Ik ben een immens grote fan geworden van observation.org (en de Nederlandstalige poot ervan, waarnemingen.be). AI enerzijds, anderzijds menselijke input door mensen zoals ik, en aan de grijpende hand nog eens menselijke controle door experten.
De AI is meestal fantastisch goed, maar soms ook onverklaarbaar raar. Neem deze drie foto’s van duidelijk een schorpioenvlieg:
Dit is wat de AI ervan maakt na upload:
Hij is maar 54% zeker dat het een Duitse schorpioenvlieg is (dat is het, wees zeer gerust), en hij is 9% zeker dat het een blauwtipje zou kunnen zijn, en ook 9% dat het een tweevlekken-zuignapvis is.
Op basis van wat? Ik weet het niet. Zo zien de drie er naast elkaar uit:
Isabella Moody is een krankzinnig rechts vrouwmens op het internet. Racistisch, extremistisch, op het karikaturale af. Luke Beasley is een linkse mens op het internet. Zijn online carrière is serieus van start gegaan toen hij Trumpsupporters zichzelf liet belachelijk maken.
Voor de rest heeft hij een groeiend kanaal waar hij linkse dingen doet.
Eén van de zaken die hij sinds kort heeft, is The Grudge, een ongoing conversatie met Isabelle Moody:
I want to articulate the reason we’ve decided to create this show. While some feel that “platforming” a figure like Isabella Moody is necessarily harmful, I see it as a valuable opportunity to confront a destructive ideology(if handled correctly). As I’ve said before, how do we defeat harmful ideas if we don’t confront them? Unfortunately, my one-off debates with other MAGA figures don’t seem to move the needle given their brevity. So now we’re giving something else a try: a weekly chance to clash with a right-winger. The last two years in this business have taught me that the views and indecency Isabella exhibits are unfortunately all too common. Additionally, we keep learning that staying in our echo-chambers isn’t effective at moving people. So that’s what this show is all about. Diving into the deep end. It’s also what my appearances on other shows outside of my comfort zone are about.
De eerste afleveringen zijn wat een mens ervan zou verwachten, maar in aflevering 7 geeft hij de controle helemaal aan Moody, en dit is van het spannendste dat ik recent gezien heb.
Da’s dus iets dat mij niet meer overkomt tegenwoordig: te weinig plaats op een harddisk. Als ik te weinig plaats heb om dingen op te slaan, koop ik gewoon een nieuwe schijf en hopla. En op mijn hoofdhardeschijf staat nooit verschrikkelijk veel, dus dat komt wel in orde.
Tot zonet, dat ik afbeeldingen wou importeren in Lightroom en dat die klaagde dat het niet zou lukken wegens geen plaats.
Euyngk?
Misschien eens mijn vuilbak leegmaken? Ahem ja dus:
We zijn met het werk gaan eten voor teambuilding, en het was 100% plantaardig en meert dan uitstekend, ik denk dat ik daar nog eens naartoe ga met ons getweeën.
Epiphany’s Kitchen, zeer lekker van eten, een beetje euh ja zeker? van decor. Ik bedoel:
Het ziet er romantisch en rustiek en alles uit, en dat is het ook, maar: de verf is letterlijk een fractie van een millimeter kleur bovenop afbladderende muren en stoffige kalk en instortende plafonds.
Dat gaat mij niet tegenhouden, daar niet van. En de fontein die wel bijzonder luid klatert ook niet.
Cenk Uygur, de mens van het links-populistische The Young Turks, wordt tegenwoordig uitgespuwd door zowat heel weldenkend links Amerika.
Zijn zonde? Hij is een populist en is ook tegen het linkse establishment. Hij vindt het pakweg even degoutant dat Mitch McConnell bakken geld raapt van schimmige donors als dat Nancy Pelosi bakken geld raapt van schimmige donors. Hij spreekt met mensen aan de rechterkant, en tegelijkertijd is hij (zeer) kritisch voor dat linkse establishment.
David Pakman wordt ook beschuldigd van meeheulen met de vijand, en Pakman en Uygur hadden gisteren dit gesprek:
Uygur vertelt, vind ik, geen nonsens, en legt tegen het einde van het filmpje een vinger op een gapende wonde:
We all live in bubbles. The Trump people have been in a massive bubble for a long, long time. But we’ve also been in a bubble. And our bubble says, “if you disagree with us 5%, we kick you out of that bubble and call you a racist and a fascist and every word in the dictionary”. And then we go, “oh my God, how did we lose the popular vote?” Well, you lost the popular vote because you pushed everyone out!
Het is bij ons ook niet anders: zoals vroeger aan de universiteit de marxisten tegen de trotskisten tegen de maoïsten. Geen grotere vijanden dan ‘linkse’ partijen onder mekaar. Groen en socialisten, socialisten en PVDA: kermis.
Voor sommigen nog liever samengaan met rechts dan met een andere linkse partij, ik zeg maar iets.
Uygur was al vaker correct in mijn gedacht, en hij haalt het in het filmpje ook aan: drie jaar vóór de primaries zei hij dat Bernie Sanders zou kunnen winnen van Hillary Clinton (en als het Democratische establishment niet had met man en macht tegengewerkt, had hij denk ik gewonnen en wellicht ook van Trump), en terwijl iedereen aan de linkerkant zei dat Biden het toonbeeld van viriele jeugd was, zei hij al dat dat een manifeste leugen was en het voor problemen zou zorgen.
En zelfs met Harris had hij gelijk, denk ik: als ze een populistische koers had blijven voeren, zou ze wellicht gewonnen hebben.
They don’t even realise the Left is anti-war, because Kamela Harris went “Dick Cheney and Liz Cheney are my best friends!”
Tja. Ik weet niet of Uygur ook deze keer zal gelijk blijken te hebben. Hij zegt dat in tegenstelling met zelfs een paar jaar geleden, er nu veel meer rechtse media zijn, en de MAGA-crowd voor een stuk niét “Trump boven alles” is, maar eigenlijk populistisch, anti-oorlog, en geneigd te luisteren naar dingen als zwangerschapsverlof en betere gezondheidszorg.
What appears to be evidence of some of the oldest alphabetic writing in human history is etched onto finger-length, clay cylinders excavated from a tomb in Syria by a team of Johns Hopkins University researchers.
The writing, which is dated to around 2400 BCE, precedes other known alphabetic scripts by roughly 500 years, upending what archaeologists know about where alphabets came from, how they are shared across societies, and what that could mean for early urban civilizations, according to the researchers.
For a long time, scientists believed the first humans to arrive in the Americas soon killed off these giant ground sloths through hunting, along with many other massive animals like mastodons, saber-toothed cats and dire wolves that once roamed North and South America.
But new research from several sites is starting to suggest that people came to the Americas earlier—perhaps far earlier—than once thought. These findings hint at a remarkably different life for these early Americans, one in which they may have spent millennia sharing prehistoric savannas and wetlands with enormous beasts.
The loss of content is not a new phenomenon. It’s endemic to human societies, marked as we are by an ephemerality that can be hard to contextualize from a distance. For every Shakespeare, hundreds of other playwrights lived, wrote, and died, and we remember neither their names nor their words. (There is also, of course, a Marlowe, for the girlies who know.) For every Dickens, uncountable penny dreadfuls on cheap newsprint didn’t withstand the test of decades. For every iconic cuneiform tablet bemoaning poor customer service, countless more have been destroyed over the millennia.
The extraordinary set-piece with the fly begins about six minutes into the opening credit sequence after the three gunmen, played by Elam, Woody Strode and Al Mulock, have taken over an isolated railroad station and are waiting for a train to arrive.
Peering into the jungle of microbes that live within us, researchers have stumbled across what seem to be an entire new class of virus-like objects.
“It’s insane,” says University of North Carolina cell biologist Mark Peifer, who was not involved in the study, told Elizabeth Pennisi at Science Magazine. “The more we look, the more crazy things we see.”
These mysterious bits of genetic material have no detectable sequences or even structural similarities known to any other biological agents.
Archaeologists once believed the ancient Amazon rainforest was an inhospitable place, sparsely populated by bands of hunter-gatherers. But the remains of enormous earthworks, pyramids, and roads from Bolivia to Brazil discovered over the past 2 decades have proved conclusively that the Amazon was home to large, complex societies long before European colonizers arrived. Now, there’s evidence that another human society—the oldest yet—left its mark on the region: A dense network of interconnected cities, now hidden beneath the forest in Ecuador’s Upano Valley, has been revealed by the laser mapping technology called lidar. The settlements, described today in Science, are at least 2500 years old, more than 1000 years older than any other known complex Amazonian society.
Tutorials often forget to mention some key detail, preventing readers from replicating the author’s process. Other times, the author brings in hidden assumptions that don’t match their readers’ expectations.
The good news is that it’s easier than you think to write an exceptional software tutorial. You can stand out in a sea of mediocre guides by following a few simple rules.
Over the holidays I decided it’s been too long since I did something with entirely no purpose. So without further ado, I present to you … Regex Chess: sequence of 84,688 regular expressions that, when executed in order, will play a (valid; not entirely terrible) move given a chess board as input. Here, I’ll show you.
Het was al geleden van begin september dat ik mijn laptop van het werk nog eens gebruikt had: ik was eerst op vakantie, en dan heb ik thuisgewerkt op mijn desktop wegens knie kapot, en dan was het weer vakantie.
Ik was in december één keer op het werk geweest, maar behalve dat was het ook daarvoor geleden van begin september.
Ik weet niet of het goed is dan wel slecht dat het leek alsof het nog maar vorige week was toen ik vanmorgen binnenstapte. :/
En vanavond ga ik nog eens naar een quiz — dat is ook al geleden van september.
Het werk begint weer voor ’t echt, en dus tijd voor goede voornemens.
Ik ga dit jaar:
Foto’s van beesten maken en daarbij meer mijn best doen om mijn fototoestel goed te gebruiken. En mogelijk mijn ander fototoestel ook gebruiken, kwestie van twee lenzen te kunnen gebruiken afhankelijk van de grootte van het beest.
Cijfers bijhouden van allerlei en die dan op het einde van het jaar in grafieken steken.
Meer boeken lezen.
Proberen op regelmatige uren te gaan slapen en wakker te worden en te eten.
Proberen meer te bewegen.
Proberen meer mijn best te doen zelfs al heb ik daar eigenlijk noch het fut noch de goesting voor.
Dit wordt dus het Leitmotiv:
I got a feelin’ that you could be feelin’ A whole lot better than you feel today You say you got a problem Well, that’s no problem It’s super easy not to feel that way
When you start to get confused Because of thoughts in your head Don’t feel those feelings, hold them in instead
Turn it off like a light switch Just go, click It’s a cool little Mormon trick We do it all the time
When you’re feeling certain feelings That just don’t seem right Treat those pesky feelings like a reading light
And turn ‘em off, light a light switch Just go back Really, what’s so hard about that Turn it off, turn it off
Veel goede voornemens, en dan gebeurde het leven en was de veer gebroken.
In totaal 95 boeken en 31641 bladzijden gelezen, maar de grafiek vertelt een ander verhaal:
In de tweede helft van het jaar heb ik 8 boeken gelezen. In december zelfs helemaal geen boeken — behalve dan een stuk van deel 5 van Stormlight Archive.
Het is een slecht jaar geweest voor series en voor films, in de zin van niet veel geweest. Meer dan boeken, maar dat is niet moeilijk: ik heb ongelooflijk weinig boeken gelezen in 2024.
De motivatie voor om het even wat was eigenlijk meestal zeer ver te zoeken, en uitzonken met Youtube of Tiktok was aantrekkelijker dan tijd investeren in andere dingen.
Ik heb in 2024 naar 604 afleveringen van series gekeken. Met goede voornemens in het begin van het jaar om meer te lezen, en dan gewoon opgegeven, duidelijk:
Ik heb een miezerige 24 films gezien ook, maar niets om naar huis over te schrijven. Ik denk dat Godzilla Minus One de beste film was die ik in 2024 gezien heb.
Christopher Plummer in een schlockserie over een vliegtuigramp en gedoe. Allemaal goed en wel, maar ’t is al vanaf minuut één duidelijk dat Plummer’s karakter helemaal verweven zit in het plot.
Serieus zo een serie waar al vanaf aflevering twee duidelijk is dat het allemaal op niet wreed veel gaat trekken.
Maar een mens blijft dan maar kijken wegens och ’t zijn toch maar zes afleveringen. Tegen beter weten in. Pff.
We waren met dertien: wij met zes, en dan nog zeven vrienden en vriendinnen van de kinders. Het was lasagne en moussaka, telkens in vlees en vegetarische variant. We hadden veel te veel te veel, de diepvries zit vol.
En ik wil volgend jaar écht ouderjaarsavondeten. ’t Is allemaal gemakkelijk en wel, dingen die gewoon in de oven te steken zijn, maar ik zou toch wel een echt voorgerecht en hoofdgerecht en dessert hebben waar we wat extra werk in gestoken hebben.
Coquilles St. Jacques volgend jaar. En kwartels. En foie gras. En râble. En een assortiment van zelfgemaakte sorbets.
