• Maar allez serieus. Ik herinner mij een tijd geleden een demo waarbij een gesprek vertaald werd over en weer, en dat dat griezelig indrukwekkend was.

    Om de zoveel tijd krijgt mijn telefoon een update, meestal merk ik daar niets van omdat het allemaal kleine incrementele dingen zijn en niemand er veel spel rond maakt. Een tijdje geleden had ik er wél iets van gemerkt omdat mijn vertaal-wat-de-camera-ziet-functie er ineens niet meer was. Bleek dat ze niet verwijderd was, maar gewoon niet meer default de eerste optie onder More…, maar daar vervangen was door de functie om een wijnetiket op te zoeken of zo.

    Go figure.

    Ik gebruik dat regelmatig, dus nu staat het gewoon weer terug (met een foto van mijn scherm, en ja da’s redelijk stom want ik zou die vertaling ook in mijn browser kunnen gedaan hebben, maar ’t is het princtipe):

    Daarjuist moest ik mijn dochter die aan het studeren is voor haar examen morgen bellen om te komen eten, en ik zag een klein bolletje van hier is iets veranderd staan in mijn telefoneerapp op de telefoon.

    Tappety-tap, en schets mijn verbazing: geen idee hoelang het er al inzat, maar ik heb nu een live-vertaling in twee richting op mijn telefoon staan.

    Ik spreek in één taal, de andere kant hoort (en ziet, met live ondertiteling) wat ik zeg in een andere taal, en omgekeerd.

    Zot.

    De toekomst.

  • Systemisch

    Ik las een interview met Nic Balthazar in De Standaard.

    Het ging over de perikelen na de verkiezingen in Gent (ik hoor net trouwens dat Vooruit het bestuursakkoord heeft verworpen met 56% tegenstemmen — episode zoveel van de soap), maar wat mij het meest stoorde aan dat interview?

    Nee, niet de persoon-Balthazar, en zelfs niet de kop boven het artikel, stijf van pathetiek, Nic Balthazar over Gent: “Mijn hart bloedt, als dat van een zoon die zijn ouders ziet scheiden”.

    Wat mij het meeste stoorde was de vraag van interviewer Valerie Droeven:

    Het gezicht van die klimaatspijbelaars, Anuna De Wever, heeft net een boek uit waarin ze de klimaatzaak koppelt aan een systeemcrisis. Zo wordt het wel moeilijk te behappen voor Jan met de pet.

    Systemische problemen zijn inderdaad enorm ingewikkeld. Dat is het juist: het zijn problemen die niet één oplossing hebben, die leven in een wereld waar allerlei systemen en mechanismen in elkaar haken, en dat het moeilijk is om in te schatten wat het effect is van wat. Problemen niet voor één onderdeeltje ergens, maar voor het geheel. Echt ingewikkelde problemen.

    Maar die dingen kunnen in kaart gebracht worden, en er kunnen mechanismen geïdentificeerd worden, en dan kan er gekeken worden waar er een duwtje kan gegeven worden dat aan iets anders een duwtje geeft en op die manier hopelijk ergens een positieve spiraal in gang zet. Of minstens een negatieve spiraal afbuigt.

    Dat behapbaar maken voor Jan met de Pet is echt niet zó ingewikkeld.

  • Nieuwe Binky!!!

    Aflevering 38 was al een jaar geleden en ik was nog maar in de loop van deze week gaan kijken of toch zeker niets gemist had en neen, maar kijk nu: aflevering 39 staat op de youtubes!

    Een uur onversneden plezier:

    In episode 39 of Project Binky – the one that nearly killed us – we encounter some problems with the quick and easy way of fitting a suitable dashboard. We therefore had to take matters into our own hands and learn a whole new set of skills while developing a novel way to make printed circuit boards.

    Zoals wel meer: totale overkill, maar deze keer ook totaal ongehinderd door kennis van zaken. 🙂

  • Links van 21 tot 25 oktober 2024

    Journal of Digital History

    (wel geen RSS-feed, grr)

    As an international, academic, peer-reviewed and open-access journal, the Journal of Digital History (JDH) will set new standards in history publishing based on the principle of multi-layered articles.

    Tog’s paradox

    Tog’s Paradox (also known as The Complexity Paradox or Tog’s Complexity Paradox) is an observation that products aiming to simplify a task for users tend to inspire new, more complex tasks. It’s one of the key reasons for the symptom of requirements changing after delivery in enterprise software products, and for feature creep in consumer products. Tog’s Paradox also explains why it’s futile to try to completely nail down requirements for a software product, as the product itself will have an impact on the users, causing them to demand new functions.

    The Thought Experiments That Fray the Fabric of Space-Time | Quanta Magazine

    A constellation of puzzles suggests that the space-time continuum we seem to inhabit is not fundamental but an approximation of something deeper, and that the concept will eventually be replaced by more basic ingredients in physicists’ next recipe for reality. “People smell it,” said Vijay Balasubramanian, a physicist at the University of Pennsylvania. “And then you’re trying to see where the smell comes from.”

    The Vision Pro reportedly suspended because of ‘weak demand’

    The Vision Pro made a big splash when it launched earlier this year, but a new report shows just how quickly interest has died down.

    It’s only been out for eight months, but The Information is reporting that production is being suspended next month because of “weak demand,” with some suppliers having “already halted manufacturing components since early summer.”

    The Lion of St. Mark’s Square in Venice is Chinese: Isotopic Analyses Confirm It | Archaeology News

    The Famous Lion of St. Mark’s Square in Venice is Chinese: Isotopic Analyses Confirm its Origins, Possibly Brought by Marco Polo’s Family.

    The rarely told story of the fruit flies, primates and canines that preceded us in space | Aeon Videos

    In the short documentary The Conquest of Space, the Swedish director Albin Biblom uses archival footage to chronicle the nonhuman animals who paved the way for what many consider to be humans’ greatest accomplishment as a species. In particular, the film highlights the story of the first great ape launched into space in 1961, initially called just ‘Number 65’, but named ‘Ham’ by NASA scientists upon his safe return. Rendered factually and seemingly without judgment, the film makes for a fascinating slice of space exploration history, while hinting at broader truths about human-nonhuman relationships that know no national borders. The film ends with a list of all the nonhuman animals ever sent to space, a reminder that this form of experimentation continues to this day.

    NGC 602 (NIRCam and MIRI image) | ESA/Webb

    Ongelooflijk machtig beeld. Klik zeker door op een groter beeld — pakweg Large JPEG aan de linkerkant.

    The local environment of this cluster is a close analogue of what existed in the early Universe, with very low abundances of elements heavier than hydrogen and helium. The existence of dark clouds of dense dust and the fact that the cluster is rich in ionised gas also suggest the presence of ongoing star formation processes. This cluster provides a valuable opportunity to examine star formation scenarios under dramatically different conditions from those in the solar neighbourhood.

    When You “Save Money” Making a Heat Treat Oven – YouTube

    Een oven! En meer interactie met Mevrouw Inheritance Machining!

    Inheritance Machining machining is één van die kanalen waar ik meteen alles voor aan de kant zet als er een nieuwe video is.

    Humans Are Evolving Right Before Our Eyes on The Tibetan Plateau : ScienceAlert

    In the more than 10,000 years the region has been settled, the bodies of those living there have changed in ways that allow the inhabitants to make the most of an atmosphere that for most humans would result in not enough oxygen being delivered via blood cells to the body’s tissues, a condition known as hypoxia.

    “Adaptation to high-altitude hypoxia is fascinating because the stress is severe, experienced equally by everyone at a given altitude, and quantifiable,” anthropologist Cynthia Beall of Case Western Reserve University in the US told ScienceAlert.

    “It is a beautiful example of how and why our species has so much biological variation.”

  • …eeeeenn ’t einde van de week

    Er verandert echt vanalles op het werk. Mensen die weggaan, vooral. En ook dat ik wellicht iets anders ga doen dan wat ik nu doe.

    Nog geen idee wat het precies wordt, maar het zou kunnen dat het allemaal goed uitdraait.

    Daar houdt een mens zich aan vast, newaar?

  • Vakantie

    Ik heb nog objectief echt te veel vakantiedagen staan. Die moeten op dit jaar, want ik kan er maar tien naar volgend jaar overzetten.

    Geen flauw idee hoe ik dat best doe, en ik blijf maar twijfelen: een groot blok aan een stuk? Of stukken van de week? Of twee blokken aan een stuk? Of nog veel langer een stuk van elke week?

    Pf. Niet gemakkelijk, ook en vooral omdat er op het werk vanalles aan het veranderen is en dat het al raar genoeg is dat ik al heel de tijd van thuis werk.

    Ik zal er dan toch eens een gedacht van moeten maken. Luxeproblemen hé.

  • Het blijft spannend

    Er gebeurt overal vanalles dat spannend is. Op het werk, met de kinderen, met de politiek in Gent en in Vlaanderen en in België en in de VS en in het Europees Parlement, met ons huis en de laatste ronde verbouwingen (nog niet begonnen, nee).

    Ik ben er een beetje ongemakkelijk van, van de combinatie van dingen, eigenlijk.

    Alleen al in de Verenigde Staten gonsde het internet vandaag over Trump dat er gefilmd bewijs zou zijn dat hij aan een minderjarige zou gepoteld hebben. En verscheen dit in The Atlantic:

    En misschien is dit hetzelfde nieuws als dat van hierboven, of misschien is dit iets anders. Zot.

  • Achter mijn rug veranderd

    Er was op het werk iets dat niet werkte, maanden aan een stuk, en ineens werkt het wel. En in de release notes zie ik nergens dat het aangepast of verbeterd zou zijn. Ik vind dat vies, ik. Want iets dat ineens zonder reden begint te werken, dat is in mijn boek ook iets dat ineens en zonder reden kan stoppen met werken. Grr.

    Daarnaast is er ook achter mijn rug iets bijgekomen in WordPress. Er zijn nu naast kolommen en groups en stacks en rows blijkbaar ook native grids.

    Die dingen bestonden al een hele tijd als plugins of modules of toevoegsels aan Gutenberg, en al sinds ergens vorig jaar in beta, maar zitten er nu blijkbaar zomaar écht in. Eindelijk. Dat wil zeggen dat ik bijvoorbeeld iets als dit kan maken:

    Dit is een titel

    En hier staat wat tekst. Een paar zinnen of zo, kwestie van op te vullen.

    Dit is nog een titel

    En hier staat wat andere tekst. Omdat het de dingen aanschouwelijker maakt.

    Andermaal een hoofding

    Met nog wat tekst eronder om de dingen wat voller te zetten.

    En als ik daar een vierde blokje aan toevoeg, komt dat gewoon proper op de volgende lijn (your mileage may vary op een telefoon).

    Dit is een titel

    En hier staat wat tekst. Een paar zinnen of zo, kwestie van op te vullen.

    Dit is nog een titel

    En hier staat wat andere tekst. Omdat het de dingen aanschouwelijker maakt.

    Andermaal een hoofding

    Met nog wat tekst eronder om de dingen wat voller te zetten.

    Ziet ’t is nummer 4

    Met ook wat tekst erbij om de doos vol te krijgen.

    En als ik dat op één rij wil krijgen, dan kan ik zeggen dat die doosjes wat minder breed moeten zijn, of ik kan expliciet zeggen dat er vier op een rij moeten staan ongeacht de breedte:

    Dit is een titel

    En hier staat wat tekst. Een paar zinnen of zo, kwestie van op te vullen.

    Dit is nog een titel

    En hier staat wat andere tekst. Omdat het de dingen aanschouwelijker maakt.

    Andermaal een hoofding

    Met nog wat tekst eronder om de dingen wat voller te zetten.

    Ziet ’t is nummer 4

    Met ook wat tekst erbij om de doos vol te krijgen.

    En het maakt niet uit hoeveel doosjes er in een grid staan, ik kan ze allemaal verschuiven en verplaatsen — wat het onderhouden van pakweg een lijst met personeelsleden of zo een stuk aangenamer maakt dan een opeenvolging van kolommen, waar dan moeilijk geschoven kan worden zonder het allemaal kapot te maken.

    Dit is een titel

    En hier staat wat tekst.

    Dit is nog een titel

    En hier staat wat andere tekst.

    Andermaal een hoofding

    Met nog wat tekst eronder.

    Ziet ’t is nummer 4

    Met ook wat tekst erbij.

    Dit is een titel

    En hier staat wat tekst.

    Dit is nog een titel

    En hier staat wat andere tekst.

    Andermaal een hoofding

    Met nog wat tekst eronder.

    Ziet ’t is nummer 4

    Met ook wat tekst erbij.

    Dit is een titel

    En hier staat wat tekst.

    Dit is nog een titel

    En hier staat wat andere tekst.

    Andermaal een hoofding

    Met nog wat tekst eronder.

    Ziet ’t is nummer 4

    Met ook wat tekst erbij.

    En schuiverdeschuif:

    Dit is een titel

    En hier staat wat tekst.

    Dit is een titel

    En hier staat wat tekst.

    Dit is een titel

    En hier staat wat tekst.

    Dit is nog een titel

    En hier staat wat andere tekst.

    Dit is nog een titel

    En hier staat wat andere tekst.

    Dit is nog een titel

    En hier staat wat andere tekst.

    Andermaal een hoofding

    Met nog wat tekst eronder.

    Andermaal een hoofding

    Met nog wat tekst eronder.

    Andermaal een hoofding

    Met nog wat tekst eronder.

    Ziet ’t is nummer 4

    Met ook wat tekst erbij.

    Ziet ’t is nummer 4

    Met ook wat tekst erbij.

    Ziet ’t is nummer 4

    Met ook wat tekst erbij.

    Allemaal niet zeer wereldschokkend, maar ik ben altijd blij als er dingen in een tool gestoken worden die vermijden dat er tools bij moeten gezocht worden, en als het er proper in gestoken is en niet met haken en ogen.

  • (normal Tuesday night for Shia Labeouf)

    Tien jaar geleden dat dit meesterwerk op het internet losgelaten werd:

    Hier wat meer informatie:

  • Links van 15 tot 20 oktober 2024

    Trapped in a Company Town

    Why is it so hard for mass media, corporations, and millions of Americans to address the threat of Trumpism?

    Traditionally, the interviewer strikes the “reasonable person” pose and treats the interviewee as similarly reasonable—just two reasonable people having a discussion, in which the interviewer tries to get the interviewee to address things they might not be comfortable discussing. But if the person being interviewed is not reasonable and has no barriers to the number or scope of their lies, this dynamic can’t work.

    I’m an Undecided Hobbit, Torn Between a Dark Lord Who Promises an Age of Chaos and an Elf Queen Whom I Just Wish I Knew More About – McSweeney’s Internet Tendency

    I’m torn. Both Galadriel and Sauron say the other is a threat to Middle-earth. One has to be wrong, so whom am I to trust? Should I trust the Dark Lord who attempted to topple the White City of Gondor, dominate all life, and attempt to stay in power for eternity? Or do I trust the Elf Queen representing the coalition of Men and Elves who defeated Sauron when he tried to enslave the Free Peoples… but could maybe do more meet-and-greets?

    Megalopolis: A Movie Review

    Ticket sales and critical reception de damned. Megalopolis had me fascinated and engaged in ways unlike other movies, as if watching a new form. It has me excited about unexplored potentials in the medium. And if it captures your heart, the optimism towards humanity its story contains can leave an impression. Cautious positivity about what we are capable of as a species, welcome in times that too often feel doom-laden.

    Yes, I see something beautiful and profound in Megalopolis, and think it is likely a masterpiece. Only the test of time can say. For this viewer, the movie’s flaws (which are mostly risks) are blown out the water by its original qualities.

    Domus Aurea: The Illustrious Palace of Emperor Nero I SLICE HISTORY – YouTube

    Thanks to stunning reconstitutions with computer-generated images, this film takes us on a journey to discover Rome, the greatest and most exceptional city of the ancient world. It unveils the secrets of Roman architecture and reveals the incredible talent of its builders. Using recent film footage of Rome as it is today and the ruins that are still visible, together with significant post-production work, the city’s most iconic monuments come back to life including the Pantheon and its majestic dome, the largest in the world at the time. A model of excellence, innovations, and eternity, here is Rome, as you have never seen it before.

    Chernobyl Visually Explained – YouTube

    Mooi gevisualeerd.

    Chernobyl Accident – the Physics Clearly Explained: a simulation and visualization of the Chernobyl disaster, breaking down the physics behind the accident. It explains nuclear fission, focusing on Uranium-235 and how reactors maintain a controlled chain reaction using control rods and moderators like graphite. The RBMK reactor’s dangerous positive void coefficient is highlighted, showing how overheating increases reactivity.

    Cats are (almost) liquid!—Cats selectively rely on body size awareness when negotiating short openings: iScience

    Various animal species can make a priori decisions about the passability of openings, based on their own size knowledge. So far no one has tested the ability for self-representation in cats. We hypothesized that cats may rely on their size awareness when they have to negotiate small openings. Companion cats (N = 30) were tested with incrementally decreasing sized openings, which were either the same height, or the same width. Cats approached and entered even the narrowest openings, but they slowed down before reaching, and while passing through the shortest ones. Because of their specific anatomical features and cautious locomotory strategy, cats readily opt for the trial-and-error method to negotiate narrow apertures, but they seemingly rely on their body-size representing capacity in the case of uncomfortably short openings. Ecologically valid methodologies can provide answers in the future as to whether cats would rely on their body awareness in other challenging spatial tasks.

    The Rise and Fall of Matchbox’s Toy-Car Empire – Hagerty Media

    What Hollywood should do, but probably won’t, is tell the real story of Matchbox, because it’s the tale of the rise and fall of the greatest toy-car empire in the world. It’s a story of postwar resilience, of a company holding out against hard times and fighting off market change. There are plucky East-End Londoners getting away with schemes on the side, a public-transit system sponsored by a toy-car factory, and, at the heart of things, a skilled and slightly rebellious engineer.

    Here’s the real story of how Matchbox grew to become the largest toy car maker in the world, yet ended up being owned by its old rival, Mattel.

    Supreme Court Rules 6-3 To Open Evil Tomb Of Batibat – The Onion

    “Today, a historic wrong has been righted, and the catacomb of the tempestuous Batibat will again be unsealed,” wrote Alito, laying out a scathing repudiation of Pell v. Bangungot, the highly publicized case that originally entombed the grotesque monster’s sulfurous form in a specially made osmium vault. “Contemporaneous accounts provide no evidence the Founding Fathers envisioned a role for the federal government in vanquishing this unholy entity from the face of the earth.”

    Untangling biological threads from autism’s phenotypic patchwork reveals four core subtypes | The Transmitter: Neuroscience News and Perspectives

    Despite the huge variation in how autistic people experience the condition, they can be divided into just four subgroups, according to a preprint. The people in these groups—who share similar traits and life outcomes—carry gene variants that implicate distinct biological pathways, the researchers found.

    Each group is associated with specific genetic variants that influence gene expression at different stages of development, the investigation revealed. The work includes genetic and phenotypic data from more than 5,000 autistic children.

    Constructing A Byzantine Sundial-Calendar – Part 5 (Making The Supporting Bridges) – YouTube

    Nieuwe Clickspring is altijd een kijkmoment. ’s Mans schroeven zijn magisch schoon. De rest ook.

  • Knie, status

    Ik heb an de kniedokter gevraagd of ik mijn knie best zoveel mogelijk spaar, of er eigenlijk al mee probeer te beginnen stappen. Hij zei het tweede.

    Gewoon wandelen zonder krukken is nog niet aan de orde: ik heb heel de tijd het gevoel dat ik in mekaar ga zakken of iets verkeerd ga doen.

    Maar ik ga mijn moed bij elkaar rapen om eens te proberen op de fiets te zitten. Zien wat dat geeft. Maandag. Misschien.

  • Mijn vriendin de spin

    Ze zit al een tijdje in de hoek van de badkamer net op ooghoogte naast het toilet tussen de venster en de muur. Rond haar allemaal lijken van motten, en dat ze er verdorie nog lang mag blijven hangen van mij.

    Een paar dagen geleden is ze verveld, kijk, haar vorig vel hangt nog in haar web:

  • Parallel Nazi 1: Accidental Nazi

    Ward Wagher
    Paris Mountain Press, 2016, 382 blz.

    Verplicht om illegaal te downloaden!

    Ik heb een boek gekocht dat ik eigenlijk wel grappig vond om te lezen. Self-published of toch bijna, een parallelle geschiedenis van wat als er iemand die gelijk niet zot was aan het hoofd van Duitsland had gestaan in 1941?

    Het kort raamverhaaltje is dat een wetenschapper in de verre toekomst een experiment doet dat een heel stapel parallelle universums blijkt te beïnvloeden.

    Specifiek hier sterft Hitler in een vliegtuigcrash en wordt een professor geschiedenis uit 1982, Heinrich Schloss, teruggekatapulteerd in het lichaam van de leider van de NSDAP die even geleden Martin Bormann had vermoord, Heinrich Schloss.

    Schloss zit dus ergens hoog in het nazipatheon, en probeert Hess, Himmler, Göring, Ribbentrop e tutti quanti in het gareel te houden, én de VS uit de oorlog te houden, én ervoor te zorgen dat er geen holocaust komt.

    ’t Is degelijk geschreven, het leest vlot, het is niet totaal van de pot gerukt, het is spannend, ik heb er uiteraard geld voor betaald, en toch ga ik het illegaal downloaden.

    Want dat self-published of toch bijna stéékt. Godverdomme Partieleiter moeten lezen telkens het hoofdpersonage aangesproken wordt (375 keer!!!) in de plaats van Parteileiter, dat heeft mijn hoofd geen goed gedaan.

    Dus download en search en replace en hopla.

  • Netwerkshenanigans

    Ik heb een stapel — een stapel — comics op mijn computer staan, het overgrootste deel van jaren geleden toen Marvel Ultimate en dergelijke nog niet bestonden. Ik lees al graag eens comic op mijn telefoon. Ik doe dat al jaren aan een stuk door gewoon naar een shared drive te gaan en daar het cbz- of cbrbestand open te doen.

    Dat heeft altijd gewerkt. Dat werkt een paar dagen geleden nog, omdat ik het toen nog eens gedaan had.

    Maar gisterenmorgen zeer vroeg toen ik wakker werd en ik dacht, ik lees mijn issue van Hellboy uit voor ik uit mijn bed kruip, werkte het niet meer. Ah ja, denk ik dan, de computer zal aan het herstarten zijn of zo, no worries.

    Maar dan zat ik aan de computer en dacht ik, ik ga nog eens kijken zie, en werkte het nog altijd niet. Hm. De computer was wel herstart wegens update, maar hm. Folders staan nog shared, raar.

    Telefoon eens herstart. Geen verandering. Ik heb het niet nodig hé, maar het steeks wel tegen dat het niet meer werkt. De rest van de dag uit het oog verloren.

    Vanmorgen: aha! eens kijken? Nope: nog altijd niets. Logisch, er is niets veranderd aan mijn computer of aan mijn computer sinds gisteren.

    En dan was de werkdag gedaan en heb er ik toch maar werk van gemaakt om te kijken wat en hoe. Lang verhaal kort: ik heb mijn netwerk gewoon opengezet. Dat is niet bijzonder veilig, nee, maar er staan ook overal wachtwoorden op en al. En het is alleen mijn privénetwerk, niet voor heel de wereld.

    Geen idee of het vroeger open stond en dat de windows update het toe had gezet, of dat er iets ander veranderd is, maar ik steek het daar in ieder geval op. Nu werkt het weer, én het is vele keer sneller. Weird.

  • Kleur!

    Voilà zie, besloten. Van zodra ze te koop zijn in Belgie, koop ik er zo een:

    Want ’t is natuurlijk hetzelfde als altijd: nog niet hier te koop. Grr.

    En dan zou ik ook graag zo’n machakleur-kleine kleine Kindle willen hebben.

    Eerlijk: ik ben enorm content, nog altijd, van mijn Kindle Oasis. Veruit de beste Kindle die ik ooit heb gehad. Snel, asymmetrisch formaat maakt hem aangenamer in de hand, knoppen aan de zijkant om te bladeren zijn vele keren beter dan op het scherm te moeten tappen, verlichting is fantastisch, waterdicht — een groot gemak. En ik heb ook nog een Kindle Paperwhite waar ik content van ben een Kindle Scribe waar ik content van ben.

    Maar een Kindle in kleur: ik moet dat gewoon hebben.