• Toch operatie

    Ik was half, enfin misschien kwart, of misschien toch een béétje, aan het overwegen om misschien de dokter te bellen en te vragen of een operatie aan mijn knie écht nodig is.

    Natuurlijk dat ik weet dat ik er niet onderuit moet muizen, maar toch een miniem klein beetje.

    De reden: ik had het gevoel dat het beter aan het gaan was. Ik kan staan op mijn been en met één kruk wandelen. OK, het voelt nog altijd aan alsof mijn knie in de verkeerde richting zal doorplooien, maar toch: het zag er in mijn hoofd uit alsof het wel eens vanzelf zou kunnen opgelost geraken.

    Wel: nee dus. Ik moest daarnet iets ophalen aan de deur beneden, en ik heb een kleine verkeerde beweging gemaakt (blijven steken met één van de twee krukken), en: no sir, I didn’t like it. Er is niets serieus aan de hand of zo, ‘t is niet alsof ik door mijn knie gezakt ben, maar euh ja, een operatie zal toch echt wel nodig zijn.

    Ah well.

  • Links van 30 oktober tot 3 november 2024

    How the U.S. military lost a $250 million war game in minutes – The Washington Post

    As a U.S. Navy carrier battle group entered the Persian Gulf, it came under surprise attack by adversaries launching missiles from commercial ships and radio-silent aircraft that quickly overwhelmed its missile defense systems. Nineteen U.S. ships, including the aircraft carrier, were destroyed and sunk within 10 minutes.

    To plan his attack, Van Riper wrote that he “employed a command and control methodology specifically designed to thwart” American technological advantages, including the ability to intercept electronic and phone communications. He relied on couriers to relay sensitive messages and communicated to aircraft with lanterns to avoid radio chatter.

    After his surprise attack simulated the destruction of the carrier group, the atmosphere at Norfolk command, where Van Riper led his team, was “shock,” he told The Post in an interview. “It was just quiet. It never happened in an exercise before. … I don’t think [Joint Forces Command] knew what to do.”

    On Crafting Painterly Shaders – Maxime Heckel’s Blog

    This article is the culmination of months of work, trial and error, and research to craft the perfect painterly shader for your next WebGL project. In it, we will deep dive into the characteristics of the Kuwahara filter that make it so great at transforming our work into paintings, as well as look into several techniques highlighted in the many papers I read to improve the original implementation and have it return a sharper, and more anisotropic output. Finally, we’ll go through a bit of color correction and the use of textures to achieve a satisfying and accurate painting effect.

    Sources

    Getting Lost in UFO 50 | dansinker.com

    I’m doing a disservice in calling UFO 50 a game. Because it’s actually fifty games and, I think, a larger meta game or story that I still have yet to even scratch the surface of. The premise, told in bitmapped stills in the opening menu, is this: A group of game developers discovered a long-forgotten 1980s game console, the LX, in an abandoned storage locker. They work to port the system to a PC, and then emulate 50 of the best games produced for the LX console by UFO Soft from 1982-1989. Those 50 games are packaged together in UFO 50 and, in addition to the basic rules and gameplay information, each one comes with a small backstory of its development and the date it was published.

    That “Little Secret” Between Trump and Johnson? Here’s What It Could Mean. | The Nation

    During the Nazi-throwback rally at Madison Square Garden on Sunday, after Donald Trump and his MAGA cohorts finished insulting pretty much every non-white person who might even think of voting for him, Trump revealed that he doesn’t actually need votes to be installed as president again. Referencing a “secret plan” he has with Speaker of the House Mike Johnson, Trump said this: “I think with our little secret we are gonna do really well with the House, our little secret is having a big impact, he and I have a little secret, we will tell you what it is when the race is over.”

    When pressed, Speaker Johnson released a statement effectively confirming the existence of the plot: “By definition, a secret is not to be shared—and I don’t intend to share this one.”

    The 1600s Were a Watershed for Swear Words | History Today

    Swear words are a constant, but their ability to cause offence is in flux. In the 1600s, today’s obscenities were mundane.

    Meet the Italian ‘Fruit Detective’ Who Investigates Centuries-Old Paintings for Clues About Produce That Has Disappeared From the Kitchen Table | Smithsonian

    Renaissance paintings, medieval archives, cloistered orchards—how one Italian scientist is uncovering secrets that could help combat a growing agricultural crisis

    Type Revival for Film & TV | Alphabettes

    Type revival involves recreating period lettering and typography as digital typefaces. Although it requires an up-front time investment, it later makes the graphics process as quick as typing, selecting the font, and making any adjustments. And when replicates need to be made of that graphic (always needed for props for multiple takes and occasionally needed for sets to be rebuilt), it is far faster and more accurate to reprint a digital file than to hand-create copies. Also, particularly for sign painting, every region and every period has a distinct visual identity, and so converting specific source material into a font for its original use maintains historical and local faithfulness.

    Brazil Farmers Destroy Ancient Amazon Archaeological Sites

    Ancient geoglyphs and archaeological sites are being plowed over by Brazil farmers growing soy, corn and sugar crops in the Amazon Basin.

    Tactile Controls: Why Buttons Are Making a Comeback – IEEE Spectrum

    In nieuws dat iedereen letterlijk al tien jaar weet dat het er stond aan te komen: In an interview with Rachel Plotnick, delve into the past and present of tactile controls. As touchscreens dominate, we examine the current trend shifting back to physical buttons, and why users crave the familiar feel of buttons, knobs, and switches in their devices and interfaces.

    Top 10 discoveries about ancient people from DNA in 2023

    Building out the database of ancient DNA is undeniably valuable. But even more fascinating are the discoveries that allow us to look at biology, social dynamics, and evolution in new ways.

    Discoveries like that don’t always get big headlines. This year I read many new studies that deserve a lot more attention than they got when they were published. These include studies of patterns of natural selection in past humans, how humans affected other ancient species, and how different populations interacted with each other. New techniques have opened up avenues of understanding kinship from ancient populations and the links between people and artifacts.

    DNA

  • Gelezen: Parallel Nazi #2: Improbable Nazi

    Version 1.0.0

    Ward Wagher
    Paris Mountain Press, 2017
    311 blz.

    Net zoals bij het vorige boek, waren er hier ook een aantal storende taalfouten. “Il Duce is coming to meet us here” is aanvaardbaar, al zou “The Duce” ook gekund hebben. Maar “Il Duce, the banquet room is reserved and ready for your meeting” en “A very good point, Il Duce”: neen.

    Dat gezegd zijnde: een fijn vervolg van het eerste boek. Het is geen literatuur, maar dat verwacht ik er niet van. Het is ook niet slecht geschreven. Er is méér dan alleen degelijke alternatieve geschiedenis.

    En die is echt wel leutig. In het vorige boek komt Hitler schielijk te gaan en neemt Schloss, een historicus van de jaren-nu, de macht over. Zijn plan: de nakende inval in Rusland stoppen, de Holocaust tegenhouden, en een oorlog met de VS vermijden. Hij slaagde daar in het eerste boek alvast in, en in dit boek gaan we verder op het ingeslagen pad.

    Als het in boek één vooral interne politiek was, en vaak zelfs politiek binnen de kleine kerk van de nazi-machthebbers, komen er nu veel meer buitenlandse relaties bij: Churchill doet lastig, Japan is voorlopig niet tegen te houden en valt ook Australië binnen, in de VS is Roosevelt er niet meer en worden akkoorden met niet nieuwe Duitsland verkend. De oplossing voor het joodse probleem was om ze te verschepen naar Palestina en ze daar de Britten het vuur aan de schenen te laten leggen, maar –ha– Joodse kolonisten en inheemse bevolking is ook in dit alternatief universum een explosieve mengeling, en voor elke Ben Gurion is er een Menachem Begin.

    Spannend en in orde boek, dit. Ik blijf de serie verder lezen.

  • Vanzelf

    Ik probeer eraan te werken, en het wordt soms hier een daar een beetje beter dan het de afgelopen pakweg 40 jaar al geweest is, maar ik blijf toch te vaak van het principe “het zal wel vanzelf over gaan”.

    Op mijn werk valt dat allemaal mee, wegens dat daar deadlines zijn en andere mensen, maar voor mijn eigen zaken…

    Als dingen verkeerd gaan, heb ik de neiging om ze zo lang mogelijk te proberen negeren, en te hopen dat het dan op den duur ofwel zichzelf zal oplossen, ofwel geen probleem meer zal zijn, ofwel dat iedereen (mezelf incluis) het wel zal vergeten.

    Die “(mezelf incluis)” is, naast het basisprobleem zelf, alvast het grootste probleem in heel die zaak. Ik heb in mijn hoofd een container aan dingen waarvan ik weet dat ik er eigenlijk iets aan zou moeten doen, groot en klein. Ik kan niets vergeten. En dus moet ik mezelf in slaap krijgen met een boek of iets van de youtubes, kwestie dat ik anders heelder nachten met een zinkgat in mijn borstkas naar het plafond zou liggen staren.

    Maar heel soms zijn er wel degelijk dingen die vanzelf opgelost geraken.

    Ik ging zoals ik om de paar weken of maanden eens doe, kijken naar de laatste WordPress-site die ik zo ongeveer van niets vertrekkend met de hand gemaakt heb: de site waar ik mijn gelezen boeken op placht te zetten. Die al sinds jaar en dag in de navigatie hier bovenaan gelinkt staat, maar die al sinds minstens een jaar of vijf zes zeven niet echt meer werkt.

    Om een reden die wellicht te achterhalen zou zijn met tijd en boterhammen, maar ha ja, een mens laat dat dan aanslepen en voor ge ‘t weet is er wéér een jaar voorbij.

    Maar gisteren dus logde ik in, zag ik dat ik de laatste versie van WordPress had (yay voor backwards compatibility, theme dateert van ergens in 2012), en dat het weer gewoon snél werkte.

    Ik heb er in de rapte wat boeken van de laatste jaren opgezet — het was al van 2021 geleden dat ik zelfs maar een poging had gedaan. Als ik tijd vind, probeer ik de gaten op te zoeken van wat ik gelezen heb maar er niet op heb staan.

    En eigenlijk zou ik de css eens onderhanden moeten nemen en er een mobiele versie van maken. Of gewoon herbeginnen met een ander theme.

    Dan eens.

    We zien wel.

    Als ik het niet laat liggen.

  • Slechte grafiek

    Er stond op de interwebs een grafiek die mij nerveus maakte:

    Gnnnnnn. Zo’n lijngrafiek doet het erop lijken dat de cijfers in de loop van 2019 stijl naar boven gingen, om dan in de loop van 2020 weer stijl naar beneden te gaan. En waar zijn de cijfers van 2017? En waarom lijkt de grafiek te zeggen dat de cijfers in 2022 onder nul gaan? En zou die piek niet te maken hebben met corona-overtredingen?

    Afijn, ik heb er de brongegevens bij politie.be op nageslagen en ik heb mijn eigen grafiek gemaakt.

  • John Hatcher
    Da Capo Press, 2008
    318 blz.

    Ik was ervan overtuigd dat ik hier al iets over geschreven had, maar blijkbaar niet want ik vind het nergens terug. Dus dan maar in de rapte, want mijn hersenen gaan lastig doen zolang ik een recent gelezen boek niet op tinternet gezet heb.

    John Hatcher is een historicus die een boek wou schrijven over de Zwarte Dood, maar niet voor de zoveelste keer hetzelfde stereotiepe boek over de Zwarte Dood wou schrijven. Zijn invalshoek: (1) het verhaal schrijven gezien vanuit één dorp in Engeland en (2) de beste beschikbare historische bronnen ‘aankleden’ met plausibele maar fictieve personages, gebeurtenis en gevoelens. Zo wordt het “a personal history”, iets tussen fictie en non-fictie.

    Mja. Opdracht niet geslaagd, wat mij betreft.

    Er zijn namelijk twee grote problemen:

    1. Hij begint elk hoofdstuk met een beknopte non-fictie-samenvatting van wat er zal gebeuren. Resultaat: nul verrassing in het fictiegedeelte.
    2. Combineer dat met de helaselijke vaststelling dat Hatcher gewoon geen goede fictieschrijver is. Zijn personages zijn eendimensionaal, hij blijft in herhaling vallen, en zelfs zonder de intro’s, die ik op den duur achteraf las in plaats van ervoor, is het allemaal ongelooflijk voorspelbaar en saai.

    Ik zou vele keren liever de historicus aan het woord gezien hebben dan de poging-tot-fictieschrijver, want de feiten op zich zijn boeiend genoeg.

    Spijtig.

  • Cohabitation

    Wat voorafging, één: er zit al een tijd een huisspinnetje in de hoek naast het toilet in de badkamer.

    Wat voorafging, twee: er zat op 11 juli een Scytodes thoracica in de wasbak in de badkamer.

    Ik had geen fototoestel met tegelijkertijd een degelijke lens en opgeladen batterijen bij om een foto te nemen, maar ik weet al letterlijk twintig jaar en what the hell hoe kan dat al twintig jaar geleden zijn dat er hier lijmspuiters rondlopen en dus was het onvermijdelijk dat ik zoniet precies dat beest dan wel een soortgenoot zou tegenkomen.

    Gisteren was ik in de badkamer en keek ik zoals altijd naar mijn vriendin de huisspin. Ik ging een foto nemen met mijn telefoon want het is altijd goed om foto’s van vrienden te maken — dit is de foto van eergisteren, bijvoorbeeld:

    En dan zag ik iets bewegen in de buurt van mijn vriendin, en schets mijn verbazing:

    Een tergend traag alsmaar dichter kruipende Scythodes. Zelfmoordactie of sluipmoordenaar?

    Ik achter mijn fototoestel deze keer met batterij en lens. Zeer spijtig dat ik dit letterlijk vijf keer groter en met dus stapels meer detail zou kunnen fotograferen maar dat het beestje zó in een hoek zit dat ik er met mijn fototoestel niet dicht genoeg bij kan geraken:

    Gisterenavond zat het beest juist onder het web van de andere spin, en bleef het daar zitten. Ik ben vandaag al een paar keer gaan kijken, en vanmiddag was dit de toestand:

    Yup, de lijmspuiter zit met zijn gat naar de huisspin onder het web, en de huisspin weet gelijk niet wat gedaan. ‘t Is nu al een paar uur dat ze in haar hol zit in plaats van gelijk normaal boven op haar web.

    Spannend!

  • I, for one, welcome our new Robot overlords

    Om de x maand worden de robots van Boston Dynamics griezeliger:

    De manier waarop het ding zijn lichaam gebruikt op een totaal on-menselijke manier, met achteruit lopen en de benen in één richting en tegelijkertijd het bovenlichaam in een andere — whee!

  • Links van 27 tot 30 oktober 2024

    Why ghosts wear clothes or white sheets instead of appearing in the nude

    Why aren’t ghosts naked? This was a key philosophical question for Cruikshank and many others in Victorian Britain. Indeed, stories of naked or clothesless ghosts, especially outside folklore, are exceedingly rare. Sceptics and ghost-seers alike have delighted in thinking about how exactly ghosts could have form and force in the material world. Just what kind of stuff could they be made of that allows them to share our plane of existence, in all its mundanity?

    Alexander the Great’s Sacred Purple Tunic Found in a 2,400-year-old Macedonian Tomb? – Arkeonews

    Geen foto’s van de tuniek zelf, helaas, ook niet in het artikel dat gelinkt wordt.

    Maar wel spannend als het waar zou zijn!

    Without chaos theory, social science will never understand the world | Aeon Essays

    Our history has been an endless but futile struggle to impose order, certainty and rationality onto a Universe defined by disorder, chance and chaos. And, in the 21st century, this tendency seems to be only increasing as calamities in the social world become more unpredictable. From 9/11 to the financial crisis, the Arab Spring to the rise of populism, and from a global pandemic to devastating wars, our modern world feels more prone to disastrous ‘shocks’ than ever before. Though we’ve got mountains of data and sophisticated models, we haven’t gotten much better at figuring out what looms around the corner. Social science has utterly failed to anticipate these bolts from the blue. In fact, most rigorous attempts to understand the social world simply ignore its chaotic quality – writing it off as ‘noise’ – so we can cram our complex reality into neater, tidier models. But when you peer closer at the underlying nature of causality, it becomes impossible to ignore the role of flukes and chance events. Shouldn’t our social models take chaos more seriously?

    The Yale Review | Chris Ware on Richard Scarry and the Art of…

    Ik was, zoals denk ik iedereen van mijn generatie, zot van de boeken van Richard Scarry.

    Steve Ballmer was an underrated CEO

    There’s a common narrative that Microsoft was moribund under Steve Ballmer and then later saved by the miraculous leadership of Satya Nadella. This is the dominant narrative in every online discussion about the topic I’ve seen and it’s a commonly expressed belief “in real life” as well. While I don’t have anything negative to say about Nadella’s leadership in this post, this narrative underrates Ballmer’s role in Microsoft’s success. Not only did Microsoft’s financials, revenue and profit, look great under Ballmer, Microsoft under Ballmer made deep, long-term bets that set up Microsoft for success in the decades after his reign. At the time, the bets were widely panned, indicating that they weren’t necessarily obvious, but we can see in retrospect that the company made very strong bets despite the criticism at the time.

    In addition to overseeing deep investments in areas that people would later credit Nadella for, Ballmer set Nadella up for success by clearing out political barriers for any successor. Much like Gary Bernhardt’s talk, which was panned because he made the problem statement and solution so obvious that people didn’t realize they’d learned something non-trivial, Ballmer set up Microsoft for future success so effectively that it’s easy to criticize him for being a bum because his successor is so successful.

    How I animate 3Blue1Brown | A Manim demo with Ben Sparks – YouTube

    Voor al wie zich afvroeg hoe precies de 3Blue1Brown-animaties in mekaar gestoken worden.

    The Most Prolific Cheater in Civ 6 History – YouTube

    Is er iémand lager bij de grond dan een persoon die valsspeelt in Civilization? Ik dacht het niet.

    Why Slight Failed: A Slight Post-Mortem

    My best guesses as to why our early stage data startup failed. This isn’t a retrospective, but something closer to advice for past me. Or maybe just exorcism.

    (De meeste postmortems vind ik gruwelijk om te lezen wegens arrogante founders met een half idee waar veel te veel geld in gepompt. Dit is iets dat ik eigenlijk wel zelf zou willen gebruikt hebben. Denk ik.)

    (Maar ook iets waar ik geen geld voor zou betalen wegens als ik zelf zoiets nodig zou hebben voor mezelf, ik het zelf voor mezelf zou in mekaar boksen.)

    Interessant artikel, wel.

    The Hidden World of Electrostatic Ecology | Quanta Magazine

    For years, biologists have wondered whether bees have another grand sense that we lack. The static electricity they accumulate by flying — similar to the charge generated when you shuffle across carpet in thick socks — could be potent enough for them to sense and influence surrounding objects through the air. Aquatic animals such as eels, sharks and dolphins are known to sense electricity in water, which is an excellent conductor of charge. By contrast, air is a poor conductor. But it may relay enough to influence living things and their evolution.

    A very deep history of Halloween – by Benjamin Breen

    The days of the calendar differ. But it intrigues me that there is a wide swathe of the world which celebrates a holiday marked by sweets, blurred boundaries between the living and the dead, votive candles or bonfires, and costumes.

    GPS tracking reveals stunning insights into the patterns of migratory birds | Aeon Videos

    In recent decades, GPS tracking initiatives have helped scientists to better understand the patterns and behaviours of migratory birds. This includes new insights into how populations have adapted and struggled to adapt to the intertwined threats of human development and the climate crisis. This documentary from the Cornell Lab of Ornithology in New York captures one such effort to track the species Numenius phaeopus, or the common whimbrel, which migrates between Southern Canada and South America each year. The project resulted in a stunning discovery: half of the whimbrel’s Atlantic Flyway population, or some 20,000 birds, made one small, unique island in South Carolina a roosting site on their annual journey north. Featuring visualisations born of GPS tracking data and cinematic imagery from the island, the short makes for an enlightening look at the resilience of these birds, as well as the precarious realities they face due to human development.

    Australia/Lord_Howe is the weirdest timezone | SSOReady

    Timezones are weird. But only finitely so. Here’s the exact conceptual model you should have of them.

    Classic 3D videogame shadow techniques

    When it comes to 3D videogames, shadows are something else. It’s easy to paint dark blob under some character’s feet and assume everything else is lit. Perhaps Hirayama was recalling the blob shadow in Metal Gear Solid that does become darker when it overlaps with others?

    In the real world, shadows simply exist but in games they are both engineered and designed. They must run well but also look good. I find this relationship fascinating and I’m going to show you why.

  • The Problem with Sabine Hossenfelder

    Eindelijk. Ik maak mij al een halve eeuwigheid privé kwaad op Hossenfelder, met haar constitutioneel contrarie zijn, haar voortdurende veralgemeningen, en haar “hurr durr ik ben Duits ik ben gewoon rechtdoorzee” constant cynische tactloze arrogante boertigheid.

    Dave Farina zegt het zoals het is:

  • De kogel door de vakantiedagenkerk

    Ik had nog een bootlading vakantiedagen die ik moet opnemen of ik ben ze kwijt. Het heeft bijzonder veel voeten in de aarde gehad voor ik de knoop heb doorgehakt van precies hoe ik die dagen zou oppakken: elke week een beetje, alles aan één stuk, of iets tussendoor?

    Hoe langer ik wachtte voor die beslissing, hoe minder tijd er natuurlijk was om die zak dagen in te passen, en uiteindelijk is het nu dit geworden:

    ‘t Is inderdaad redelijk wat dagen, ja. :/

    (En die ene dag “ziek”, da’s waar mijn meniscus aan mekaar gaat genaaid worden. Ik ga ervan uit dat ik dan een doktersbriefje zal hebben.)

  • Van Blenderken

    Om de zoveel trek ik Blender nog eens open, met het idee dat ik iets zou willen maken en zou het niet goed zijn om wat meer met Blender te werken en zou dat niet leutig zijn?

    Gisterenavond had ik foto met propere rechte lijnen op en ik dacht, ik ga eens van fSpy doen. Dat is een tool die van een foto een camerapositie kan reconstrueren: de foto inladen, een assenstelsel op de foto zetten, aanduiden waar paralelle X-, Y- of Z-assen zijn, op één van die assen een lengte ingeven, en hopla.

    Vertrek van dit:

    Bewaar dat, laad dat in Blender in, en teken dan met blokjes en zo na wat er op de foto stond, en klaar.

    Ik dacht vijf minuutjes werk. Drie kwartier later, met anderhalve keer herbeginnen erbij, had ik dit:

    En dat kan dan natuurlijk van alle kanten bekeken worden:

    Zou ik daar nu tijd in steken en details en texturing en lighting en environment en pakweg meubels en alles ook insteken? Of zou ik zoals meestal in andere gevallen dat proper opzij zetten en er nooit meer naar kijken?

    (Ik denk het tweede, wegens behalve Blender nog twintig andere dingen die ik ook zou willen doen.) (En ook wel: algemene leegheid.)

  • Eh verdorie

    Ik dacht in de loop van vorige week dat ik nog eens naar Young Frankenstein moest kijken, want daar word ik altijd vrolijk van.

    En dan hoor ik nu net het nieuws van Teri Garr, en bedacht ik:

    (zie ook)

  • Maar allez serieus. Ik herinner mij een tijd geleden een demo waarbij een gesprek vertaald werd over en weer, en dat dat griezelig indrukwekkend was.

    Om de zoveel tijd krijgt mijn telefoon een update, meestal merk ik daar niets van omdat het allemaal kleine incrementele dingen zijn en niemand er veel spel rond maakt. Een tijdje geleden had ik er wél iets van gemerkt omdat mijn vertaal-wat-de-camera-ziet-functie er ineens niet meer was. Bleek dat ze niet verwijderd was, maar gewoon niet meer default de eerste optie onder More…, maar daar vervangen was door de functie om een wijnetiket op te zoeken of zo.

    Go figure.

    Ik gebruik dat regelmatig, dus nu staat het gewoon weer terug (met een foto van mijn scherm, en ja da’s redelijk stom want ik zou die vertaling ook in mijn browser kunnen gedaan hebben, maar ‘t is het princtipe):

    Daarjuist moest ik mijn dochter die aan het studeren is voor haar examen morgen bellen om te komen eten, en ik zag een klein bolletje van hier is iets veranderd staan in mijn telefoneerapp op de telefoon.

    Tappety-tap, en schets mijn verbazing: geen idee hoelang het er al inzat, maar ik heb nu een live-vertaling in twee richting op mijn telefoon staan.

    Ik spreek in één taal, de andere kant hoort (en ziet, met live ondertiteling) wat ik zeg in een andere taal, en omgekeerd.

    Zot.

    De toekomst.

  • Systemisch

    Ik las een interview met Nic Balthazar in De Standaard.

    Het ging over de perikelen na de verkiezingen in Gent (ik hoor net trouwens dat Vooruit het bestuursakkoord heeft verworpen met 56% tegenstemmen — episode zoveel van de soap), maar wat mij het meest stoorde aan dat interview?

    Nee, niet de persoon-Balthazar, en zelfs niet de kop boven het artikel, stijf van pathetiek, Nic Balthazar over Gent: “Mijn hart bloedt, als dat van een zoon die zijn ouders ziet scheiden”.

    Wat mij het meeste stoorde was de vraag van interviewer Valerie Droeven:

    Het gezicht van die klimaatspijbelaars, Anuna De Wever, heeft net een boek uit waarin ze de klimaatzaak koppelt aan een systeemcrisis. Zo wordt het wel moeilijk te behappen voor Jan met de pet.

    Systemische problemen zijn inderdaad enorm ingewikkeld. Dat is het juist: het zijn problemen die niet één oplossing hebben, die leven in een wereld waar allerlei systemen en mechanismen in elkaar haken, en dat het moeilijk is om in te schatten wat het effect is van wat. Problemen niet voor één onderdeeltje ergens, maar voor het geheel. Echt ingewikkelde problemen.

    Maar die dingen kunnen in kaart gebracht worden, en er kunnen mechanismen geïdentificeerd worden, en dan kan er gekeken worden waar er een duwtje kan gegeven worden dat aan iets anders een duwtje geeft en op die manier hopelijk ergens een positieve spiraal in gang zet. Of minstens een negatieve spiraal afbuigt.

    Dat behapbaar maken voor Jan met de Pet is echt niet zó ingewikkeld.