Ik heb mijn Outlook en mijn Teams van op het werk openstaan de hele dag elke dag: een mens weet nooit dat er écht dringende dingen binnenkomen.
Als die écht dringende dingen naar alleen mij gestuurd zijn, stuur ik ze door naar de correcte helpdeskqueue. En dat is mijn enige actie, vrees ik. Ik zou ook kunnen antwoorden en mensen meteen helpen, maar ik heb besloten dat deze keer vakantie echt vakantie is. Of toch bijna-echt — een slechter mens dan ik zou zijn Outlook en zijn Teams gewoon helemaal afgezet hebben.
Het ergste waar ik mij voor heb moeten inhouden om niet te reageren, was een vraag over een keuze tussen control A en control B om iets te doen. Het correcte antwoord daarop is zoals altijd als het over dergelijke dingen gaat: her hangt ervan af. Maar specifiek: het is best A in dat en dat geval, en best B in dát en dát geval. A en B zijn allebei methodes om iets gedaan te krijgen, maar er zijn wel degelijk redelijk objectieve regels wanneer best A en wanneer best B te gebruiken (en wanneer C en wanneer D) (en wanneer er een keuze is tussen C1 en C3 en C3, en tussen D1 en D2, en wanneer de volgorde binnen A, B, C of D dít is of dát).
Maar ik antwoord dus pas op 5 januari. Ge kunt u niet inbeelden hoe hard het steekt om niet te antwoorden.
Nu kan ik weer op de fiets rijden, en ben ik hem een tijd kwijt. Jongste zoon is er een tijd mee naar zijn werk gereden, en dat heeft zijn sporen nagelaten: kapot achterlicht, een kap in de verf, stukken metaal die verbogen zijn. De laatste druppel was dat ik hem vroeg om de banden wat op te pompen, en dat hij er dan niet in slaagde om de achterband opgepompt te krijgen.
Niet dat hij plat stond, maar helemaal opgeblazen was hij ook niet — maar bij het opblazen moet er iets gebeurd zijn met het ventiel waardoor de band niet meer luchtdicht is of zo.
Dus dan maar naar de velomaker, met de vraag om alle problemen op te lossen, en ook meteen eens een groot onderhoud te doen. En het stuur hoger te zetten, want dat stoort mij al sinds het begin.
Dat wil zeggen: voorlopig weer aan huis gekluisterd.
In het hoofdstuk “dingen die veel mensen niet weten”: tot voor een paar jaar zag de boomstructuur van geleedpotigen (insecten, spinnen, kreeftachtigen, duizendpoten en dergelijke) er zo uit (niet volledig, alleen de subphyla waarvan ik tot nog toe beesten op mijn tuinsafariwebsite heb staan, staan erin):
Dat is dus:
onder de Chelicerata spinachtigen, met mijten, pseudoschorpioenen, spinnen en hooiwagens
onder Crustacea de krabben en kreeften, en de pissebedden
onder Hexapoda enerzijds Entognatha met springstaarten en dipluren, en anderzijds alle insecten
onder Myriapoda de wortelduizendpoten, de miljoenpoten en de echte duizendpoten
en dan nog de trilobieten, waar ik alleen maar een paar dode exemplaren in de keuken heb
Maar ondermeer met dank aan DNA-onderzoek is men er nu heel zeker van dat het eigenlijk anders in mekaar zit. Dit is hoe het phylum onderverdeeld wordt in subphyla:
Met andere woorden:
Trilobieten komen onder Artiopoda terecht
onder de Chelicerata blijven alle spinachtigen zitten
onder Myriapoda blijven wortelduizendpoten, miljoenpoten en echte duizendpoten
maar dan komt onder Pancrustacea zowel de kreeftachtigen als de zespotige beesten, die onderverdeeld worden in springstaarten enerzijds en dipluren en insecten anderzijds
In een cladogram ziet het er nog ingewikkelder uit. Daar is men er niet uit waar precies Artiopoda moeten terechtkomen, bij gebrek aan DNA wellicht: meer Chelicerata of meer Mandibulata. Voor de rest geeft het dit:
Bacteria are in, around and all over us. They thrive in almost every corner of the planet, from deep-sea hydrothermal vents to high up in the clouds, to the crevices of your ears, mouth, nose and gut. But scientists have long assumed that bacteria can’t survive in the human brain. The powerful blood-brain barrier, the thinking goes, keeps the organ mostly free from outside invaders. But are we sure that a healthy human brain doesn’t have a microbiome of its own?
Rogue is one of the most influential games of all time. Even if you haven’t played it, you’ve definitely played several games that have Rogue’s DNA in them. It became so popular when it was released for UNIX-based systems in 1980 that it created its own genre, which we still know as ‘roguelike games’. Even in the decades when these games were niche experiences, the genre was important. The action role-playing game Diablo built directly on the roguelike genre, which means that all the games that followed in Diablo’s footsteps also have their roots here.
The 1986 Chernobyl nuclear disaster initiated a series of catastrophic events resulting in long-term and widespread environmental contamination. We characterize the genetic structure of 302 dogs representing three free-roaming dog populations living within the power plant itself, as well as those 15 to 45 kilometers from the disaster site. Genome-wide profiles from Chernobyl, purebred and free-breeding dogs, worldwide reveal that the individuals from the power plant and Chernobyl City are genetically distinct, with the former displaying increased intrapopulation genetic similarity and differentiation. Analysis of shared ancestral genome segments highlights differences in the extent and timing of western breed introgression. Kinship analysis reveals 15 families, with the largest spanning all collection sites within the radioactive exclusion zone, reflecting migration of dogs between the power plant and Chernobyl City. This study presents the first characterization of a domestic species in Chernobyl, establishing their importance for genetic studies into the effects of exposure to long-term, low-dose ionizing radiation.
I’m an astronomer who has written extensively about astrobiology. Through my research, I’ve learned that the most abundant form of extraterrestrial life is likely to be microbial, since single cells can form more readily than large organisms. But just in case there’s advanced alien life out there, I’m on the international advisory council for the group designing messages to send to those civilizations.
After all, a white dwarf offers a long lifetime for biological life to emerge. Based on studies using luminosity to estimate star lifetimes, it appears that almost all the white dwarfs in the 0.6 solar mass range (typical for the category, although lower-mass dwarfs have been observed) are less than 10 billion years old. As long as accretion keeps their mass below the Chandrasekhar limit (around ~1.4 solar masses), they’re stabilized by electron degeneracy pressure and continue cooling for billions of years. Interestingly, 97 percent of all stars in the Milky Way will become white dwarfs.
Across the sun-drenched landscapes of Southern Italy and other olive-growing regions in Europe, a deadly bacterium is wreaking havoc on olive trees, with devastating consequences for local economies and the global olive oil market. Xylella fastidiosa, a microscopic pathogen, has been silently causing the destruction of millions of olive trees since its discovery in Italy in 2013. This bacterial disease not only threatens the future of olive oil production but also raises questions about how agricultural sectors worldwide can better protect their crops from emerging diseases.
More cases of a mysterious flu-like illness labelled “Disease X” were reported in the Democratic Republic of the Congo, and the World Health Organization has dispatched a rapid response team to help investigate.
Over 400 cases of the unidentified illness – marked by fever, headache, cough, runny nose, and body aches – have been reported since late October in the Panzi health zone in southwest Congo, the WHO said in a statement Sunday.
Every society harbours unique and intriguing perspectives on colours—what they symbolize, which ones are deemed more aesthetically pleasing, and which should be avoided. French historian Michel Pastoureau has unearthed fascinating insights into the medieval period’s relationship with colour. Here are seven vivid facts about colour in the Middle Ages based on his research.
The Overlook is not exceptional amongst Kubrick’s films for its disequilibrium.
The interior of The Overlook doesn’t at all begin to fit with either the exterior on the studio set or the real life exterior of the Timberline in Oregon. At first glance it seems he might have had it constructed to fit with the set exterior, but he didn’t. Eventually one realizes that there is likely only one window in the whole of the film that works with the interior, and only one entry/exit likewise. Nor do the different parts of the hotel’s interior connect together in the way Kubrick visually leads one to believe. His manner of editing establishes assumptions, but those assumptions are wrong.
It seems to me that every item in the Computer History Museum’s collection has a biography of sorts—a life before CHM, a tale about how it came to us, and a life within the museum. The chapters of that biography include the uses made of it, and the historical and interpretive stories it can be made to tell. This then is a biography of one item that recently entered the museum’s collection—an early Memorex videotape containing a recording from 1968—and the historical discovery it has afforded.
Het was vandaag kerstfeest op het werk. 9u30 toekomen en babbelen, 10u30 motivational speaker (Ann Wauters, ja dié Ann Wauters), middageten sandwichen (lekker), na de middag teambuilding (per team een zo lang mogelijk lopende Rube Goldbergmachine maken die begint en eindigt met 10 domino’s), daarna receptie met een stápel werkelijk uitstekende hapjes, daarna avondeten (ik heb een hotdog en twee porties viscurry gegeten, allebei uiterst lekker) en daarna afsluiten met drank en dansen.
Pieter zei, in een typevoorbeeld van whataboutism, “jamaar en Turkije dan?”
Het is niet omdat het een drogredenering is, dat het niet pertinent is, vind ik. What about Turkije, inderdaad.
Uit het blote hoofd, wat ik ervan dacht te weten: vuil spel met Koerden zoals gewoonlijk, en hadden ze niet de facto een stuk Syrië in het noorden overgenomen? Maar was het ook niet zo dat de Koerden de steun van de VS hadden wegens hun heldhaftig verzet tegen IS?
Ik zoek even snel op het internet. Te beginnen met de Mainstream Media.
Bij vrt.nws vind ik een artikel waar de bezorgdheid van Koerden aan bod komt:
Het is nog onduidelijk hoe de Koerdische milities zich zullen positioneren binnen de nieuwe machtsverhoudingen. In het noordoosten zijn vooral de Syrische Democratische Strijdkrachten (SDF), een verzameling van Koerdische en Arabische eenheden, aan de macht. Die worden op hun beurt geleid door de Syrisch-Koerdische Volksbeschermingseenheden (YPG).
De YPG speelden enkele jaren geleden een belangrijke rol bij de verdrijving van IS uit Syrië. Ze kregen daarbij militaire steun van de Verenigde Staten en worden vandaag nog steeds gezien als de bondgenoot van de VS in Syrië.
Hoewel het Syrisch Nationaal Leger (SNA) en de Syrisch-Koerdische Volksbeschermingseenheden (YPG) een gemeenschappelijke strijd tegen Assad deelden, zijn ze ook in een onderlinge strijd verwikkeld.
Net daarom wordt het SNA gesteund door Turkije, dat de YPG als een verlengstuk van de PKK ziet, de Koerdische Arbeiderspartij die strijdt voor meer autonomie voor de Koerden in Turkije en door de Turkse regering als een terreurorganisatie wordt beschouwd.
Zelfde verhaal daar, met wat meer recente details:
[…] met de val van Assad ruikt ook Erdogan opnieuw een kans. De voorbije dagen intensifieerde het SNA zijn aanvallen en kon het de SDF-Koerden verdrijven uit strategisch belangrijke steden als Manbij en Tel Rifaat. In Manbij is nu, na Amerikaanse bemiddeling, een tijdelijk staakt-het-vuren afgekondigd om de achtergebleven strijders en de Koerdische burgers te laten vertrekken. Maar rond Kobani wordt hard gevochten, waardoor de Koerdische autonome regio in Syrië stilaan bedreigd is.
[…]
De situatie van de Syrische Koerden geeft aan hoe de kaarten in heel Syrië opnieuw hertekend worden. Iedereen vraagt zich af of de HTS-rebellen in staat zijn alle rivaliserende fracties bij elkaar te brengen, waardoor het land niet opnieuw zal wegzinken in sectair geweld.
En ook hier een kaartje:
Verder ook nog dit over de VS:
De vraag is wat Donald Trump van plan is met de 900 Amerikaanse soldaten. Zondag twitterde hij nog dat zij niets meer te zoeken hebben in Syrië. “Dit is niet ons gevecht.” Ook in 2019 wilde hij de Amerikaanse troepen helemaal terugtrekken. Uiteindelijk kwam hij terug op die beslissing, omdat zijn adviseurs hem erop wezen dat hij daarmee Iran in de kaart speelde.
Meer dan welke speler dan ook in de regio heeft Turkije reden om opgetogen te zijn. Een deel van de rebellen, het SNA, staat direct onder controle van Ankara. Met het andere deel, HTS, heeft Turkije goede banden aangeknoopt. Mogelijk kreeg HTS zelfs wapens van de Turken. Ankara zal tijdens de transitie dus een flinke vinger in de pap hebben.
Bovenal is Turkije erop gebrand korte metten te maken met de SDF, het door Koerden gedomineerde leger in Noordoost-Syrië. Ankara ziet dat als een verlengstuk van de PKK.
Maar ook deze belangrijke paragraaf:
Belangrijk voor Turkije is verder dat het nu werk kan maken van het repatriëren van Syrische vluchtelingen. Zo’n 3,5 miljoen Syriërs zijn sinds 2012 naar Turkije gevlucht. In de Turkse samenleving bestaat veel onvrede over hun aanwezigheid.
Fierce fighting was underway on Tuesday between rebels supported by Turkey and U.S.-backed, Kurdish-led forces near Kobani, a town in northern Syria with historical and symbolic significance.
On Tuesday, Turkish-backed fighters were “violently attacking” in the vicinity of Kobani, said Farhad Shami, a spokesman for the U.S.-allied forces. Both he and an independent group monitoring the war said Turkish warplanes were assisting their allies on the ground with airstrikes.
Turkey and the United States, allies in NATO, both welcomed the fall of the Assad government over the weekend. But one of Turkey’s central strategic goals in the region is to weaken Kurdish forces, putting it at odds with Washington.
Turkish-backed forces captured the city of Manbij on Monday, according to the Syrian Observatory for Human Rights, a monitoring group based in Britain, and pushed north toward Kobani, less than 40 miles away.
En natuurlijk zijn alle kanten van het spectrum ook op pakweg tiktok terug te vinden, zowel pro-Turkije (en anti-Koerdisch):
Als de keerzijde van de medaille:
Mijn opinie is meer dan twintig jaar geleden gevormd tijdens een gemoedelijk eten met een mens die in een soort Turkse special forces zat, en die vol vuur vertelde hoe hij Koerdische scholen bombardeerde, zowel in Turkije als over de grens, omdat het niet kon dat die varkens zomaar konden kweken.
Mensen onmenselijken, daar begint her altijd mee.
Ik houd hard mijn hart vast, maar zoals in de meeste zaken ben ik helemaal voorbereid op doemscenario’s.
Zo kan het dus ook, tegenwoordig: gewoon een buurland binnenvallen en beginnen bombarderen, want ge weet nooit dat ze misschien ooit iets vijandig zouden kunnen doen in de toekomst.
Ik ben aan een rustig tempo, kwestie van niet out te burnen, foto’s aan het toevoegen aan mijn tuinsafariwebsite: ik zit nu aan 115 verschillende soorten beesten.
’t Is niet gewoon copy paste van bestaande foto’s, ‘et is ook vaak opnieuw van de raw-beelden beginnen, foto’s over een lange periode samen zetten, kijken of de foto’s wel degelijk juiste geïdentificeerd waren, eventueel opzoeken, iets bij de foto’s zetten van tekst, ze ergens in een taxonomie steken, etc.
Op de homepagina zet ik de laatste twaalf gewijzigde beesten, en dan vijf gehighlighte categorieën, die ik zo divers mogelijk wil hebben, met ongeveer evenveel beesten in elke categorie, en zonder overlappen (dus niet “insecten” en dan ook nog eens “kevers”).
Omdat er alsmaar beesten gaan bijkomen, en ik geen goesting heb om er zelf een slag in te slaan, heb ik maar een scriptje gemaakt om dat voor mij te doen. Vandaag kom ik uit op dit:
…maar morgen kan het voor hetzelfde geld iets anders zijn van verdeling.
Verder heb ik ook wat (allemaal relatief hoor) WordPress-spitstechnologie gedaan om een A-Z-index te maken:
Dat is een standaardpagina met twee Advanced Query Loops (AQL). De linkse toont featured image, de post title en dan een custom field met de Nederlandstalige naam (via een Meta Field Block op de pagina gezet), gesorteerd op title. De rechtse was wat ingewikkelder: een AQL met featured image, maar nu eerst het custom field en dan pas de title.
Op het custom field kan geen link naar de post gezet worden (zonder zelf code te schrijven, en dat weiger ik te doen, uit principe), en dus heb ik de link op de title dan ook maar weggehaald en enkel op het featured image gezet. Niet ideaal, maar ja.
De posts sorteren op Nederlandstalige naam was ook niet helemaal evident: eerst het veld exposen voor API-toegang in ACF/SCF, en dan in AQL een Post Meta Query doen van naam_nl EXISTS, dat mij dan toelaat om in de AQL een sort by Meta Value te doen.
Waar een mens zich allemaal mee bezighoudt hé.
⁂
Daar nog helemaal naast, naar de inhoud: ik wil echt wel meer foto’s nemen van beesten. Het is eigenlijk bijna niet te bevatten dat de eerste macrofoto’s op die site gelijk twintig jaar oud zijn.
Het is ook helemaal duidelijk dat ik met meer dan één fototoestel zal moeten op pad gaan: de Canon MP-E 65mm f/2.8 1-5x is onovertrefbaar voor zeer klein grut, maar ik denk dat ik toch maar ook terug met mijn Nikon AF 70-180mm f/4.5-5.6D Micro ga op stap gaan.
Dat wordt dus deze twee:
Ik denk ook dat ik de tuin wat ga herorganiseren om foto’s met een slechte rug mogelijk te maken: een paar verhoogde potten met zitgelegenheid in de buurt, bijvoorbeeld.
Ach ach, de internets staan ondersteboven omdat Jay-Z ervan beschuldigd wordt een dertienjarig meisje verkracht te hebben, samen met Puf Patje P. Diddy en een vrouw (J. Lo? Mary J Blige? Foxxy Brown?).
Honderd problemen dus eigenlijk voor Jay-Z. En tijd om nog eens het origineel van Ice T op te leggen.
(Toegegeven, de meer bekende versie is echt wel magistraal goed.)
Eén van de redenen dat ik niets gedaan krijg tijdens de vakantie, is dat het internet vol met dergelijke filmpjes staat en dat ik daar uren naar kan blijven kijken:
Ik heb –natuurlijk– het vijfde Stormlight Archive-boek gekocht, Wind and Truth, van zodra het uitkwam gisteren. Ik heb de vorige vier boeken ook gelezen, en zelfs al viel het laatste niet écht mee: het zou toch maar stom zijn om het bij vier van de vijf te houden.
Wat er mij van dat vierde boek bijgebleven is, is dat het vét meer dan duizend pagina’s was, en dat het leek alsof het grootste deel van het verhaal over Kaladin was die verstoppertje aan het spelen was in een magische stadachtige toren.
Dus dacht ik, ik lees eens bij over wat tot nog toe gebeurde, op de wikipediats bijvoorbeeld.
Wel: geen goed idee. De synopsis daar is tegelijkertijd zó gedetailleerd en zó weinig nuttig dat ik denk dat ik even goed niets had gelezen. Serieus, een voorbeeld:
With another Bondsmith vision, Dalinar contacts Prime Aquasix Yanagawn (formally named Gawx) and informs him about the Voidbringers’ threat but Gawx grows skeptical toward him. Despite his efforts, Lift, having contacted the Nightwatcher, manages to enter his vision and carries Gawx away, much to the Stormfather’s surprise. Upon arriving at the Recreace vision with Jasnah and Navani, Yanagawn visits Dalinar and discusses it privately. Yanagawn reveals to Dalinar, the Azish viziers’ paranoia of the Assassin in White and Lift’s distrust towards Dalinar for his self-righteousness.
Euh ja, zeker? Serieus: de samenvattingen op Wikipedia zijn bij de dertienduizend woorden lang. Da’s langer dan Kafka’s Verwandlung. Woordensoep, bij momenten alleen maar eigennamen:
Gelukkig is er ChatGPT om het allemaal samen te vatten, als ik er proper om vraag.
Major Storylines Before Book 5 of The Stormlight Archive:
The War Between Humans and Singers: Roshar is embroiled in an ages-old conflict between the human nations (unified under Dalinar Kholin’s coalition) and the singers, led by the Fused. The Everstorm has returned, granting singers their ancient forms and immortal Fused leaders, while humans struggle to unite and defend the world.
Dalinar’s Leadership and Redemption: Once a ruthless warlord, Dalinar Kholin seeks to unite Roshar’s disparate peoples. He has bonded the Stormfather, ascended as a Bondsmith, and formed alliances. His past sins (the burning of Rathalas and the death of his wife Evi) have shaped his current devotion to honor and the greater good. His leadership is tested by shifting alliances and the growing threat posed by Odium.
Kaladin’s Journey to Heroism: Kaladin Stormblessed, a Windrunner, battles personal trauma, depression, and responsibility. From a slave to a Radiant, he’s protected those who cannot protect themselves. By the end of Book 4, he confronts mental health challenges head-on and begins to find new ways to serve beyond the battlefield.
Shallan’s Identity Struggles and the Ghostbloods: Shallan Davar, now a Lightweaver, grapples with multiple identities and secrets from her past. She’s become embroiled with the Ghostbloods, a secretive organization, and must balance her duty to the Radiants with the group’s demands. Her husband, Adolin, tries to rally the honorspren to forge new Radiants, while Shallan tries to understand who she truly is.
Jasnah’s Reign and Scholarship: Jasnah Kholin, now Queen of Alethkar, is a brilliant scholar and Elsecaller who aims to reshape the world through logic and exploration. She deals with the responsibilities of rule while studying the nature of Roshar’s magic and history, seeking a path to victory over Odium’s forces.
Navani’s Scientific Breakthroughs: Navani Kholin’s innovations—such as anti-Voidlight and the harnessing of Investiture—have turned Urithiru into a hub of research. She has bonded the Sibling (the spren of the tower city) as a Bondsmith, restoring the tower to full functionality. Her work could tip the balance of the war.
Venli, Rlain, and Singer Perspectives: Venli, a Willshaper Radiant, grapples with her role in bringing back the Everstorm and her obligation to her people. She’s torn between old loyalties and the possibility of a peaceful future. Rlain, another singer allied with humans, hopes to bridge the gap between species.
Taravangian’s Rise as Odium: The mortal king Taravangian outwitted Odium’s Vessel, Rayse, and assumed the Shard. His cunning now guides Odium’s power, potentially altering the terms of the conflict. His motivations remain uncertain, and how he will shape Roshar’s fate is a pressing question.
Together, these arcs—humanity’s tenuous alliances, Radiants struggling with identity and purpose, scientific and magical advancements, and a transformed Odium—set the stage for the climactic struggles of Book 5.
Ik hen nu al de indruk dat ik niet ga gedaan krijgen wat ik zou kunnen gedaan gekregen hebben tijdens de vakantie en dat ik daar spijt van ga hebben.
Ongezond, jazeker.
Ik wil een website vullen en nieuwe foto’s maken en een paar boeken lezen en een paar series en films zien en veel slapen en niets doen en ook nog een paar programmeerprojecten afkrijgen en aargh.
Het is vakantie, en dan heeft een mens een projectje nodig.
Mijn oude tuinsafariwebsite is jaren geleden ad patres gegaan. Ik dacht er eens een nieuwe versie van te maken — de eerste inhoud staat er alvast, op safari.tsuk.org. Op het moment dat ik dit schrijf, zitten er al 29 verschillende soorten beesten in, en met wat hard werk steek ik er in de loop van de maand nog een stapel bij.
De vorige versie van de site was in ColdFusion geschreven, maar ik deed er eigenlijk niets dynamisch of databaseachtig mee, ik had alleen iets geschreven om thumbnails te maken en de EXIF-data uit de foto’s te halen, waardoor ik zo’n pagina’s had als ik op een thumbnail klikte:
⁂
De nieuwe website is een standaard-WordPress met het Twenty Twenty-Five theme erop, dat ik aangepast heb tot het deed wat ik wou dat het deed.
De homepage is een gewone pagina met daarin een query-loop voor de laatste twaalf gewijzigde posts. Een Advanced Query Loop weliswaar, omdat ik niet de laatste twaalf posts wil op basis van datum, maar wel de laatste twaalf posts op basis van datum van laatste wijziging.
Redenering: het kan zeer goed zijn dat ik ineens een veel betere foto heb van een beest dat ik twintig jaar geleden voor het eerst zag, en dan zou ik dat beest weer op de voorpagina willen zetten.
En ja, ’t is een beetje stom om voor zoiets kleins een aparte plugin te gebruiken, maar ik wou absoluut geen custom php of css schrijven, dat was zo’n beetje mijn uitgangspunt. Dat, en ook een minimum aan plugins natuurlijk, dat altijd een goed idee is bij WordPress.
Onder die laatste twaalf items (in-page gepagineerd, trouwens) staan een aantal grote blikvangers van beesten waarvan er veel zijn. Ik weet nog niet goed of ik dat daar ga houden.
En verder staat er op de pagina nog een navigatiemenu bovenaan dat naar een paar overzichtpagina’s en wat about us-nonsens gaat, en van hetzelfde onderaan in de footer.
Een individuele pagina bevat een titel, datum van “aanmaak” (’t is de zeggen de datum van de oudste foto), datum van laatste wijziging, link naar de categorie, en dan de inhoud van de post zelf.
De categorie, inderdaad, want elke post hangt onder precies één categorie. Ik heb de categorieën zelf wel in een boom gezet — zo moet ik alleen maar zeggen dat iets onder Nachtkaardespinnen valt, om dat meteen ook in spinnen, en in Chelicerata, en in Arthropoda te steken.
Ik geef elke post ook een featured image mee, dat gebruikt wordt in lijsten. Dat is vaak een beeld dat ook op de pagina staat, maar soms is het ook een uitsnede van een beeld op de pagina, kwestie van meteen herkenbaar (achtig) te zijn in een overzicht.
Ik ben een beetje lastig dat het Getegelde galerij-blok geen onderschriften toelaat bij de individuele foto’s, zodat ik niet bij elke foto de datum kan zetten, maar dat gemis weegt op tegen de propere manier om een, euh, getegelde galerij te maken die iets minder saai is dan een gewone galerij.
De categoriepagina gebruikt twee verschillende plugins, en wel omdat categorieën normaal gezien geen geformatteerde uitleg hebben, alleen een tekstveld.
Ik wil meer informatie in de categorie steken, zoals bijvoorbeeld links en misschien ooit wel eens een beeld. De eenvoudigste manier om dat te doen zonder zelf een lijn php te schrijven, is
met AdvancedSecure Custom Fields een custom wysiwygveld toe te voegen aan categorieën en
dat veld op de categoriepagina zetten met Meta Field Block, dat zo’n custom field op een pagina kan zetten met een block in Gutenberg.
En dat is het zwaardere werk: niet zó zwaar, dus. Ik heb ook een blog-achtige pagina met alle recente posts onder mekaar, en een categorieoverzichtpagina die op dit moment dit bevat van categorieën:
’t Is inderdaad nog maar het hele begin van het begin. Morgen doe ik verder.
⁂
Het lastigste, en het meest demotiverende herinner ik mij van de vorige iteratie van de website, was dat er enorm veel beesten waren waarvan ik in de verste verte niet wist wat het zou kunnen zijn.
Tengewoordig, met allerlei AI-zaken, hoop ik dat het iets beter is geworden.
