Dit is de evoluerende situatie van mijn hiërarchische positie aan de Universiteit:

Ik heb zó een enorme kater opgelopen van een tijd algemeen directeur geweest te zijn in een bedrijf in een multinational die op de beurs stond, dat ik altijd zeer ver weg ben gebleven van leidinggevende posities.

Mijn twintig jaar jongere zelf zou nooit directeur mogen geworden zijn. ’t Is twintig jaar geleden dat ik met maagzweren en depressies een periode van baas zijn heb afgesloten. Ik denk dat ik alles verkeerd heb gedaan dat ik kon verkeerd doen, en als ik toen niet mijn rug gebroken had waardoor ik een jaar in ziekenhuis en trekzetel heb moeten liggen, ben ik ervan overtuigd dat ik er nu niet meer zou zijn.

’t Is ook absoluut niet mijn ambitie om ergens op te klimmen op een ladder of zo — brr.

Maar we zaten op het werk als Front-end & UX- team écht in de soep bij gebrek aan richting en prioriteiten en aan iemand die voor ons team en voor gebruikerservaring in ’t algemeen kon spreken in meetings, en toen mij gevraagd werd om het team te leiden, heb ik eigenlijk zonder tegenzin ja gezegd.

Het is allemaal niet evident, en iedereen weet dat het niet evident is. Er is veel weg om aan te timmeren, qua user-centeredheid, en elk maturiteitsmodel zal u vertellen dat ge niet in één stap perfectie kunt verwachten. We gaan ons best doen. Met geduld en een meerjarenplan.