Michel Vuijlsteke's weblog

Morgen weten we of Anna afgestudeerd is. Spannend.

Haar examen wiskunde was slecht, maar ze heeft dan ook geen leraar wiskunde gehad en moest het zo ongeveer allemaal zelf maar wat uitzoeken.

Voor de rest was het van ok tot uitstekend. Ik voorzie geen problemen, maar ik ben toch wat nerveus. :/

De dochters zijn over en weer naar Holland geweest om naar Troye Sivan te gaan kijken. Het was goed, ‘t schijnt. En het was Anna’s eerste keer in Amsterdam — volgens Zelie was ze niet onder de indruk (veel van “we hebben dat bij ons ook”), volgens haarzelf was ze wel onder de indruk (vooral dat het openbaar vervoer daar gelijk properder en moderner was).

Het is onderhoudend, maar tegelijkertijd ook griezelig, wat er in Frankrijk gebeurt met de verkiezingen. Mélenchon had al in 2012 gezegd dat het uiteindelijk zou uitdraaien op link versus extreemrechts, en kijk nu. Het is vooral griezelig te zien hoe veel media helemaal meestappen in de update van het “beter Hitler dan links”-discours, en hoe ze daarbij LFI en bij uitbreiding heel verenigd links wegzetten als antisemieten. Terwijl begot de andere kant RN is, met een nooit-verwerkt verleden van Waffen-SS en Pieds Noirs, die nog altijd even antisemitisch zijn als altijd (maar er voor het gemak ook die andere semieten bijgenomen hebben).

Ik houd mijn hart vast, in alle geval.

Als we geen inspiratie hebben om te koken, is er altijd nog Jeroen Meus. Ik ging kijken bij onze vriend en dit is wat terugkeek naar mij:

Dat zag er bijzonder fantastisch goed uit, en dus heb ik Sandra eropuitgestuurd om wat kraai te gaan kopen, en diezelfde avond:

En met wat attribuutjes erbij:

Ja, uitstekend hé. Zeerwelbedankt mijnheer Meus.

Het was alweer een tijdje geleden, maar ik ben echt ziek en ik was al een beetje vergeten hoe lastig dat wel is.

Ik kroop vroeg in mijn bed wegens totaal om zeep, maar omdat mijn neus verstopt is en ik heel de tijd moet hoesten, is dat ook geen goed plan.

Dus zit ik nu te vegeteren voor de computer. Met een druipneus en een hoest. Blegh.

Ik moest op een bepaald moment zo hard lachen met Shaun of the Dead dat ik ervan begon te hoesten.

Dat ging gelijk niet echt over, en kijk: nu zit ik met een hoest en hoofdpijn en oorpijn en koorts.

Een groot gemak, eens een valling krijgen zo juist voor de zomer. Quiz alvast met pijn in het hart afgezegd wegens alsdat ik mij niet zo goed voel. 🙁

Normaal gezien keken we zondag allemaal samen naar tv, maar sinds Mol en Taskmaster gedaan zijn, kiezen we dan maar iets anders om naar te kijken.

Jongste dochter moest studeren, oudste dochter en vrouw zijn gaan wandelen, jongste zoon was bij maten, dus we waren nog met twee over. Bleek dat mijn oudste zoon C’est arrivé près de chez vous nog niet gezien had. Dat is bij dezen geremedieerd. En dan hebben we het nog eens doorgespoeld met Shaun of the Dead.

En dan fruitsla gegeten en in bed gekropen en het weekend was alweer voorbij.

Het is begot bijna juli. Ik kan daar moeilijk mijn hoofd rond plooien.

Ik voel mij ook redelijk zeer slecht. Dit geheel terzijde.

Mary Gentle
Orion Paperbacks, 2000, 1113 blz.

Ik denk dat het de vierde keer is dat ik dit boek lees. De laatste keer was geleden van 2015, en ik wist de grote lijnen van het verhaal nog, maar ik was genoeg vergeten om keer op keer aangenaam verrast te zijn.

En het einde blijft echt serieus een van de betere eindes van een boek ooit.

De raamvertelling — iemand die manuscripten vertaalt die in real time in onze wereld lijken te veranderen van historisch naar fantasie, terwijl tegelijkertijd gerelateerde archeologische vondsten de meest fantastische en mythologische aspecten van de manuscripten lijken te ondersteunen — was bij het herlezen niet zo boeiend meer om lezen. Aangezien ik de grote lijnen en het einde kende, deden die intermezzo’s in de vorm van mails tussen alsmaar meer verbijsterde wetenschappers niet veel meer dan het verhaal nodeloos onderbreken.

Maar behalve dat: wat een heerlijk boek.

Eén probleem: hij maakt een zoemend geluid als het stil is in de keuken. Geen enkel probleem als er iets in de keuken gedaan wordt of als er meer dan één persoon is in de keuken, maar het stoort mij als ik er alleen zit zonder ander geluid. Hij zal moeten verhuizen naar de achterkeuken, vrees ik.

(Nu staat hij aan de tafel wegens dat er in de achterkeuken geen plaats is omdat de opening tussen de kasten juiiiiissssst te klein is, maar dan zullen de kasten maar moeten vervangen worden.)

Heerlijk om zien, how Hikaru gewoon op dezelfde manier Levy melkt als Levy andere mensen.

(En uiteraard: go Levy!)

Binnen twee dagen hebben we een nieuwe diepvries! (En ook een nieuwe ijskast.)

(Of eigenlijk: twéé nieuwe diepvriezers en twéé nieuwe ijskast, want het zijn twee kasten naast mekaar met telkens vanboven frigo en vanonder diepvries.)

Spannend. Ik vraag mij af wat we er eerst gaan insteken. Misschien wel een pot vanille-ijs of zo, gewoon omdat het terug kan.

(Jaja, de verkiezingen, bleh. Iedereen razend enthousiast over hoe meesterlijk de campagne van De Wever was, en hoe fantastisch dat N-VA nog altijd de grootste partij is — zelfs al is dat maar een zucht meer dan Vlaams Belang — maar niemand die er een probleem van maakt dat als Van Grieken ook maar een klein beetje minder unforced errors had begaan, ze los over N-VA waren gegaan en iedereen over de taktische blunders van De Wever zou gesproken hebben.)

Maar behalve dat: tweede plaats in de quiz! Het waren weer eens vragen die ons min of meer lagen, veel verder moet het niet gezocht worden.

Allez hop. Het was eerst in het buurtcentrum Sluizeken-Tolhuis-Ham, en daarna was het in het schooltje in Afsnee te doen.

Idyllische taferelen in Afsnee, met muziek en gezelligheid alom. Niet zozeer in centrum Gent, waar het gewoon binnen en weer buiten was en niets ambiance. Het is ooit anders geweest, maar misschien wel dat het de gemeenteraadsverkiezingen zijn die in mijn hoofd bleven plakken.

En dan nu bang afwachten, zeker? Ik zit alvast voor de tv met de zapper over en weer te gaan van VRT naar VTM.

Ik moet morgen twee keer gaan stemmen. Een keer voor mezelf en een keer met een volmacht.

Het wordt nog zoeken, want ik heb het volmachtdocument wel, maar ik heb geen flauw idee waar die andere oproepingsbrief ligt en dus waar ik precies naartoe zal moeten.

Maar voor de rest blijft het wel spannend, dus.