Het is ahem blijkbaar toch niet zo evident om voor vanalles op korte termijn ingangstiketten te scoren, maar dat mag de pret niet drukken. We zijn de stad ingegaan (drie kwartier wachten op een bus, dat wel — we waren beter te voet naar de metro gegaan).
Ze doen hier tegenwoordig ook allerlei werken om volgend jaar de stad wat meer presentabel te maken voor één of ander jubileum, wat bijvoorbeeld wil zeggen dat de Piazza Navona helemaal ingepakt staat. Maar hele basilieken en al, die zijn gelukkig niet ingepakt.
En de Trevifontein is ook gewoon toeristisch open.
Verder hebben we rondgelopen, ijsjes gegeten, afhaaltiramisu van de gegarandeerd beste van de stad gekocht en ‘t was een vermoeiende dag.
Er is vandaag besloten om voor een walking tour te gaan en de 5/6 van het gezin die wél goed te been waren, waren gelijk uitgeput. Dat wil dus zeggen dat ik letterlijk dood zou geweest zijn.
Of, meer realistisch: na een tijdje gewoon gaan zitten op een terras ergens in de hoop dat ik de kilometers te voet terug naar huis wel nog aan zou kunnen.
Morgen proberen we met een bus. En dan zien we wat er gebeurt!
Vanavond wel Romeinse pizza gaan eten. En zo ben ik toch ook nog eens buiten geraakt.
Het zicht uit het appartement blijft wel indrukwekkend. Kijk, de piramide van Caius Cestius:
En kijk, een foto waar ik juist te laat was om de zonsondergang te fotograferen:
We wonen naast de treinsporen, wat wel leutig is. Kijk, het zicht uit het venster van de keuken:
Wat iets minder leutig is, is dat de airconditioning die niet werkt toch wel iets van een probleem is. Het is hier ‘s nachts bijna ondoenbaar om te slapen. De kinders hebben zich gewoon op de stenen vloer gelegd, maar voor mij is dat niet meteen een optie. We gaan eens proberen te zien wat het geeft als de airco de hele dag blijft draaien (een verder probleem is dat er persiennes zijn, maar dat ze 3/4 toe zijn en niet verder naar beneden geraken).
Aan de andere kant; we zijn hier lang genoeg dat we niet rap rap allerlei moeten afhaspelen, dat we kunnen uitslapen, en dat we zelfs eens een uitstap zouden kunnen doen over en weer pakweg Pompei of zo.
De planning staat dan ook hoegenaamd niet vast. Behalve dat we vandaag naar het Forum Romanum zouden gaan. Stakend openbaar vervoer vandaag helaas blijkbaar, dus wellicht te voet te doen. Een half uur zegt Google. Met mijn slechte knie wordt dat een challenge gelijk ze zeggen.
Hoezee we zijn toegekomen in Rome. We hadden het zeker voor het onzekere genomen en we waren dus meer dan ruim op tijd vertrokken met een grote taxi naar het station en dan met de trein naar Zaventem en daar uren zitten wachten en uiteindelijk een vliegtuig dat gelijk een 2CV op een patattenveld aanvoelde en dan toegekomen in Italië.
Het eerste rare was dat het hier al donker is om 20u. Het tweede dat we gelijk drie kwartier op de fundamenten zijn blijven rondtoeren. En dan: dat het hier verschrikkelijk warm is, ook ‘s avonds.
Een heel avontuur al direct: er moest nog ergens een winkel gevonden worden voor zwachtels per laggiù voor een dochter en zo laat ‘s avonds zijn er nog wat grootwarenhuizen open, maar niet evident om daar te geraken.
Waarom niet evident? Ach omdat de treinen in staking waren. Dat hebben we ontdekt nadat de helft van ons er al naartoe aan het stappen was. En dan zijn we de andere kant uitgestapt om een Uber te pakken (de lijn van de taxi’s was gelijk tweehonderd meter). En dan bleek dat die gast niet in de onmiddellijk omgeving van de vlieghaven stopten en zijn we nog een eind verder gestapt. En hoe verder we stapten hoe duurder de Uber werd, tot hij uiteindelijk wegens druk bevraagd 189 euro was, en dat wou ik er nu niet direct aan geven.
Teruggestapt naar de taxi’s en daar dan maar een dik haf uur in de rij gestaan.
Taxi was uiteindelijk wel degelijk de beste optie: 55 euro naar gelijk waar in het centrum. Wij zitten ergens in de buurt van het Circus Maximus, dus stonden we een dikke twintig minuten later eindelijk aan ons appartement.
’t Is iets gebouwd in de jaren 1910? 1920? 1930? We zitten op de negende verdieping en ‘t is ruim en proper en al wat ge wilt, maar de geadverteerde airconditioning doet helaas niet wat we gehoopt hadden dat hij zou doen; de lucht kouder maken.
We hebben wel een lift van Ferrari. Een lift van 90cm op 90cm, maar het is beter dan de trappen.
De vliegtuigtickets zijn al besteld van ergens in mei, het appartement is geboekt begin juni, de huiszitting en katverzorging is geregeld. Ik moet nog eens een plannetje maken van wat we allemaal gaan doen, maar daar is nog tijd voor in de loop van morgen. We gaan er het beste van maken, wie weet is het de allerlaatste keer dat we alle zes op vakantie naar het buitenland gaan samen!
‘t Is Italië en kijk, de miserie begint al — dit was de conversatie op de Whatsapps daarnet:
Ik heb bewijs dat ik vanaf zondag heb gereserveerd. Te hopen dat die mens zijn appartement niet dubbel geboekt heeft. :/
Ik ben na maanden nog altijd heel hard verliefd op ChatGPT. Er gaat geen dag voorbij dat ik het niet gebruik, en voor de stomste dingen eerst.
Het blijft uiteraard maar wat het is, en garbage in is garbage out, en als de juiste vragen niet gesteld worden en er wordt niet bijgestuurd en ge weet eigenlijk niet wat er uitkomt, loopt het gegarandeerd in het honderd.
Maar! Als ge de juiste vragen stelt en op de juiste manier bijstuurt en ge begrijpt wat er dan uitkomt, is het vaak magisch.
Ik heb een uitgebreide database waar ook relaties uit te halen zijn. Ik had een simpel scriptje dat de data in een jsonfile stak, en ik wist dat ik met D3 een visualisatie kon maken. Jazeker, ik had dat met de hand kunnen doen, en met veel zoeken en alles, maar waarom zou ik?
Een idee in uw hoofd hebben, dat duidelijk kunnen uitleggen, en hopla daar staat uw ding. Hoe beter uitgelegd, hoe beter het er uitkomt. En als het niet precies goed is, is een tip voldoende:
En kijk, daar komt dan iets als dit uit — een visualisatie van een paar duizend mensen, verbonden met elkaar als ze bij samengewerkt hebben en de grootte van de bol het aantal zaken waar ze aan werkten. En als ik op iemand klik, filtert het op aantal mensen binnen een instelbaar grote ‘degrees of separation’:
Mijn telefoon van op het werk heeft geen data meer. Ik heb data nodig om op reis te gaan. En om op mijn gemak naar het interwebs te gaan overdag als er geen wifi in de buurt is, gedomme, met tien gigabyte ga ik niet ver lopen dedju.
Ik was al in stress, wegens geen goesting om naar de winkel te gaan, en niet zeker hoe ik dat ging aanpakken met de telefoonnummers en of ik mijn oud zou houden of niet, en of er plaats is voor twee simkaarten in mijn telefoon, en yada yada.
…nergens voor nodig dus.
Ik ben gewoon naar de website geweest (van Base, de rest van het gezin heeft dat ook en dat zag er niet te duur uit), ik heb een abonnementsformule gekozen, Itsme, QR-code gescand, en hopladiejee ik heb nu een SIM en een eSIM. Hij kent mijn tweede telefoonnummer nog niet, maar ik vermoed dat dat er dan uiteindelijk ook wel zal in geraken:
Vele vele keren gemakkelijker dan dat ik dacht dat het ging zijn. En niets van twee werkdagen wachten of niets, ‘t was op een minuut gepiept.
Er was gepland om vandaag de hele dag samen te werken lichamelijk aanwezig op het werk met een heel team.
De eerste mens die ik vanmorgen zag bij het binnenkomen, wist te zeggen dat er geen water is in het gebouw. Niet in de watermachine, niet in de koffiemachine, niet in de kraan, niet in de wc’s.
Ik ben een eenvoudige mens: ik zie een stemtest, ik doe die stemtest. En ha kijk nu: ‘t is niet alsof het bijzonder verrassend is.
Ik ben bijzonder benieuwd naar hoe het allemaal zal aflopen in Gent met de gemeenteraadsverkiezingen. Wat een idee ook, dat de socialisten en de liberalen als één partij opkomen.
Ze zijn vaak zeer aangenaam, de kruiswoordraadsels van de New York Times, maar dat van deze zondag vond ik echt kak.
Ik heb mij suf gezocht achter de manier om de cijfers in te vullen, omdat ik mijn browser op night mode gezet had en het er dus zo uitzag:
Ja, daar tussen de vakjes staan blauwe ×-tekentjes. Dus als er pakweg 18 moest ingevuld worden volgens de clue, was dat niet 1 8, maar bijvoorbeeld 2 9 of 9 2 — wegens 2×9 of 9×2, dus. Grrr.
En dan had ik uiteindelijk alles juist, en heb ik wel tien keer alle letters nagelezen tot ik in twee afkortingen een V zag die eigenlijk een C moest zijn.
Tenzij ik me zeer zwaar vergis, heb ik nog nooit mijn eigen GSM-abonnement gehad. Al van zo lang ik me kan herinneren, was het mijn werk dat mijn telefoon betaalde.
Op mijn huidige werk ook. Een zeer royaal abonnement, zelfs: ik mag niet minder dan vijftig euro per maand opdoen! (Het is ingewikkelder dan dat, ‘t is met een verschil tussen werk en gemengd gebruik, en voordeel in natura en bundel te kiezen en allerlei, maar ‘t punt is: er is een gezamenlijk pakket, en tot 50 euro per maand wordt terugbetaald.)
Gisteravond laat (enfin ‘t is te zeggen vanmorgen vroeg) lag ik in mijn bed, en zoals ik altijd doe om in slaap te vallen, had ik YouTube op iets wetenschappelijks staan. YouTube staat op autoplay, en meestal kijk ik een half uur of zo, val ik dan in slaap, en word ik een paar uur later wakker om mijn telefoon af te zetten.
Vanmorgen (enfin ‘t is te zeggen rond de middag) werd ik wakker en ik had twee boodschappen:
Whut? U zegt? Hoezo?
…ah. Blijkbaar had de wifi een blip en was de telefoon op 4 of 5G overgeschakeld en om de één of andere reden daar blijven op staan. En heb ik mijn volledige maandabonnement op maximaal een paar uur opgedaan. Op de fucking eerste dag van de maand waar ik naar het buitenland moet gaan en data nodig heb.
Want ah ja, klein detail: we hebben op het werk sinds kort een abonnement dat blijkbaar zestig euro per maand kost voor tien gigabyte data. Dat er op geen tijd door is als YouTube iets op hoge resolutie afspeelt.
Ik heb geen flauw idee hoe het mogelijk is dat een groepsabonnement waar mogelijk vele honderden mensen van gebruikmaken zo enorm veel geld kan kosten voor zo enorm weinig data.
⁂
Ik zal dan dus maar zelf een abonnement gaan kopen zeker?
Pff.
Bij ons thuis heeft de rest van het gezin Base, en het stomme is: het abonnement aan 15 euro biedt al meer dan dubbel de data die ik op mijn werk heb voor 50 euro.
Geen idee wie de onderhandelingen gedaan heeft met Proximus, en wellicht dat het allemaal vééééél complexer is dan ik denk, maar ik stel mij toch vragen. 🙂
Yep, ik heb precies gedaan wat er typisch kan gebeuren: ik dacht dat ik begreep hoe het in mekaar zat, die Gutenberg-dinges, en ineens werd het allemaal gelijk moeilijker dan het eigenlijk zou moeten zijn, en dus kon het dacht ik niet anders zijn dan dat ik iets verkeerd aan het doen was.
Normaal gezien is het in zo’n gevallen bijna per definitie niet de schuld van de gebruiker: als er zaken verkeerd gaan, is het de schuld van de UX. En ja, in veel gevallen is dat inderdaad zo, dat de designer het maar beter had moeten designen als een gewone gebruiker het helemaal kan kapotmaken.
Behalve dat het een leksken complexer wordt als het ding zelf ook (noodgedwongen) complex is.
In dit geval: in templates kan het lettertype van vanalles aangepast worden. Ik wil de titel in één lettertype en de broodtekst in een ander. Er zijn templates voor de homepagina, zoekresultaatpagina’s, detailpagina’s van posts en van pages, enzoverder enzovoorts. Dingen op één plaats wijzigen, wijzigt ze soms op andere plaatsen: wanneer het dingen zijn die hergebruikt worden zoals headers en footers en andere blokken die gesynchroniseerd worden.
Maar sommige dingen worden niet gesynchroniseerd en die moeten dan op meer dan één plaats aangepast worden.
Ik was daar links en rechts aan begonnen, maar hoe langer ik bezig was, hoe meer louche het allemaal leek: no way dat het zo stom in mekaar zit dat ik hier eens diep in de structuur moet gaan en dan weer wat hoger om allerlei te veranderen — terwijl er eigenlijk maar één font voor body is, een andere font voor headers, en een keuze tussen de twee voor buttons en captions en dergelijke, ongeacht waar die voorkomen en hoe diep in welke structuur ze ook zitten.
En jawel: er is gewoon een onderdeel “styles” in het algemene overzicht van de site editor, waar typografie kan ingesteld worden. Wat ik gedaan heb, en dan overal waar ik iets manueel had ingesteld, heb ik al die wijzigingen weer afgezet en op “default” gezet. Waardoor ik op veel meer plaatsen dan ik dacht alles nu op de juiste fonts heb staan.
Er is verdorie zelfs een stijlboek, waar alles in één keer kan getest worden:
