief zo is, maar “de inhoud primeert op de vorm”: zo werkt onze maatschappij nu éénmaal niet, hoe graag ik dat zelf wel zou hebben.

  2. Had Daerden het tafereel vervolledigd door eens zacht te voelen onder de rok van een hostess van de Kamer die hij verwarde met een bordeelmeisje, dan had u het waarschijnlijk ook geen probleem gevonden. Want ja, het is de boodschap die telt, en op de persoon mag men niet schieten…
    Niets is minder waar. In de politiek wordt wel degelijk intuitu personae kritiek gegeven. Om een recent voorbeeld te geven, als Decrem als een straatwijf het boordpersoneel zijn huid volscheldt, staan de linkse boordschutters ook klaar. En terecht! Een mens moet zijn manieren houden, een minister zeker. Punt.

    Dat Daerden er vanaf komt met een vermaning, dat hij überhaupt minister geworden is, dat kan natuurlijk alleen in Belgie. Het bewijst het zwakke leiderschap van Leterme en toont aan dat de Waalse socialisten, voorlopig nog even, de echte bazen van dit land zijn. De geschiedenis zal aantonen dat het toebedelen van de portefeuille van pensioenen aan deze man geen toeval was, maar een van de vele ironieen van het noodlot.
    Ook de socialisten zelf zijn hypocriet in de steun aan deze man. De enige reden waarom ze hem vooralsnog een hand boven het hoofd houden is gelegen in het feit dat hij duizenden Waalse “fuck you stemmen” aantrekt. De dag echter dat men daar “onze zatte nonkel Fons” zijn gezever beu is -en die dag komt – zal men Daerden laten vallen als de baksteen die hij in werkelijkheid is. We hebben in Vlaanderen analoge verhalen gekend met zeveraars als Van Rossem en Jan De Corte.

  3. Ja, en had Daerden een kooi woelmuizen meegenomen naar het spreekgestoelte en ze live één voor één doodgenepen had, dan…

    Dat zijn stromanargumenten.

    Is hij competent? Doet hij zijn werk goed?

    Heeft iemand hem al ánders horen spreken dan op deze manier? Misschien zijn we wel met z’n allen aan het lachen met een handicap!

  4. Ik vrees dat ik het min of meer eens ben met Michel. Een minister wordt trouwens in eerst instantie aangeduid door zijn kiezers (behalve in het geval van Lieten, natuurlijk). Voor zover ik kan zien heeft Daerden de laatste verkiezingen meer stemmen gehaald dan Di Rupo, bijvoorbeeld. En tot spijt van wie het benijdt: mensen die het kunnen weten beschrijven Daerden altijd als een minister die erg goed zijn werk doet en een stevige dossierkennis heeft, bijna op het maniakale af.

    Een minister ‘moet’ dus niet goed kunnen communiceren (al is dat wel een pluspunt, natuurlijk). Zoals Michel al zei: hij moet zijn werk goed doen.

    En mensen die beweren dat de échte bazen van dit land de Waalse socialisten zijn, wens ik een zacht ontwaken toe uit dromenland.

  5. “Een handicap”, dat is een goeie Michel! Ik weet niet hoe het met u zit maar ik laat mijn centen niet beheren door dergelijke clows bij mijn bank en ik wil dit ook niet met mijn toekomstig pensioen laten gebeuren. Probeer maar eens dergelijke presentatie te geven in een bedrijf met de toekomst van het bedrijf als onderwerp. Mocht ik nog enige trots hebben als Belg dan kreeg deze weer een ferme deuk door deze pipo.

  6. Hij spreekt traag en heeft een overdreven mimiek.

    Heeft iemand hem al met een uitgestreken gezicht als een koffiemolen zien ratelen?

    “Een handicap” is een zwaar woord, maar ik kan me inbeelden dat hij er niets aan kan doen.

    Oh, en daarnaast heeft hij een gevoel voor humor en (zelf)relativatie, voor zover dat in de media naar voren komt.

    Burn the witch!

  7. Men politici inderdaad niet verwijten er een bepaalde stijl op na te houden. Wanneer Guy Verhofstadt (overdreven voluntarisme), Yves Leterme (verdoken arrogantie) en Frank Vandenbroucke (terechtwijzende schoolmeester) een parlementair antwoord geven, dan wekt dat bij een deel van het parlementaire publiek ook een zekere weerstand en/of humor op. Dat doet niets af aan het antwoord dat, ook in het geval van Michel Daerden, correct en volledig kan zijn.

    De discussie is hier of het legitiem is vragen te stellen over het gedrag van een minister in functie. En dat hij in functie is, bestaat hier geen twijfel over. Hij staat zich immers voor het parlement te verantwoorden, één van de grondwettelijke functies van een minister. Wat Michel Daerden doet na een voetbalmatch, in tv-programma’s,…, valt strikt genomen buiten zijn taak van minister. Je kunt dat gedrag afkeuren, maar wat buiten zijn taakomschrijving valt, kun je politiek gezien niets op aanmerken.

    Indien een minister, wanneer hij in functie is, tekenen geeft dat hij eigenlijk niet volledig bij zinnen is, dan stelt zich mijns inziens wel een probleem. Een minister is immers een openbaar ambtenaar: hij kan ministeriële besluiten tekenen, koninklijke besluiten mee ondertekenen, instructies geven aan een ministerie, het land internationaalrechtelijk vertegenwoordigen, enz. Er stellen zich (ook juridische) problemen indien zou blijken dat de betrokken minister deze taken uitvoert zonder zijn volle verstand.

    Stelt zich dan de vraag in het concrete geval of Michel Daerden heeft geantwoord in zijn gekende stijl (bv. eventueel spraakgebrek, wat taalproblemen in het Nederlands, kortom zaken die je hem niet helemaal kunt aanrekenen), dan wel op een manier die hiervan afwijkt. Het volstaat hiervoor een vergelijking te maken van het antwoord dat hij gaf deze week (http://www.twitvid.com/C2F74) en bijvoorbeeld op 12 november in dezelfde Senaat (http://www.twitvid.com/72B48).

    Ik ben geen arts, maar ik zie wel voldoende verschillen tussen 12/11 en 07/01 om te stellen dat de minister op 07/01 niet in zijn ‘gewone doen’ was.

  8. Ik herinner mij een dubbelinterview met zijn zoon in Humo een paar jaar geleden (ik geloof na die verkiezingen waar hij zat was en dat ook ruiterlijk toegaf), waar er toch gewag werd gemaakt van een vermoeden van een stoornis uit het autismespectrum bij Daerden (Asperger of zo). Dat zou eventueel zijn gedrag deels kunnen verklaren.

    En het is niet om te zeggen dat andere partijen en andere regeringen het pensioendossier gezwind en doortastend hebben behandeld hé!

  9. Ben het volledig eens met Michel. Daerden doet de moeite om in het Nederlands te antwoorden en pakt hier en daar uit met een kwinkslag. Je kunt er voor of tegen zijn, maar de man heeft volgens mij voldoende competenties om een bekwame minister te zijn

  10. Ook als we het puur inhoudelijk bekijken, blijven er problemen: als men er een jaar na de oprichting van de pensioenconferentie nog niet in geslaagd is om nog maar te beginnen met het stellen van de juiste vragen, wat is er dan in de laatste twaalf maanden gebeurd? Weten we intussen niet wat de problemen zijn, en zelfs de mogelijke oplossingen?

    En wat de hervormingen van de Belgische pensioenen te maken hebben met de discussie over het Belgische EU-voorzitterschap in de tweede helft van 2010 is me ook een raadsel. Het lijkt alsof alle redenen – economische crisis, EU-voorzitterschap, overleg met jongeren- en ouderenorganisaties, regeringswissels – goed zijn om de zaak uit te stellen en over de verkiezingen van 2011 te tillen. Ik stort deze maand alvast braaf mijn bijdrage in mijn privé-pensioenfonds.

  11. Ik vind dit toch een lastige hoor. Ik krijg als verbale communicatie inderdaad exact wat hierboven staat, alleen is de lichamelijke communicatie -volgens de vele experten die mij presentatieskills probeerden aan te praten toch verantwoordelijk voor 80% van de communicatie- helemaal niet in sync met wàt hij zegt. Ik krijg de indruk dat hij helemaal niet meent wat hij zegt, en er zelfs de draak mee steekt!
    Zo kan je ook moeilijk een eulogie afsteken met een brede glimlach en zwaaiend met de armen, of in het station een vertraging aankondigen gevolgd door een hartelijke schaterlach.
    “Don’t take the piss!” En dat is net wat ik Daerden daar zag doen, en dat is inderdaad een zeer persoonlijke interpretatie, maar ik ben blijkbaar niet alleen.

  12. Daerden is helemaal niet zat.

    Het verbaasd mij ten zeerste dat men dat concludeert.
    Kan zijn dat hij misschien een ander stimulerend middel naar binnen heeft gespeeld maar zat is hij zekers niet.

    En eerlijk gezegd vind ik het een prachtige man.
    Hij antwoord in het Nederlands!!!
    Draait er nog wat kwinkslagen door ook.

    Mr Daerden is meer capabel dan alle Vlaamse politici bij elkaar en niet in het minst Freya Pireyns (nooit iets zinnigs gezegd) of Bart Dewever die Woestijnvis op zijn blote knietjes mag danken dat hij nu (tijdelijk mag ik hopen want hij is een nul) zoveel krediet in Vlaanderen geniet.

    Als we de uitspraken van beide heren eens zouden toetsen en zien wat ze met die uitspraken hebben gedaan … Dan zal snel blijken wie de nul is.

    Niettemin ben ik zeer sterk voorstander van een systeem zoals in de sport dat politici op drank en drugs controleert.
    Per slot van rekening is het beleid miljoenen keren belangrijker dan een sporter die zich al dan niet heeft gedopeerd.

    Maar geen enkele politcus (of ca) is geneigd daaromtrent een voorstel in te dienen.
    Net zoals de Belgische bodybuilding scene niet geneigd was om een dopingcontrole te ondergaan toen het BK in Nederland werd georganiseerd en ze ALLEMAAL de benen namen.

    Men zou daar eens over moeten nadenken. Geregeerd worden door mensen buiten zinnen of niet.

  13. If it looks like crap, and it smells like crap, then it probably IS crap.

    Die vent was straalbezopen. (eigenlijk: iemand met een zwaar drankprobleem hoeft niet zo gek veel te drinken om de indruk te geven straalbezopen te zijn, dus een paar wijntjes tegen de zenuwen might have done the trick)

    Mààr er is geen bewijs, en het is politiek incorrect om zoiets te zeggen, dus mogen we dat niet doen. But he ain’t foolin’ me.

Reacties zijn gesloten.