Star Trek: het vervolg

Ik ben door Voyager geraakt, dat uiteindelijk niet zo slecht was als ik gevreesd had, en nu ben ik aan Star Trek: Enterprise begonnen, dat op het eerste zicht niet zo goed is als ik het mij herinner.

Dat is natuurlijk normaal, voor de eerste afleveringen van een eerste seizoen van Star Trek, maar toch.

De manier waarop ze van Trip een karikatuur maken, en van T’Pol zo overduidelijk een dit-moet-nóg-meer-sex-zijn-dan-Seven-of-Nine: hm. Ensign Mayweather die even goed een redshirt kon zijn: ahem. Wel zo goed als ik het mij herinner: Phlox.

Ik hoop dat het betert, met de afleveringen en de seizoenen.

Quarantaine dag 26: zoef

Is dat alleen bij mij, of is dat bij iedereen? Dat de tijd tegelijkertijd enorm rap en enorm traag lijkt te gaan?

Ik volg geen nieuws of zo op televisie — de enige keer dat ik naar tv kijk is samen met de rest van het gezin de zondag naar De Mol, en het lijkt alsof die aflevering gelijk een paar keer per week gebeuren.

En tegelijkertijd kruipen de dagen voorbij. Lijkt het alsof er aan de week geen einde komt, dat er enorm veel tijd zit tussen pakweg dinsdag en donderdag.

Weird.

Tuinsafari update

Het was even moeilijk vorige week, en ik was bang dat ik geen onderwerpen zou vinden om te filmen.

Maar uiteindelijk viel het nog wel mee. Eerst heb ik wat mieren eten gegeven:

En kwamen er zowaar heelder zwermen zwarte vliegen uit de grond:

En dan had ik wat slakken bij elkaar:

…maar op het einde van de week was er echt zeer zeer weinig te zien. Ik hoop echt op nieuws volgende week.

KookTV en fotoots en safari

Ik heb vandaag een kookfilmpje opgenomen, en ik ben eens benieuwd of het in orde komt als ik het monteer.

Wel iets raar, dat filmen: vandaag heb ik mijn fototoestel nog eens bovengehaald en een poging gedaan om een foto te nemen in den hof. En wil te ge wat weten? Dat ging gewoon niet. Ik had er voor geen meter de handeling niet meer voor. En mijn rug wou niet mee. En ik miste een degelijk scherm om te zien wat ik aan het doen was.

Maar dat is niet zo erg, dat is gewoon liefhebberij. Ik sta onder zware druk! Morgen moet ik genoeg opnames hebben om maandag een tuinsafari-filmpje te hebben! Ik heb geen voorraad meer, en ik heb geen idee of het gaat lukken om beelden te hebben!

En de lieveheersbeestjes die ik op het internet gekocht had, zijn nog niet geleverd — ik had hard gehoopt dat dat fijne beelden ging geven met de bladluizen, maar neen dus. (De nematoden tegen de naaktslakken, dat is dus zero spectaculair, gewoon poeder in water doen en dan gieteren over de planten.)

Ik hoop op wat spinnenbeelden morgen.

Dat was de week die was

Ik dacht dat er weinig of niets gebeurd was deze week op het werk, maar da’s dus niet waar, dit is gebeurd deze week op het werk (het lichtblauw op de laatste dag is gepland werk voor zaterdag (jaja, overuren)).

Ik was, vóór deze quarantaine, al van plan om een week of zo vakantie te nemen in de paasvakantie, en ik denk dat ik mij daar ook maar ga aan houden. Ik ben echt zeer moe. En dus niet dat ik overdreven veel heb moeten werken of dat de druk enorm was of zo, gewoon: moe.

’t Is echt raar, want ik heb in jaren niet meer zo veel na elkaar lang kunnen uitslapen als nu: elke dag om 9u uit bed in plaats van om 6u te moeten vertrekken, ’t is een enorm verschil. En toch.

Maandag nog werk, maar misschien dinsdag en de rest van de week vakantie. Misschien. Zien wat er haalbaar is, qua projectwerk en zo.

Quarantaine dag 21: vivement le weekend

Het heeft zijn voordelen en het heeft zijn nadelen, werk hebben. Enerzijds kan ik werken en word ik betaald en alles, anderzijds zie ik allemaal mensen rond mij die heel de dag min of meer kunnen doen wat ze willen, en dat zou toch ook wel geestig zijn.

En dat thuiswerken is ook allemaal dat niet: online meeting na online meeting, dat is vermoeiend. En mijn huis is niet meer mijn huis maar tegelijk mijn huis en mijn werk, en dat is ambetant.

Ik kijk elke dag opnieuw uit naar de laatste meeting, en naar het moment dat het 17u15 is en de riem af gaat.

En het weekend duurt elke week wat minder lang. Hm.

Voor de rest: geen idee hoe het zal gaan eens die quarantaine gedaan zal zijn. Hm.

Hm.

Quarantaine dag 17: rustdag

Voilà, eerste dag dat het echt bijna helemaal rustdag is. Geen filmpjes te monteren, geen dingen voor het werk te maken, geen vergaderingen, geen teksten te schrijven, geen niets.

Ik heb wat verdere gekeken naar Star Trek Voyager. Ik zit aan aflevering negen van seizoen zes. Nog anderhalf seizoen en Voyager is ook gedaan, en dan zijn het alleen nog de moderne Star Treks die ik moet bekijken om ze allemaal te hebben herbekeken.

Ik denk dat ik eerst nog eens een kookfilmpje begin te filmen. Eentje voor volgend weekend, wegens dat het van lange adem is.

Zondagnamiddag was cirQ Bingo, trouwens, en dat was zo geestig. Allemaal naar Facebook om te kijken, volgende week!

Quarantaine dag 16: splendid isolation

In De Morgen stond een artikel waar het over Warren Zevon’s Splendid Isolation ging.

Wat een fantastisch nummer toch, van een ongelooflijk plaat.

Ik denk dat ik Transverse City zo ongeveer het hele jaar 1990 op elkaar had staan, en ik ben bijna zeker dat ik de enige student rechten was die Run Straight Down’s achtergronddrone van buiten mee kon zingen (4-aminobiphenyl, hexachlorobenzene, dimethyl sulfate, chloromethyl methylether, 2, 3, 7, 8- Tetrachlorodibenzo-para-dioxin, carbon disulfide, dibromochloropane, cholorinated benzenes, 2- nitropropane, pentrochlorophenol benzotricholoride, strontium chromate, 1, 2- Dibromo-3-chloropropane).

Het was al een paar jaar na de echte glorietijd van Cyberpunk, maar het blijft er in mijn hoofd wel voor eeuwig mee geassocieerd.

Splendid Isolation.

Ik wou dat dit altijd kon blijven duren maar ook dat ik gewoon op pensioen was.

Want ik ben dus niet gemaakt om thuis te werken, weken aan een stuk. Ik heb nu, dit weekend, meer stress dan vroeger toen ik nog de trein moest nemen op maandag. Vraag mij niet waarom, maar het is zo.

Ik denk dat het eerste dat ik doe als we weer mogen gaan werken, twee weken vakantie pakken is.