Mijn eerste en mijn laatste foto:
Ze was al een tijdje niet goed, maar tot vrijdag kwam ze nog altijd eten stelen op tafel en spinde ze gelijk een motor als ze bij mij zat.
Ik ga ze enorm hard missen.
Tales of Drudgery & Boredom.
Mijn eerste en mijn laatste foto:
Ze was al een tijdje niet goed, maar tot vrijdag kwam ze nog altijd eten stelen op tafel en spinde ze gelijk een motor als ze bij mij zat.
Ik ga ze enorm hard missen.
⁂
Weekend voorbij!
We hadden nog wat geluk: de mensen van het huis waar we verbleven, waren op 11 november ook op vakantie, en dus moesten we er niet om 10u of zo ’s morgens uit maar mochten we blijven tot wanneer we goesting hadden.
En ik was een beetje ambetant want ik dacht dat ik dinsdag vroeg op moest om iets te doen, maar dat bleek niet het geval te zijn als ik mijn agenda wat aandachtiger bekeek toen ik thuiskwam, dus all’s good.
⁂
Oh hier moeten regisseurs kwaad om worden, denk ik:
Dan werken ze hard aan cadrage en beeldtaal en allerlei, en zet iemand er met AI een stuk boven en onder zodat het niet gecropt wordt op een telefoon. 🙂
⁂
Wakker geworden, ontbijt, babbelen, quiz, garnaalkroketten en biefstuk met bearnaise, nog stukje quiz, babbelen.
Meer moet dat niet zijn.
⁂
We gaan op weekend met maten! Tot maandagochtend in een huis ergens in Beernem zitten en babbelen, en mogelijk eens een quiz doen, en verder niet vreselijk veel.
Yay!
⁂
Laatste werkdag vandaag, toch voor een tijdje.
Het begon al direkt goed, met een dubbel geboekte vergadering. Ik zat om 10u00 klaar in een Zoommeeting (Zoom, serieus, zo 2020!) met een mogelijke leverancier, waardoor ik een standup miste.
Om 10u09 zat ik nog altijd te wachten op de andere kant. En om 10u20 ook nog. Krijg ik ineens een mail van de mens die ik moest spreken:
Zucht. Blijkt dat de mens die de meeting gemaakt had, hem verkeerd ingeboekt had:
Volgde een mailconversatie van kom af en nee ik kan niet how about dan? nee ik kan niet, wat zegt ge van dán? nee dat kan niet, morgen dan maar? nee, morgen ben ik op vakantie, laat maar zitten, kan ik niet gewoon een login krijgen voor een testversie die ik even kan bekijken? nee dat doen we niet en wanneer is uw vakantie gedaan? dat zal te laat zijn want ik moet een aanbesteding de deur uitkrijgen.
Waarop het dan plots tóch ging, ergens laat in de namiddag. Pff. En ik kon nog altijd geen demoversie bekijken.
⁂
En dan was het al middag, en was er nog een meeting, en dan was er daarna nog eeen meeting, en daarna kwam die verplaatste meeting van ’s morgens, en eigenlijk had ik beloofd dat ik een stuk walkthrough/handleiding zou verdergeschreven hebben, en heb ik dan maar ’s avonds gedaan. Niet lang genoeg, en niet goed genoeg. Maar vakantie is vakantie, nem.
⁂
Het is alsof ze daar in Israël gewoon het lijstje afgaan van “wat zouden we nóg kunnen doen dat Joden ooit is overkomen”. In De Standaard stond dit bij het kort nieuws:
Dit is niet meer of minder dan al wie als Volksfeind of Volksschädling beschouwd wordt, naar een ghetto deporteren.
En in Gaza zelf? Ah, daar is het nóg beter:
Gho. Goed bezig, gasten:
In a media briefing on Tuesday night, the IDF Brig Gen Itzik Cohen told Israeli reporters that since troops had been forced to enter some areas twice, such as Jabaliya camp, “there is no intention of allowing the residents of the northern Gaza Strip to return to their homes”.
He added that humanitarian aid would be allowed to “regularly” enter the south of the territory but not the north, since there are “no more civilians left”.
International humanitarian law experts have said that such actions would amount to the war crimes of forcible transfer and the use of food as a weapon.
⁂
Ik was half, enfin misschien kwart, of misschien toch een béétje, aan het overwegen om misschien de dokter te bellen en te vragen of een operatie aan mijn knie écht nodig is.
Natuurlijk dat ik weet dat ik er niet onderuit moet muizen, maar toch een miniem klein beetje.
De reden: ik had het gevoel dat het beter aan het gaan was. Ik kan staan op mijn been en met één kruk wandelen. OK, het voelt nog altijd aan alsof mijn knie in de verkeerde richting zal doorplooien, maar toch: het zag er in mijn hoofd uit alsof het wel eens vanzelf zou kunnen opgelost geraken.
Wel: nee dus. Ik moest daarnet iets ophalen aan de deur beneden, en ik heb een kleine verkeerde beweging gemaakt (blijven steken met één van de twee krukken), en: no sir, I didn’t like it. Er is niets serieus aan de hand of zo, ’t is niet alsof ik door mijn knie gezakt ben, maar euh ja, een operatie zal toch echt wel nodig zijn.
Ah well.
⁂
As a U.S. Navy carrier battle group entered the Persian Gulf, it came under surprise attack by adversaries launching missiles from commercial ships and radio-silent aircraft that quickly overwhelmed its missile defense systems. Nineteen U.S. ships, including the aircraft carrier, were destroyed and sunk within 10 minutes.
To plan his attack, Van Riper wrote that he “employed a command and control methodology specifically designed to thwart” American technological advantages, including the ability to intercept electronic and phone communications. He relied on couriers to relay sensitive messages and communicated to aircraft with lanterns to avoid radio chatter.
After his surprise attack simulated the destruction of the carrier group, the atmosphere at Norfolk command, where Van Riper led his team, was “shock,” he told The Post in an interview. “It was just quiet. It never happened in an exercise before. … I don’t think [Joint Forces Command] knew what to do.”
This article is the culmination of months of work, trial and error, and research to craft the perfect painterly shader for your next WebGL project. In it, we will deep dive into the characteristics of the Kuwahara filter that make it so great at transforming our work into paintings, as well as look into several techniques highlighted in the many papers I read to improve the original implementation and have it return a sharper, and more anisotropic output. Finally, we’ll go through a bit of color correction and the use of textures to achieve a satisfying and accurate painting effect.
Sources
I’m doing a disservice in calling UFO 50 a game. Because it’s actually fifty games and, I think, a larger meta game or story that I still have yet to even scratch the surface of. The premise, told in bitmapped stills in the opening menu, is this: A group of game developers discovered a long-forgotten 1980s game console, the LX, in an abandoned storage locker. They work to port the system to a PC, and then emulate 50 of the best games produced for the LX console by UFO Soft from 1982-1989. Those 50 games are packaged together in UFO 50 and, in addition to the basic rules and gameplay information, each one comes with a small backstory of its development and the date it was published.
During the Nazi-throwback rally at Madison Square Garden on Sunday, after Donald Trump and his MAGA cohorts finished insulting pretty much every non-white person who might even think of voting for him, Trump revealed that he doesn’t actually need votes to be installed as president again. Referencing a “secret plan” he has with Speaker of the House Mike Johnson, Trump said this: “I think with our little secret we are gonna do really well with the House, our little secret is having a big impact, he and I have a little secret, we will tell you what it is when the race is over.”
When pressed, Speaker Johnson released a statement effectively confirming the existence of the plot: “By definition, a secret is not to be shared—and I don’t intend to share this one.”
Swear words are a constant, but their ability to cause offence is in flux. In the 1600s, today’s obscenities were mundane.
Renaissance paintings, medieval archives, cloistered orchards—how one Italian scientist is uncovering secrets that could help combat a growing agricultural crisis
Type revival involves recreating period lettering and typography as digital typefaces. Although it requires an up-front time investment, it later makes the graphics process as quick as typing, selecting the font, and making any adjustments. And when replicates need to be made of that graphic (always needed for props for multiple takes and occasionally needed for sets to be rebuilt), it is far faster and more accurate to reprint a digital file than to hand-create copies. Also, particularly for sign painting, every region and every period has a distinct visual identity, and so converting specific source material into a font for its original use maintains historical and local faithfulness.
Ancient geoglyphs and archaeological sites are being plowed over by Brazil farmers growing soy, corn and sugar crops in the Amazon Basin.
In nieuws dat iedereen letterlijk al tien jaar weet dat het er stond aan te komen: In an interview with Rachel Plotnick, delve into the past and present of tactile controls. As touchscreens dominate, we examine the current trend shifting back to physical buttons, and why users crave the familiar feel of buttons, knobs, and switches in their devices and interfaces.
Building out the database of ancient DNA is undeniably valuable. But even more fascinating are the discoveries that allow us to look at biology, social dynamics, and evolution in new ways.
Discoveries like that don’t always get big headlines. This year I read many new studies that deserve a lot more attention than they got when they were published. These include studies of patterns of natural selection in past humans, how humans affected other ancient species, and how different populations interacted with each other. New techniques have opened up avenues of understanding kinship from ancient populations and the links between people and artifacts.
⁂
Ward Wagher
Paris Mountain Press, 2017
311 blz.
Net zoals bij het vorige boek, waren er hier ook een aantal storende taalfouten. “Il Duce is coming to meet us here” is aanvaardbaar, al zou “The Duce” ook gekund hebben. Maar “Il Duce, the banquet room is reserved and ready for your meeting” en “A very good point, Il Duce”: neen.
Dat gezegd zijnde: een fijn vervolg van het eerste boek. Het is geen literatuur, maar dat verwacht ik er niet van. Het is ook niet slecht geschreven. Er is méér dan alleen degelijke alternatieve geschiedenis.
En die is echt wel leutig. In het vorige boek komt Hitler schielijk te gaan en neemt Schloss, een historicus van de jaren-nu, de macht over. Zijn plan: de nakende inval in Rusland stoppen, de Holocaust tegenhouden, en een oorlog met de VS vermijden. Hij slaagde daar in het eerste boek alvast in, en in dit boek gaan we verder op het ingeslagen pad.
Als het in boek één vooral interne politiek was, en vaak zelfs politiek binnen de kleine kerk van de nazi-machthebbers, komen er nu veel meer buitenlandse relaties bij: Churchill doet lastig, Japan is voorlopig niet tegen te houden en valt ook Australië binnen, in de VS is Roosevelt er niet meer en worden akkoorden met niet nieuwe Duitsland verkend. De oplossing voor het joodse probleem was om ze te verschepen naar Palestina en ze daar de Britten het vuur aan de schenen te laten leggen, maar –ha– Joodse kolonisten en inheemse bevolking is ook in dit alternatief universum een explosieve mengeling, en voor elke Ben Gurion is er een Menachem Begin.
Spannend en in orde boek, dit. Ik blijf de serie verder lezen.
⁂
Ik probeer eraan te werken, en het wordt soms hier een daar een beetje beter dan het de afgelopen pakweg 40 jaar al geweest is, maar ik blijf toch te vaak van het principe “het zal wel vanzelf over gaan”.
Op mijn werk valt dat allemaal mee, wegens dat daar deadlines zijn en andere mensen, maar voor mijn eigen zaken…
Als dingen verkeerd gaan, heb ik de neiging om ze zo lang mogelijk te proberen negeren, en te hopen dat het dan op den duur ofwel zichzelf zal oplossen, ofwel geen probleem meer zal zijn, ofwel dat iedereen (mezelf incluis) het wel zal vergeten.
Die “(mezelf incluis)” is, naast het basisprobleem zelf, alvast het grootste probleem in heel die zaak. Ik heb in mijn hoofd een container aan dingen waarvan ik weet dat ik er eigenlijk iets aan zou moeten doen, groot en klein. Ik kan niets vergeten. En dus moet ik mezelf in slaap krijgen met een boek of iets van de youtubes, kwestie dat ik anders heelder nachten met een zinkgat in mijn borstkas naar het plafond zou liggen staren.
⁂
Maar heel soms zijn er wel degelijk dingen die vanzelf opgelost geraken.
Ik ging zoals ik om de paar weken of maanden eens doe, kijken naar de laatste WordPress-site die ik zo ongeveer van niets vertrekkend met de hand gemaakt heb: de site waar ik mijn gelezen boeken op placht te zetten. Die al sinds jaar en dag in de navigatie hier bovenaan gelinkt staat, maar die al sinds minstens een jaar of vijf zes zeven niet echt meer werkt.
Om een reden die wellicht te achterhalen zou zijn met tijd en boterhammen, maar ha ja, een mens laat dat dan aanslepen en voor ge ’t weet is er wéér een jaar voorbij.
Maar gisteren dus logde ik in, zag ik dat ik de laatste versie van WordPress had (yay voor backwards compatibility, theme dateert van ergens in 2012), en dat het weer gewoon snél werkte.
Ik heb er in de rapte wat boeken van de laatste jaren opgezet — het was al van 2021 geleden dat ik zelfs maar een poging had gedaan. Als ik tijd vind, probeer ik de gaten op te zoeken van wat ik gelezen heb maar er niet op heb staan.
En eigenlijk zou ik de css eens onderhanden moeten nemen en er een mobiele versie van maken. Of gewoon herbeginnen met een ander theme.
Dan eens.
We zien wel.
Als ik het niet laat liggen.
⁂
Er stond op de interwebs een grafiek die mij nerveus maakte:
Gnnnnnn. Zo’n lijngrafiek doet het erop lijken dat de cijfers in de loop van 2019 stijl naar boven gingen, om dan in de loop van 2020 weer stijl naar beneden te gaan. En waar zijn de cijfers van 2017? En waarom lijkt de grafiek te zeggen dat de cijfers in 2022 onder nul gaan? En zou die piek niet te maken hebben met corona-overtredingen?
Afijn, ik heb er de brongegevens bij politie.be op nageslagen en ik heb mijn eigen grafiek gemaakt.
⁂
John Hatcher
Da Capo Press, 2008
318 blz.
Ik was ervan overtuigd dat ik hier al iets over geschreven had, maar blijkbaar niet want ik vind het nergens terug. Dus dan maar in de rapte, want mijn hersenen gaan lastig doen zolang ik een recent gelezen boek niet op tinternet gezet heb.
John Hatcher is een historicus die een boek wou schrijven over de Zwarte Dood, maar niet voor de zoveelste keer hetzelfde stereotiepe boek over de Zwarte Dood wou schrijven. Zijn invalshoek: (1) het verhaal schrijven gezien vanuit één dorp in Engeland en (2) de beste beschikbare historische bronnen ‘aankleden’ met plausibele maar fictieve personages, gebeurtenis en gevoelens. Zo wordt het “a personal history”, iets tussen fictie en non-fictie.
Mja. Opdracht niet geslaagd, wat mij betreft.
Er zijn namelijk twee grote problemen:
Ik zou vele keren liever de historicus aan het woord gezien hebben dan de poging-tot-fictieschrijver, want de feiten op zich zijn boeiend genoeg.
Spijtig.
⁂
Wat voorafging, één: er zit al een tijd een huisspinnetje in de hoek naast het toilet in de badkamer.
Wat voorafging, twee: er zat op 11 juli een Scytodes thoracica in de wasbak in de badkamer.
Ik had geen fototoestel met tegelijkertijd een degelijke lens en opgeladen batterijen bij om een foto te nemen, maar ik weet al letterlijk twintig jaar en what the hell hoe kan dat al twintig jaar geleden zijn dat er hier lijmspuiters rondlopen en dus was het onvermijdelijk dat ik zoniet precies dat beest dan wel een soortgenoot zou tegenkomen.
Gisteren was ik in de badkamer en keek ik zoals altijd naar mijn vriendin de huisspin. Ik ging een foto nemen met mijn telefoon want het is altijd goed om foto’s van vrienden te maken — dit is de foto van eergisteren, bijvoorbeeld:
En dan zag ik iets bewegen in de buurt van mijn vriendin, en schets mijn verbazing:
Een tergend traag alsmaar dichter kruipende Scythodes. Zelfmoordactie of sluipmoordenaar?
Ik achter mijn fototoestel deze keer met batterij en lens. Zeer spijtig dat ik dit letterlijk vijf keer groter en met dus stapels meer detail zou kunnen fotograferen maar dat het beestje zó in een hoek zit dat ik er met mijn fototoestel niet dicht genoeg bij kan geraken:
Gisterenavond zat het beest juist onder het web van de andere spin, en bleef het daar zitten. Ik ben vandaag al een paar keer gaan kijken, en vanmiddag was dit de toestand:
Yup, de lijmspuiter zit met zijn gat naar de huisspin onder het web, en de huisspin weet gelijk niet wat gedaan. ’t Is nu al een paar uur dat ze in haar hol zit in plaats van gelijk normaal boven op haar web.
Spannend!
⁂
Om de x maand worden de robots van Boston Dynamics griezeliger:
De manier waarop het ding zijn lichaam gebruikt op een totaal on-menselijke manier, met achteruit lopen en de benen in één richting en tegelijkertijd het bovenlichaam in een andere — whee!
⁂