Vorig jaar, november. Onmiddellijk nadat ik ze in huis had gehaald voelde ik nattigheid. Waren dit wel echte Bob de Bouwers?
 
De schaftpauzes werden met de dag langer. Na een week sloot de ochtendkoffiepauze naadloos aan op de middagschaft en om vier uur kapten ze er al mee.
?Ja, we zijn vanmorgen om vijf uur begonnen?, zei de voorman Bob. Maar van enige bouwactiviteit zag of hoorde ik niets.
 
Ik weet nog dat ik met de Bobben (ik had er zes aan het werk) terug ben gegaan naar mijn plaatselijk Kruidvat-filiaal.
?Volgens mij zijn dit geen echte Bob de Bouwers?, hield ik de cheffin voor, die mij aankeek of ik een poging deed de winkel te overvallen.
Nee, ze had nog niet eerder klachten over Bob de Bouwer gekregen.
Ze pleegde op mijn aandringen nog een telefoontje met het hoofdkantoor, maar ik kreeg nul op het rekest. Ik moest met de zes De Bouwers achterin de auto terug naar huis.
 
Het lijntrekken en het de-kantjes-eraf-lopen werd met de dag ergerniswekkender.
De verbouwing van de badkamer schoot geen spat op en na drie maanden hangen en wurgen besloot ik de Bobben de Bouwers te ontslaan en te vervangen door een ouderwetse PlayMobiel-ploeg. Die hadden de klus in een week geklaard.
 
Nu de drogisterijketen het bedrog publiekelijk heeft toegegeven, ga ik de extra verbouwingskosten verhalen op de nep-Bob de Bouwers. Ze liggen ergens op zolder in een plastic Kruidvatzak.