When in London

Onze veldstudie in Luton was vroeger gedaan dan verwacht. We hadden verwacht dat het tot een uur of vijf of zo zou duren, maar het was al een paar uur vroeger klaar. In principe hadden we dus nog vandaag in België kunnen zijn, maar omdat we dat niet op voorhand wisten, hadden we dus maar een hotel voor vanavond geboekt.

In Londen, niet in Luton. Op die manier kunnen we morgen gewoon de straat oversteken en zijn we in St. Pancras en klaar om Brexitië te verlaten.

Wat dus wou zeggen dat we een groot stuk namiddag hadden in Londen.

Ik ben niet beschaamd te zeggen dat ik gewoon in mijn hotelkamer ben gaan zitten, eventjes naar buiten gestapt om boodschappen te doen, en dan weer in mijn hotelkamer gekropen, alwaar ik het Parlement stem voor stem de Brexit heb zien voltrekken. Zucht.

(Een mogelijk alternatief was nog eens de British Library, maar ik was te lam. Sue me.)

Vanavond zijn we naar een –wat anders, in Londen?– Indisch restaurant gegaan. Chicken Vindaloo en Saag Aloo, met een pint (dat is hier gedomme 660 milliliter!) Cobra erbij. “Sir, Vindaloo is very spicy” zei de meneer in het restaurant. Ik, in mijn hoofd, “Duh gast, waarom denkt ge dat ik er voor gekozen heb?” Ik, in het echt “sure, thanks”.

Het was redelijk spicy, maar het was ook zeer lekker.

En nu nog een beetje kijken naar Masterchef, en dan slapendoen. En morgen om kwart voor zeven ontbijt, en dan trein. Hopen dat de Franse douane geen stiptheidsacties doet gelijk in het komen.