Ik waan mij terug jong.
De comments zijn ook fantastisch.

En oh ja: fuck Ethan en fuck Hila.
Ik ben een béétje beschaamd dat ik eigenlijk helemaal mee was met het drama.
Tales of Drudgery & Boredom.
Ik waan mij terug jong.
De comments zijn ook fantastisch.
En oh ja: fuck Ethan en fuck Hila.
Ik ben een béétje beschaamd dat ik eigenlijk helemaal mee was met het drama.
⁂
Kom het tegen — mijn trouwe Logitechmuis is kapot. Ze houdt het al kweetniethoeveel jaar uit, maar sinds een tijdje werkte de rechtermuisknop niet meer, en sinds vandaag doet de linkermuisknop hetzelfde.
Dedju.
Een nieuwe, dan maar. Een MX Master 3s, want ik ben daar altijd al content van geweest.
⁂
Ik heb ons een vervroegd nieuwjaarscadeau gegeven: planten tegen de gevel! Er kwam een meneer op de fiets met een kar vol materiaal, die een gat in het plankier maakte en er aarde in dumpte, en die een draad tegen de gevel spande:
En nu staat er een blauweregen, een rozemarijnplantje, en (denk ik) een sneeuwastertje:
Ik kijk nu al uit naar binnen een paar jaar. (En ik moet in het stukje aan de rechterkant nog iets planten. Ik dénk een lavendel.)
⁂
Ik heb in mijn hele leven nooit een boek durven ontlenen in de universiteitsbibliotheek. Eerst omdat ik niet wist hoe het moest en ik het niet durfde te vragen, en dan gewoon omdat ik het niet zag zitten om met mensen te spreken.
Ik dénk dat ik het na vandaag wel eens zou kunnen durven, misschien.
Ik heb vandaag een helemaal persoonlijke rondleiding gekregen in de Boekentoren, van de kelders tot in de belvédère. Wat een ongelooflijk prachtig gebouw. Het woud aan pilaren op elke verdieping is magisch. En dat er overal licht is, tot in de kelders!
En daar helemaal bovenaan: de foto’s doen het geen recht. Ik had tot vandaag niet door dat die pilaren hout zijn, begot.
Hoe ongelooflijk fantastisch dat ik gewoon kan zeggen dat dat mijn werk is.
⁂
De hackers van 4chan hebben het eindelijk gedaan: 4chan zelf is kapot. Snirf. Meer dan twintig jaar jong.
⁂
Musk’s impotent attempts to get his giant shiny phallus to work are the perfect metaphor for the man. Indeed, Starship seemed promising at first if you didn’t ask too many questions. But, after back-to-back failures and having never come close to completing its design brief (including actually landing Starship and making the spacecraft fully reusable), as well as a litany of painful design flaws, such as only being able to take 50% of its promised payload capacity to orbit, many are starting to question the viability of this idiotic machine and its “iterative design process.”. And so they should. Indeed, with the most recent launch failure as context, it becomes evident that Starship was doomed from the get-go and that SpaceX might never be able to rectify this mess.
Misschien wel mijn favoriete museum ter wereld.
The Pitt Rivers Museum in Oxford is a historical and anthropological museum and it is a treasure trove of extraordinary objects and I guarantee like no place you have ever seen and on the third floor is the arms and armour collection…….
The intent was for Matt Easton (Schola Gladiatoria) and I, to wander the gallery chatting about whatever we came across that caught our interest; and there is loads. The reality was that we simply never got past the gun cases and that isn’t even my core interest!
So in this film we talk guns from 17thC grenade launchers and PCP airguns to blunderbusses and an automatic tiger lance…..enjoy.
Cane toad tadpoles are known to be voracious cannibals with a preference for snacking on their kin, both in egg and hatchling form.
This is especially true in Australia where rates of cannibalism of hatchlings by tadpoles have been recorded as 2.4 times that of South America — where the cane toad originated.
The gene-edited tadpoles take this cannibalism to a new level.
The modified hatchlings grew a little bigger than regular tadpoles and ate three times as many eggs, according to results of yet peer-reviewed trials conducted by Professor Shine’s team.
Our brains can do math, employ logic, explore abstractions and think critically. But we can’t claim a monopoly on thought. Among a variety of nonhuman species known to display intelligent behavior, birds have been shown time and again to have advanced cognitive abilities. Ravens plan(opens a new tab) for the future, crows count and use tools(opens a new tab), cockatoos open and pillage(opens a new tab) booby-trapped garbage cans, and chickadees keep track(opens a new tab) of tens of thousands of seeds cached across a landscape. Notably, birds achieve such feats with brains that look completely different from ours: They’re smaller and lack the highly organized structures that scientists associate with mammalian intelligence.
EQ-Bench 3 is an Emotional Intelligence benchmark focused on active conflict mediation skills. It evaluates the ability of language models to navigate complex emotional territory in challenging and diverse scenarios.
The benchmark employs a set of conflict scenarios where the model must mediate between two or more parties with conflicting interests, emotional states, and communication patterns. Unlike the original EQ-Bench which assesses the ability to predict emotional states, EQ-Bench 3 targets active emotional intelligence abilities.
This article is a detailed (but not exhaustive) micro-history on the character DEL (0x7F) as it appears in Amiga’s Topaz font ( ⌂ ), and how it was used in Amiga ASCII art between 1993–2005.
This post is a companion piece to my article The origins of DEL (0x7F) and its Legacy in Amiga ASCII art. That article is all about the character DEL, what it is, how it was used, and why it even has a visual representation, but with a focus on Commodore’s Amiga computers. Whereas AmigaOS’s Topaz font renders DEL with diagonal lines, IBM’s PC renders it… as a house. This bonus article is about that.
A new genomic study has uncovered long-lost genetic diversity in mammoth lineages spanning over a million years, providing new insights into the evolutionary history of these animals.
In 1975 and 1982, four of the Soviet Union’s Venera probes captured our only images of Venus’ surface.
Tove Jansson’s beloved stories, which turn 80 this year, are not cute: they are angry tales of apocalypse and breakdown.
In September 1974, the FBI received a letter. The accusations in the letter were shocking – it told of a communist conspiracy aimed at the hearts and minds of America through propaganda in the subtle guise of science fiction. Major science-fiction publishers and organisations had been infiltrated, and their agents, notable figures in the genre, were abroad in the West. The orchestrator of it all was a communist committee, acting under the name… Stanisław Lem.
On the outskirts of Fukui, a city of a quarter of a million people in central Japan, a handful of shops and restaurants, a smattering of homes, and a few rice fields line the Ichijo River as it snakes its way through a narrow valley protected on three sides by mountain ranges. Locals as well as tourists enjoy the valley’s scenic beauty, but on the surface there’s nothing particularly noteworthy about the spot. However, a deep history lurks beneath the serene landscape. Few places in Japan are less populated today than they were five centuries ago—but the Ichijo Valley is one of them. It may be difficult to imagine that this was once the location of the lively city of Ichijodani, where events that helped alter the course of Japan’s history took place.
⁂
Ik heb iets gekocht waar mijn vrouw niet van afweet en ze gaat content zijn dat ik het gekocht heb.
(Maar wel eerst zien of ze het merkt dat ik het gekocht heb.) (Spannend!)
⁂
On a somewhat related note: het is weer de tijd van het jaar dat ik elke dag den hof in ga om onkruid uit te trekken — een gemak dat de oppervlakte klein genoeg is om het allemaal doenbaar te maken.
Ik heb een paar weken geleden wat bodembedekkers en kleine dingen geplant, en op één plantje na leven ze nog allemaal: succes! (Niet evident met twee nieuwe katten die gelijk halve zotten elkaar achternazitten in den hof, en spelen met alles dat durft in de wind te bewegen).
Een potje munt, gekocht in de winkel voor eten en normaal gezien daarna ten dode opgeschreven, heb ik in een afgesloten bedding geplant, en die heeft het ondertussen ook al (voorlopig) overleefd.
De twee muntplantjes die ik op instructie van Sandra en dik tegen mijn goesting vantussen het plankier heb moeten halen, waarvan de wortels meekwamen en die ik ook verplant heb, zien er minder goed uit: vermassakreerd en half uitgegraven door de katten. Met enorm vreselijk veel geluk overleven ze heb, maar ik betwijfel het.
⁂
Oh no weer zo’n zondag waarvan ik mij afvroeg waarom het geen zaterdag was.
Maar serieus: 100% overtuigd dat het weekend nog maar juist begonnen was, en dat Sandra en Zelie terugkwamen van Berlijn op vrijdag. Dat bleek dus zaterdag geweest te zijn, en nu weet ik niet wat er in mijn hoofd zat om een dag overgeslaan te hebben. En wat er met de tijd gebeurd is die ik kwijt ben.
⁂
Ik zeg dat dus praktisch nooit, maar dit was echt een vieze spin. Het is een kogelspin zoals er overal in de tuin en in huis zitten, maar deze Steatoda grossa zag er zo dik en zo bleek en zo teek-achtig uit dat ik er geen goed gevoel bij had.
Voeg daar dan nog aan toe dat ze ook (okay, een béétje) giftig zijn en dat hun beet serieus geen deugd kan doen: ik ben wat voorzichtig geweest toen ik ze buiten zette.
Wie weet hoeveel jaar die al oud was, om zo groot te zijn?
⁂
Als ge data hebt, kunt ge die visualiseren. En als ge genoeg data hebt, kunt ge dat op allerlei manieren visualiseren die mogelijks interessante patronen tonen.
Dit is natuurlijk nog maar gewoon tonen van data, nog geen analyse. Nog wat data bijsteken en dan kan dat ook natuurlijk. 🙂
⁂
Er is veel werk op het werk dat ik eigenlijk niet graag doe. Of beter: er is niet veel werk ik niet graag doe, maar er is wél veel werk dat ik mij ontzie op het werk. Dingen waar ik als ik eraan bezig ben, het allemaal wel leutig vind, maar waar ik niet veel goesting heb om eraan te beginnen.
Deze week was er niets van dat: om te beginnen databaseschema’s en contextdiagrammen en high-level requirements en alles, maar! van dingen die ik niet zelf ga moeten maken.
Ziet! Een diagram met de context van een ding op zeer zeer hoog niveau en hoe wijs is dat niet!
En ziet! Een stukje van een grotere database met allerlei dingen erin! En een vereenvoudigde versie ervan!
En kers op de taart: een hele stapel meetings, maar! meetings waar ik geen verslag van moest maken. Er is denk ik niet veel dat ik liever doe dan meetings waar ik gewoon moet babbelen en nadenken en nog babbelen en dat is het dan.
Ik zou ervoor tekenen om dat elke dag van elke week te doen. 🙂
⁂
Een serie, zowaar, en voor zover ik aan de trailer kan zien redelijk getrouw aan de boeken:
Behalve dat in mijn hoofd Murderbot er niet zó mannelijk uitzag.
Ik zou geld gegeven hebben voor Emma D’Arcy in de hoofdrol:
⁂
Ik werd gisteren wakker en wat bleek? Mijn vrouw was ervandoor. Naar Berlijn, met het zwakke en doorzichtige excuus dat ze naar Twenty One Pilot zou gaan vanavond in Berlijn, en daar dan een paar dagen “verblijf” of “toerisme” of zo zou aan koppelen.
Pijnlijke zaak: ik blijf alleen thuis, zonder eten, zonder ook maar enig idee van wat er hier allemaal moet gedaan worden in huis, ’t is gedomme proper.
Ik heb gisteren van de okkasie gebruik gemaakt om al te eten om 17u05 en dan om 18u in mijn bedde te kruipen.
En dan werd ik wakker ergens rond middernacht of zo omdat er dacht ik twee mensen in huis aan het roepen waren naar elkaar, maar neen: ’t was een zoon die terug naar hier is verhuisd, die in de zetel fastfood zat te eten en naar de televisie aan het roepen was.
Trrr.
⁂
Hoera onze katten zijn geselecteerd voor een onderzoek naar kattengedrag!
Ik moet in de volgende weken een reeks verschillende interacties filmen van de Jeffrey en Styx: eten, naar mekaar kijken, (speel)vechten, slapen, elkaar wassen, dat soort dingen.
Ik dacht, ik begin eraan en maak alvast een paar minuten film van de beesten in den hof, over en weer aan het lopen en aan het spelen. Acht minuten later was het gepiept (met veel vechten en een beetje elkaar wassen, en dacht ik het ding rap door te sturen.
Maar Google Photos op mijn telefoon deed raar: het filmpje geraakte maar niet geüpload naar de klaawd en het was wachten en doen. Geprobeerd om Google Photos een stamp te geven, nagekeken of hij wel aan netwerk geraakte: geen avance. Het enige dat ik kon doen, was wachten tot het térgend langzaam bleef uploaden.
En dan stond het op photos.google.com, maar duurde het langer dan verwacht om het te downloaden — ah.
Filmpje was 7680×4320 pixels en 6.4GB groot. Opgenomen in 8K begot. Ik heb de setting op mijn telefoontoestel maar rap aangepast. En het filmpje in Handbrake geduwd om naar gewoon 1080p te converteren, dat zal wel ruim genoeg zijn.
⁂
Ik weet dat het een zoveelste geval van what are next?! is, maar dat kan mij niet zo enorm veel schelen. Ik wil dit in de cinema zien.
⁂