Ruzie! Spektakel!

Ik was net begonnen aan Mary Beard’s SPQR en toen bedacht ik plots dat ik me herinnerde dat er over het onderwerp waar ik over aan het lezen was — Romulus en Remus — een aflevering van In Our Time was geweest.

In het archief gedoken, op de telefoon beluisterd van en op weg naar allerlei, en hoboy, zo wijs.

Zoals Melvyn Bragg het zegt:

One of the things that I most enjoyed about this morning was that we had serious disagreements between the three academics and it was developed in a seriously polite and courteous way. That’s one of the things I like about the programme. These people have put their entire lives to the service of scholarship and very often to a theory, or a few theories, about the field to which they have dedicated themselves. When challenged head-on, they don’t scream and shout – like -politicians – or bicker and squeal – like crypto-politicians – they slightly raise the temperature of their tone but bat it back with great courtesy. It’s terrific.

En ja, hij zégt wel dat het “seriously polite and courteous” was, maar luister vooral zelf: het was bij momenten het academische equivalent van moddercatch, compleet met roepen en tieren.

Crux van de zaak is het meningsverschil tussen Peter Wiseman, die het ontstaan van het Romulus en Remusverhaal graag ergens ca. 320 voor Christus zou plaatsen (en het verhaal uitlegt als ‘gemaakt’ voor een bepaalde tijd en bepaalde politieke situatie), en Mary Beard en Tim Cornell, die het vroeger zouden plaatsen (en die het verhaal vooral zien als een potentieel zéér oud gegeven, dat dan weliswaar aan de tijd kan aangepast zijn, maar waar allerlei onverklaarbare dingen in blijven zitten).

Wiseman blijft erbij dat elk verhaal ooit eens voor de eerste keer verteld is, en Cornell en Beard vinden dat te simpel.

Heerlijk. Luister vooral naar de hele uitzending, maar wie alleen de boksmatch wil horen: die begint op op 21:35.

2 reacties op “Ruzie! Spektakel!”

  1. Van Cornell een aantal jaar geleden met heel veel plezier The Beginnings of Rome: Italy and Rome from the Bronze Age to the Punic Wars (c.1000-264 BC) gelezen. Cornell neemt ook de verhalen over de koningen serieus (of beter: vindt dat we ze niet zo maar van tafel kunnen vegen).

    Vroeger zou ik daar zeer sceptisch over geweest zijn, maar ouder worden laat je perspectief en tijdsbeleving helemaal veranderen. Gisteren zijn op een familiefeest verhalen opgedist die 110 jaar terug gaan en die nog levendig aanwezig zijn in het collectieve familiegeheugen. Op zulke momenten kan ik Cornell goed volgen.

Reacties zijn gesloten.