Ik dacht eerst gedorie ja, Anne McCaffrey, waar is de tijd?
Maar een paar tellen later dacht ik terug aan de jaren 1980, en toen kreeg ik plots een klop.
Het was al een eeuw geleden, maar natuurlijk dat ik al Anne McCaffrey’s boeken gelezen heb. Dragonriders of Pern en Ship Who Sang: ik lééfde in die werelden.
De zestienjarige hopeloos romantische geek in mij huilt tranen met tuiten.
Als ik mij goed herinner vond ik die eerste Dragon riders wel goed, maar begon de serie na een tijdje toch te lijden onder het ‘eindeloos volgehouden fantasy reeks die zichzelf meer en meer herhaalt’-syndroom. Wel knap hoe ze SF en fantasy combineerde.
Ik heb het omschreven gelezen als “ze schreef op den duur haar eigen fanfic”, en daar had het wel wat van. 🙂