Een zoveelste gedupeerde van de allopathie

Het militair-industrieel complex, euh, ik bedoel, de mainstream allopathie slash Monsanto slash Illuminati slaan weer toe!

Een perfect gelukkige man met wat symptomen van Parkinson moest absoluut onder het mes gaan en electroden ingeplant krijgen. De resultaten zijn ernaar.

Je reinste symptoombestrijding zonder de diepere oorzaak aan te pakken. Dokters die God spelen, elk systeem apart zien zonder de hele mens te behandelen: ongelooflijk.

In plaats van naar de homeopaat te gaan, die zou niet alleen de symptomen maar het geheel opgelost hebben, wellicht met Tarentula Hispanica (vogelspin), Bufo Rana (paddenvergif), Agaricus Muscarius (vliegenzwam) of Ambra Grisea (walvisovergeefsel).

Serieus, bekijk de arme man:

34 reacties op “Een zoveelste gedupeerde van de allopathie”

  1. Michel mijn broer heeft Huntingtons en zou maar wat geven om een of andere vorm van symptoombestrijding te kunnen genieten om de paar laatste jaren van zijn jonge leven die hem nog resten op een iet of wat normale manier te kunnen beleven.
    Oordeel niet zo snel.

  2. “Een perfect gelukkige man met wat symptomen van Parkinson”. Je kan dit niet menen. Spectaculair wat die electroden doen. Alsof homeopathie ooit dergelijk effect zou kunnen hebben.

        1. Badwater zou ik zo niet zeggen: daar zit meestal nog een terug te vinden spoor van badschuim en zo in.

          Ik vind het misdadig dat homeopathie behandeld wordt als was het meer dan tovenarij en handengezwaai, ja.

          1. Misdadig? Toe maar! En wie zijn de misdadigers dan wel? De homeopathen? De mensen die in homeopathie meer zien dan tovenarij en handengezwaai? De regering die laat betijen? Wie moet er volgens jou eigenlijk achter slot en grendel?

          2. Oei, is “misdadig” een te zwaar woord voor gevoelige teentjes? 🙂

            Kies anders gerust uit “belachelijk”, “degoutant”, “idioot”, “weerzinwekkend”, of gelijkaardige.

            Homeopathie werkt niet. Als er al effect is, dan is dat enkel placebo, en studie na studie na studie wijst dat uit.

            De reden is niet ver te zoeken: homeopathie *kan* niet werken. Er is geen enkele reden waarom één pilletje of één potje water met niets in een ander effect zou hebben dan een ander pilletje of potje water met *ook* niets in.

            En homeopaten weten dat natuurlijk ook wel: op een aantal écht gevaarlijke kwakzalvers in de marge na, schrijven ze alleen maar homeopathie voor voor dingen die ook vanzelf zouden kunnen over gaan (verkoudheid, allergie, onbestemde kwaaltjes hier en daar).

            Geen enkele homeopaat (enfin, hoop ik toch) zou een operatie doen met homeopathische anesthesie, of een infectie aan een open wonde behandelen met homeopathie, of Parkinson’s behandelen met homeopathie.

            Nee, “misselijkheid na algemene verdoving”, dat kun je homeopathisch behandelen (never mind dat die ook zó over gaat), of zoals deze bijzonder grappige over huidinfecties: eerste heelder bladzijden over allerlei, om dan te besluiten met:

            Septicaemia is a dangerous condition that can develop from a skin infection. If you see a red line extending from an infection, seek medical attention immediately.

            Ah ha ha. Seek real medical attention, met andere woorden.

  3. Het is me niet geheel duidelijk, Michel, of je met het bovenstaande een (stevig) punt achter de discussie hebt gezet, maar inderdaad mijn teentjes worden altijd een beetje gevoelig als ik geconfronteerd wordt met iemand die de waarheid in pacht meent te hebben, en mij – in naam van die waarheid – woorden toevoegt als ‘belachelijk’, ‘idioot’, ‘degoutant’, ‘weerzinwekkend’ of een ander koosnaampje naar keuze. Noem me kleinzerig, maar het doet me altijd iets om zo frontaal in botsing te komen met dé waarheid. Maar ik heb het natuurlijk zelf gezocht. Ik had beter moeten weten. Je bent een rots in de branding, Michel, hard en onverzettelijk. Deze ezel zal zich geen twee keer aan dezelfde steen stoten.

    1. En wat dat “dé waarheid”-gewauwel altijd betreft: probéér eens uit te leggen hoe die hele homeopathie zou moeten werken? (Neen, “ik moet dat niet kunnen uitleggen ik wéét dat het werkt” is niet genoeg.)

      En als dat gelukt is: vind mij eens een instrument — waar en wanneer dan ook in het hele universum, ongeacht de kost — dat het verschil tussen een D30, D60, D100, D200, D400, D500 of D1000 (!) van kwik en kikkerdril en slangenei en vliegenzwam en walviskots kan maken.

      Ik zal het u gemakkelijk maken: niets of niemand ter wereld of in het hele universum kan dat. Zelfs theoretisch niet.

      Kom dus niet af met verontwaardiging of met varianten op “There are more things in heaven and earth, Horatio, than are dreamt of in your philosophy” — zever is zever is zever.

  4. ‘Ik luister naar niets waar ik het niet mee eens ben.’ Heb je het nu over mij of over jezelf? Moet ik nu echt geloven dat je bereid bent te luisteren naar mij? Seriously? En denk je echt dat ik nooit geluisterd heb naar de argumenten die tegen homeopathie ingebracht worden? Dat zou trouwens een hele prestatie zijn, want ze worden echt niet voorzichtig in mijn oor gefluisterd. Maar daar moet ik ongetwijfeld tegen kunnen, tegen al dat getoeter en gebrul. Want we leven in de tijd van de harde argumenten, van de cijfers en de bewijzen, van de tanden met haar op. Weg met dat softe, melige gedoe! Het doet me denken aan een verhaaltje dat mijn leraar ooit vertelde: het verhaal van de deegklomp en de bijl. Je mag eens raden wie het pleit won. Maar ik ben geen klomp deeg. Ik ben niet bereid op me in te laten hakken. Niet voor de homeopathie, waar ik zelf m’n twijfels over heb. Ik wilde gewoon eens kijken of hier misschien toch een redelijk gesprek te voeren viel, met een minimum aan respect voor een andersdenkende, iemand waar je het niet eens mee bent. Wel Michel, het antwoord op die vraag heb je me inmiddels gegeven. Loud and clear.

    1. Euh, wat? Moet ik medelijden hebben of zo? Ik snap het niet goed.

      En wat is het met “dat softe, melige gedoe”? Is dat een pleidooi voor homeopathie, dat zoveel softer en meliger is dan geneeskunde die wél werkt, en dat daarom anders en dus misschien ook evenwaardig zou zijn?

      Wel: neen. Zoals ik zei: ik doe daar niet aan mee, aan dat liedje van “minimum van respect voor andersdenkenden”, als het op geneeskunde aankomt.

      Dubbelblind testen, da’s een goeie manier om te weten of iets werkt. En homeopathie werkt dus niet.

      Geef gerust geld uit aan dure placebo-middelen, waarom zou ik daar lastig over doen? Waar ik wél lastig over doe, is dat die nonsens in echte apotheken kan gekocht worden, en dat het terugbetaald wordt door het ziekenfonds.

      Dat iedereen in zijn vrije tijd een altaar bouwt voor Papa Legba, Hecate, Dokter Vogel of wie dan ook — maar kom niet af met nonsens als “een pil waar niets in zit zal u beter maken”, of “zwier een dode kip over een foto van uw geliefde en haar maagpijn zal beter worden”.

      En laat er mij niet voor betalen.

    2. En wat die ‘Ik luister naar niets waar ik het niet mee eens ben’ betreft: ik had het niet over mezelf, nee.

      Het is bijzonder eenvoudig om na te gaan wie er al dan niet bereid is om te luisteren, daarvoor moet je maar één vraag beantwoorden.

      Wat zou er nodig zijn om je ervan te overtuigen dat homeopathie niet werkt?

      Als je daar een antwoord op hebt, dan is een discussie mogelijk. Anders niet.

      For the record: wat zou er nodig zijn om mij ervan te overtuigen dat homeopathie wél werkt? Iets in deze zin:

      – neem een reeks mensen met chronische hoofdpijn
      – laat die naar een homeopaat gaan en laat die een middel voorschrijven
      – geef aan de helft van de mensen een homeopathisch middel
      – geef aan de andere helft iets dat er precies zo uitziet maar niets bevat (enfin, nóg minder dus)
      – zie wat het resultaat is, en of de helft van de mensen mét homeopathisch middel significant beter geworden zijn dan de andere helft

      Als dat zo is, consistent, dan geloof ik metéén in homeopathie. Metéén. (Al is “geloof” dan niet de juiste term, en is het eerder “dan is bewezen dat homeopathie werkt”).

      Enfin, voor wat chronische hoofdpijn betreft, natuurlijk. Je zou dan hetzelfde experiment moeten herhalen met slapeloosheid, en hooikoorts, en asthma, en eczeem, etc. etc.

  5. Vooruit dan maar.
    Wat zou er nodig zijn om mij ervan te overtuigen dat homeopathie niet werkt? Eenvoudig: het verdwijnen van de homeopathie. Ik kan mij namelijk niet goed voorstellen dat miljoenen mensen over de hele wereld hun leven lang homeopathische middelen nemen zonder dat ze daar enige baat bij hebben. Misschien zal de homeopathie eerlang verdwijnen, als duidelijk wordt dat ze niet werkt. Maar tot zolang krijgt ze van mij het voordeel van de twijfel.
    En wat zou er zo erg zijn als homeopathie werkelijk een placebo was? Wat zou daarmee verloren zijn dan wat geld? Het helpt mensen er alvast mee om gezond te blijven met gewoon water in plaats van zichzelf te vergiftigen met medicijnen waarvan ze de bijwerkingen niet kennen. Ik zeg niet dat dit soort medicijnen er niet moet zijn. Ik zeg alleen dat ze veel te veel gebruikt worden, namelijk in gevallen waar water-in-flesjes evengoed de klus zou klaren. En wat als het ziekenfonds dat water terugbetaalt (iets wat ze bij mijn weten slechts zeer gedeeltelijk doet)? Tenslotte betalen de alternativo’s ook belastingen. Hebben zij geen rechten?
    Ik snap dus niet waarom je je zo dik maakt. Je zegt zelf dat het aantal misdadige homeopathische kwakzalvers zeer beperkt is. Als het erom gaat spannen, sturen homeopathen hun patiënten wel naar een ‘echte’ dokter. Een gevaar voor de volksgezondheid is er niet. Dus wat kan het jou schelen wat mensen met hun geld en hun gezondheid doen? Ik heb mijn hele jeugd pillen geslikt, tot ze langs mijn oren uitkwamen en mijn haar ervan uitviel. En ze hielpen niks. Ik heb toen gezegd: schluss damit! Sindsdien neem ik alleen nog homeopathische medicijnen, en ik leef nog altijd. Zeg mij: wie doe ik daar kwaad mee? Waarom erger jij je blauw aan mensen zoals ik? Ik verplicht niemand om mijn voorbeeld te volgen. Ik waarschuw zelfs niet voor de reguliere pillenwinkel. Als mensen die pillen willen nemen: mij best. Maar dat ze mij alsjeblief met rust laten en mij niet uitschelden voor crimineel en degoutante idioot. En nog eens: ik snap het niet. Waarom ben ik zo’n doorn in je oog? Omdat ik anders leef dan jij? Omdat ik anders denk? Omdat ik wellicht helemaal niet denk? Maar wat kan jou dat in godsnaam schelen?

    1. Wat zou er nodig zijn om mij ervan te overtuigen dat homeopathie niet werkt? Eenvoudig: het verdwijnen van de homeopathie. Ik kan mij namelijk niet goed voorstellen dat miljoenen mensen over de hele wereld hun leven lang homeopathische middelen nemen zonder dat ze daar enige baat bij hebben. Misschien zal de homeopathie eerlang verdwijnen, als duidelijk wordt dat ze niet werkt. Maar tot zolang krijgt ze van mij het voordeel van de twijfel.

      …dat was dus duidelijk, en ik zet het voor gemak even in het vet: niets kan je ervan overtuigen dat homeopathie niet zou werken.

      Daar is een naam voor: irrationeel fanatisme.

  6. By the way, ik heb mijn hele jeugd pillen geslikt voor hooikoorts. Ik heb inspuitingen gekregen recht in mijn neusholten, met ouderwetse spuiten waarmee je een boer van zijn paard kon slaan. Ik ben opengekrast met schroevendraaiers. Allemaal door ‘echte’ dokters. En het hielp allemaal niets, geen zier, nada. Het werd zelfs erger. En toen ben ik de alternatieve toer opgegaan, want ik wilde genezen. Niet buiten kunnen komen als buiten de zon schijnt (ja dat gebeurde vroeger nog!), het is niet leuk. En raad eens: het hielp! Ik ben jarenlang vrij geweest van hooikoorts. Het komt geregeld nog terug, maar in veel mindere mate dan vroeger. Ik heb ooit nog eens een reguliere pil geslikt, omdat ik buiten moest werken en het me echt niet kon permitteren geveld te worden door een hooikoortsaanval. De pil hielp, zeker. Maar ze maakte ook een zombie van me. En dus zei ik opnieuw: weg met die troep!
    Kan ik dat bewijzen? Nee. Ik ben heus niet van plan om me te onderwerpen aan een of ander experiment. Het leven zelf is al experiment genoeg voor me. Maar ikzelf heb geen bewijs nodig. Ik ben veel te blij dat ik er (grotendeels) vanaf ben. En was dat zonder die alternatieve middelen ook niet gebeurd? Best mogelijk. Maar met die onzekerheid leef ik graag. En bovendien hebben mijn ouders veel meer betaald aan ‘echte’ dokters dan ik aan ‘kwakzalvers’.

    1. Kan ik dat bewijzen? Nee. […] Maar ikzelf heb geen bewijs nodig.

      Voilà, einde discussie. Gesproken zoals een ware aanhanger van <voeg bijgeloof naar keuze in>.

      Zoals ik zei: doe gerust, bijgeloof en kwakzalverij. Maar ik loop er nijdig van dat dat met mijn geld terugbetaald wordt.

  7. Je moet het niet dolletjes vinden, maar je moet je er wel bij neerleggen en niet met een nijdig gezicht iedereen afsnauwen die niet van jouw gedacht is. Dat is nu eenmaal democratie: je legt je neer bij de meerderheid, ook al ga je er niet mee akkoord. ‘t Is niet het ideaal, maar het alternatief zou je wel eens nog veel nijdiger kunnen maken. De realiteit is alvast dat er, zoals dat heet, een ‘voldoende groot draagvlak’ is om homeopathie (althans gedeeltelijk) terug te betalen. Anders zou het niet gebeuren. Als er een voldoende groot draagvlak komt om homeopathie af te schaffen, wel dan zal ook dát gebeuren. Maar tot dusver is dat niet het geval, tot spijt van wie het benijdt.

    1. Op mijn eigen erf mag ik zoveel “afsnauwen” als ik wil. Dat is nu eenmaal vrijheid van meningsuiting.

      En de meerderheid (als die er al zou zijn, in casu) heeft niet altijd gelijk (helemaal niet, in casu). Ik moet mij helemaal nergens bij neerleggen.

      Serieus, allez, luister eens naar uzelf: ge zegt letterlijk dat er niets in de hele wijde wereld is dat u ervan zou kunnen overtuigen dat homeopathie niet werkt, behalve als niemand het nog zou doen.

      Dat is irrationeel. Dat is van hetzelfde vaatje tappen als “inentingen veroorzaken autisme” en “ik ben een reïncarnatie van Cleopatra”.

  8. Wel, ik heb eens naar mezelf geluisterd, en blijkt dat ik helemaal niet letterlijk gezegd heb dat er in de hele wijde wereld niets is dat mij zou kunnen overtuigen, behalve … Dat heb jij wellicht gehoord, maar ik heb het zeker niet gezegd. Ik heb één reden gegeven, maar er zijn er natuurlijk nog andere. Dat zijn echter alleen voor mij argumenten of bewijzen, niet voor jou. Er zijn nu eenmaal dingen die je niet (aan anderen) kunt bewijzen ook al zijn ze zeer reëel. Bijvoorbeeld dat je van iets of iemand houdt. Bewijs dat maar eens. Of wil je hier ook electroden inplanten? Ik wil maar zeggen: de wetenschap heeft haar grenzen.
    Maar het is natuurlijk wel verontrustend als er in een maatschappij twee groepen van mensen ontstaan die niet meer met elkaar kunnen praten, omdat het water veel te diep is, omdat de een voorwaarden stelt die de ander niet accepteert en omgekeerd. Dergelijke polarisatie is een bedenkelijke ontwikkeling. Je kunt niet samenleven als er zich twee tegengestelde culturen, ideologieën of wereldvisies ontwikkelen. Dat begint met snauwen en het eindigt met bijten.
    Zie jij daar een oplossing voor, behalve natuurlijk dat de ene partij zich gewoon voegt naar de andere?

    1. Oh, dan heb ik het inderdaad verkeerd begrepen. Welke zijn dan die andere dingen die u zouden kunnen overtuigen dat homeopathie niet werkt?

      Er is natuurlijk een enorm groot verschil tussen “bewijzen” dat je van iemand houdt, of bewijzen dat een bepaald middel een bepaald effect heeft.

      (Nog daarnaast gelaten dat er uiteraard duizenden jaren lang liefdesdranken verkocht werden, een beetje zoals er nu nog altijd homeopathische toverdranken en -pillen verkocht worden, en dat er ook bij hoog en bij laag beweerd werd dat die werkten.)

  9. Wat mij ervan overtuigt dat iets al dan niet werkt, is uiteindelijk de eigen ervaring. Eerst zien en dan geloven. Als mijn eigen ervaring met bv homeopathie wordt tegengesproken door de wetenschap, die mij zegt dat ik mezelf iets wijsmaak, dan ontstaat er een probleem, een fundamenteel probleem, want als rationeel denkend mens wil je de wetenschap graag geloven. Als die tegenspraak niet opgelost raakt, dan moet er uiteindelijk gekozen worden tussen het vertrouwen in de eigen ervaring en het vertrouwen in de wetenschap. Wel, ik heb gekozen voor de eigen ervaring. En logischerwijze volgt daaruit dat er iets niet klopt met de wetenschap zoals ze vandaag bedreven wordt. Ik heb wel nog vertrouwen in de wetenschap als principe, maar de wetenschap als praktijk, daar zet ik grote vraagtekens bij. Jij niet, jouw vertrouwen is blijkbaar ongeschonden. Dat lijkt me het verschil tussen ons beiden. En als het niet zo is, dan hoor ik wel.

    1. De inconsistentie zit in jouw manier van de zaken te bekijken: vertrouwen hebben in “wetenschap als principe” is in tegenstelling met “kiezen voor eigen ervaring”.

      Wat jij omschrijft is “geloof”, niet “wetenschap”.

      En het gaat helemaal in de soep als je zegt “logischerwijs volgt daaruit dat er iets niet klopt met de wetenschap zoals ze vandaag bedreven wordt”.

      Een vergelijking: stel dat de wetenschap zou zeggen dat het nonsens is dat iemand een ijzeren lepel kan verbuigen zonder er kracht op te zetten, enkel door er licht op te wrijven en met de kracht van zijn geest. Stel dat jij daarop zegt: ik kies ervoor om mijn eigen ervaring te geloven, ik heb Uri Geller al in persoon, vóór mijn eigen ogen, lepels zien verbuigen, tot ze zelfs in stukken vielen. Logischerwijs volgt daaruit dat er iets niet klopt met de wetenschap zoals ze vandaag bedreven wordt.

      Neen, dat volgt daar niet logischerwijs uit.

      En er zijn manieren om na te kijken of Uri Geller wel of niet lepels kan buigen enkel met zijn gedachten: breng je eigen lepels mee en film alles, bijvoorbeeld.

      Dan krijg je dergelijke dingen: http://www.youtube.com/watch?v=M9w7jHYriFo

      Je ziet toch hoe dat een onhoudbare positie is? Uri Geller en zijn lepels is identiek hetzelfde als homeopathie: magisch denken.

  10. Zeg Michel, zo komen we nergens. Op deze manier kunnen we blijven discussiëren tot ons haar uitvalt, en we zullen geen stap verder gekomen zijn. Dat laatste is wel niet helemaal waar. Ik heb hier wel degelijk iets aan gehad. Het is wellicht niet wat jij had gewenst, maar dat doet er nu niet toe.
    Ik kan niet zeggen dat it was nice talking to you, want als woorden als degoutant, crimineel, fanatiek en idioot je kant komen opwaaien, dan is het toch wel even slikken. Maar je hebt tenminste de moeite genomen om met me te spreken, en dat waardeer ik. Dus Michel, het ga je goed. En wie weet tot ziens.

  11. Het erge is dat ik het 100% eens ben met u, Michel, maar dat ik héél veel moeite heb om er zo rationeel over te blijven discussieren als jij doet. Na anderhalve minuut word ik meestal zo kwaad dat ik er over ophoud.

Reacties zijn gesloten.