Nostalgie!

Ik was vandaag aan het prutsen in een nieuw ding dat we op het werk gebruiken, en dat deed mij er aan denken dat het eigenlijk lang geleden was dat ik nog eens iets nieuws van computer had gedaan. En dát deed er mij aan denken hoe lang het al geleden was dat ik echt van ‘s morgens tot ‘s avonds aan het programmeren was, en dat deed mij denken aan al die maanden en jaren dat ik bezig was op platformen die al een eeuwigheid niet meer bestaan (GfA-Basic, iemand? ColdFusion? Lingo?). En dát deed mij denken aan hoe fantastisch het was, in de tijd, programmeren met alleen de handleiding die bij de computer zat, of naar de bibliotheek om vergeelde en beduimelde nauwelijks bruikbare handleidingen, en de programma’s die in de tijdschriften stonden overtypen en wijzigen.

Ah, de tijd.

Ik heb van de weeromstuit nog eens QuickBasic geïnstalleerd — of beter, QB64, want de echte QuicBAsic doet niet meer met 64 bits en ik had geen zin om door hoepels te springen.

Alles kwam terug: ik was weer even zeer jong.

testing

Zonder er zelfs maar over te moeten nadenken, die RANDOMIZE TIMER (omdat RND anders helemaal on-random is).

En iets in deze zin zette ik op elke computer die ik zag in de computerafdeling van de GB vroeger:

grafisch

Schets mijn verbazing als ik dat compileerde — het resultaat kon ik voorspellen, iets in deze zin:

grafisch1

…maar dat dat er al stond binnen een fractie van een seconde, en dat het in plaats van gezapig hier en daar wat pixels veranderen, als een soort plasmawolk pulseerde: dat is wat mij tot in het diepst van mijn wezen deed voelen hoe veel jaren verder we zijn. Misschien dat ik wel eens een Mandelbrot-ding schrijf: ik herinner mij dat ik ooit eens uren aan een stuk voor de tv heb gezeten terwijl mijn ZX Spectrum een Mandelbrot-set van 120 op 90 pixels in twee kleuren aan het berekenen was.

Zien hoe rap dat nu zou kunnen, met bog standard QuickBasic.

update Dat duurt dus een paar minuten. Om het programma te maken, niet om de Mandelbrot-set te renderen: dat duurt een paar seconden, met niet één zelfs maar poging tot optimalisatie.

Resultaat:

mandel

Met linaire interpolatie zou het er nog wat vloeiender uitzien en zo, maar dit is helemaal naar mijn goesting: snel en gemakkelijk.

Jongens, QuickBasic was toch wijs.

Voor wie het zou interesseren: broncode, en gecompileerde versie (Windows).

Één reactie op “Nostalgie!”

Reacties zijn gesloten.