Amuzeleute gegarandeerd, gisteren in het landelijke Kerksken:
Ik vrees dat we net te laat zijn toegekomen om Gwendolina en Dennie Damaro nog mee te maken, en dat we Corry Konings (Hollands, blond, luid, maar ook gedistingeerd, levenslied, Ik krijg een heel apart gevoel van binnen, geen pet op) in eerste instantie verward hadden met Jettie Pallettie (Hollands, blond, luid, maar ook plat, karnaval, Ik zit in een cafeetje, wel een pet op).
Wél met zeer veel plezier een groot stuk Ambidance meegemaakt — het heeft opgebracht, dat studeren op Frank zijn liedjesteksten — maar helaas door de véélen véél te luide Deurzakkers weggepest. Zodat we uiteindelijk dus geen Jettie Pallettie (mnu ja) en geen Sam Gooris (boe, jammer!) hebben meegemaakt.
Een volgende keer misschien.
Tja, die ironisch appreciatie van wat echt vreselijke muziek is hadden we in Holland al in de jaren negentig…
Allez ge zat vlak bij ons dan
En gulder waart daar niet of wat? 🙂