Dat was eigenlijk wel grappig om te maken: een website die naarde The New York Times gaat, random twee artikels van de homepagina plukt, en er zich door laat inspireren om een recept te maken met ingrediënten die nu in seizoen zijn en gemakkelijk te vinden in België.

Recepten zijn door de band realistisch en haalbaar, ingrediënten zijn schaalbaar (standaard voor vier personen, maar aanpasbaar), en de afbeeldingen zijn niet onrealistisch.

AI for teh win.

Eh heh heh. Het is ook een woordspeling, op verteren en op een compilatie van dingen.

Ik heb alvast een logo gemaakt, en wat gevochten met Chrome dat geen goesting had om mijn ertificaat te aanvaarden. En ik die geen goesting had om al mijn Chromegegevens te wissen, grr.

Verder vandaag herbegonnen aan projecten op het werk, en gesproken met een psycholoog wegens redenen en ik voeld mij geviseerd want aan haar vragen te horen denk ik dat ze mijn de één of andere rare diagnose zou geven. Terwijl ik begot het model van een neurotypisch persoon ben.

Maar dat was nog eens wijs! Met de maten van het vorige vorige werk gegeten en gebabbeld en al. ’t Was denk ik vijf of meer jaar geleden dat we elkaar nog eens in ’t echt hadden gezien en het was gelijk dat het gisteren was.

En hoe enorm veel is er niet gebeurd ondertussen zeg, met kinderen die groot worden en werk en Het Leven en alles.

Ah ha ha, ’t is een beetje een woordspeling. “Wat dan ook”, maar er zit ook de lib van library in. Ik had een website die spooky verhaaltjes en afbeeldingen maakt en nu heb ik ook een website die boeken en auteurs en reviews hallucineert.

Waarom? Euh daarom. Iemand moet die dolfijnen doodkrijgen.

Het is niet allemaal AI: ik maak zelf een groot deel van de covers, omdat ik dat gewoon geestig vind en wat zou ik anders doen op een weekendag achter mijn computer?

Ik had goesting om een kleine nieuwe website te maken vandaag en zo gezegd zo gedaan.

En dan was ik een paar uur verder (met veel tussenpozen en ondertussen kijkend naar The Åre Murders op de Netflixen, en het stoorde mij ineens mateloos dat ik dingen wou wijzigen aan de layout en dat het prutsen en doen was.

En dus deed ik dan maar deze. Niet helemaal zelf, geef ik grif toe — leve de dolfijnvermoordmachine die Copilot heet!

Ik weet nog wat ik dacht over Bootstrap toen het vijftien of zo jaar geleden uitkwam: maar allez wa ne zever maat. Maar kijk, ik ben dus de laatste tijd helemaal gewonnen voor hget gemak. En jazeker, het is ook helemaal mogelijk om er afgriebelijk lelijke dingen mee te maken, en tuurlijk dat het niet alleszaligmakend is, en ja, ik moet ook soms vloeken op de defaults die ze gekozen hebben en hoe diep die zitten — maar ondanks dat: toch wel door de band zeer content van.

We zijn een paar huizen verder met verbouwingen bezig.

Zo zag de garage eruit toen we ze gekocht hebben, en zo ziet ze er nu uit:

Twee deurgaten extra, en nog altijd een deur die nergens naartoegaat. Bij de aankoop was het onmogelijk om van de living naar de koer te gaan zonder op straat te gaan en dan via de garagepoort naar binnen te komen. Ahem.

De ruimte die op de koer uitgeeft, was een soort wasplaats. Dat wordt een studeer- en werkplek, met een groot schuifvenster op de koer alwaar een palmboom staat te staan.

Dan is er een achterhuis, dat er bij aankoop zo uitzag — een keuken en een troilet beneden, een slaapkamer met een douche achter een gordijn in de hoek, en een toegegeven mogelijk klein lek in de hoek van het plat dak waar eens naar zou moeten gekeken worden.

Helaas, helaas: een paar dagen na de eerste regenbui nadat we het gekocht hadden, bleek dat de muur achteraan en het plafond heeltegans vol schimmel zat. Ah well.

De muur en het plafond zijn ondertussen weggehaald, het dak vervangen, en we gaan kijken of de zijmuren daar eigenlijk wel iets staan te doen, want voor zover we kunnen zien, staan die gewoon 40 à 50cm van de breedte in te pakken om niet veel te doen. Wat isolatie zou wellicht beter zijn dan dat. En er komt ook gevelisolatie aan de buitenkant, kwestie van binnen geen plaats te verliezen.

Benedenverdiep wordt chillruimte, en boven komt er een heel klein slaapkamertje met een wc en een douche.

In het hoofdhuis is de living min of meer OK, behalve dat het plafond moet afgewerkt worden.

De keuken doet ook dienst als badkamer, en daar is dan wel weer werk aan. Om de één of anderen reden stond de hele ruimte op een verhoog, wat nergens voor nodig leek. De douche was lek en de vloer rot, en door het verhogen van de keuken was er een heel stuk ruimte aan het raam die niet bruikbaar was wegens geen wekblad of pompsteen te plaatsen.

Afijn, vloer eruit, nieuwe ruimte voor douche en wc, en dat komt dan wel in orde.

En dan zijn er boven nog twee heel vreemde kamers, waar een dressing en een slaapkamer zal komen, en waar niet zo hard veel aan gaat veranderen in deze verbouwingen (behalve afwerking natuurlijk).

Euh ja, nog redelijk wat werk.

Ik vergeet dus altijd als er ergens een verplichte vakantiedag is in het midden van de week.

Deze week is vrijdag vakantie, en ik zweer dat ik dat vier dagen van de week kan vergeten, en telkens weer aangenaam verrast zijn.

Vive Marie vrijdag. Allez dan.

Er is iets gemaakt dat er niet helemaal uitziet zoals het er beter zou uitzien. Daar is CSS mee gemoeid.

Ik kan mij heel hard inbeelden dat CSS enorme vuiligheid is voor wie het niet stukje bij beetje heeft zien groeien. Ik ben er zelf ook maar van ver mee bezig hier en daar eens, maar ik slaag er wel nog in om met vieze ingrepen dingen gedaan te krijgen.

En ja, het zou eigenlijk proper moeten, maar als het aanpassingen zijn van iets dat gegenereerd wordt en dan bepoteld werd en nu nog wat meer moet bepoteld worden, dan is het vies en met !important overal.

Het zal zijn tijd wel meegaan.

Naar analogie met drôle de guerre: in principe is er geen vakantie en is het nu werkentijd, maar in de realiteit is er nog zeer weinig volk en is het niet echt doenbaar om gewoon door te werken aan veel dingen.

Een beetje, hier en daar, maar niet echt.

Lastig, eigenlijk.

Ik dacht, ik ga eens een verhaaltjesmaakwebsite maken.

Zo gezegd, zo gedaan.

Ik ben zó content dat ik een VPS heb jong. 🙂

Ik heb hardware gekocht omdat andere hardware kapot was:

• twee nieuwe monitors omdat mijn ene 4K-monitor onbruikbaar was geworden en mijn andere monitor te klein was
• een nieuwe bloeddrukmeter omdat mijn oue niet meer werkt met moderne apps
• en een nieuwe internetoplossing voor het huis omdat twee van de drie draadloze-internet-bakjes dood waren

Ik had van die Orange mesh-dingen, maar gisteren was het ineens gedaan met het netwerk in huis. Wat diagnose met een laptop en andere netwerkkabels en netwerk-over-stroom later was het duidelijk: het bakje dat beneden in de glasvezeldoos zit, werkte nog, maar het bakje boven waar mijn desktop met een kabel in zit en dat netwerk moet geven aan het eerste verdiep, was dood. Vervangen door het bakje dat op het tweede netwerk geeft aan de kinders was geen optie wegens dat het ook schielijk was komen te gaan.

De kogel is dan maar doorgebeten en nu hebben we vier van die TP-Link Deco-dingen. Eentje aan de glasvezel beneden, eentje in het midden van de living op het eerste waar ook mijn desktop in zit met een kabel, eentje bovenaan voor de kinders, en eentje in de keuken waar wegens allemaal metaal en microgolven en watnog al anderhalf decennium bijna geen internet was.

Een groot gemak.

Ik heb sinds jaar en dag een bloeddrukmeter die werkt zoals een bloeddrukmeter zou moeten werken — zonder gedoe en met één druk op een knop de gegevens in verschillende clouds duwen.

Maar ineens na een update van de Withingsapp weigert het ding te werken. Of beter: het werkt wel nog, maar de app crasht als ik begin te meten.

Het internet vertelt mij dat ik niet moet verwachten dat een bluetoothding van tien of meer jaar geleden nog ondersteund wordt. Ik vind dat maar zever: als het werkt, zou het moeten blijven werken.

Ah well, ’t zal voorlopig de manuele polsbloedrukmeter worden dus:

We zijn onlangs naar The Fantastic Four: First Steps gaan kijken. Ik had nog nooit zo’n ScreenX-ding gezien, en ik vond het eigenlijk wel wijs:

En ik vond de film zelf ook eigenlijk wel goed. Benieuwd hoe ze de universa gaan bij mekaar plakken in de Doomfilm.

Het was een teleurstellende dag vandaag. Iemand waar ik van gehoopt had dat we mooie dingen zouden kunnen gedaan hebben de komende tijd, kreeg een offer they couldn’t refuse en zal dus niet bij ons mooie dingen maken.

Spijtig, maar dat is het leven soms.

Op zoek naar een andere witte raaf dan maar.

De meeting vanmorgen bleek niet te zijn wat ik dacht maar hey we muddled through; daarna hebben we een korte meeting gehad om de meeting in de namiddag te vervangen; daarna was er een extra meeting die ik niet had verwacht; dan kwam er nog een meeting bij die ik niet had verwacht; daarna ben ik rap met de velo naar het werk gereden voor een begrotingsmeeting die eigenlijk helemaal meeviel; en daarna was er nog een onverwachte meeting en tegen dat de verslagen geschreven waren en de mails verstuurd waren was het al drie kwartier na sluitingstijd en hopla de dag zit er weer op, en op naar de volgende dag!

Een groot gemak, dagen die zichzelf vullen.

(De eerste meeting van de dag was niet veel meer dan door de functionaliteiten van een SaaS-ding te lopen, maar ik loop er wel wat lastig van: dingen die schijnbaar at random de eerste keer A doen en de tweede keer B, schermen die leeg blijven terwijl er eigenlijk informatie op moet staan, accounts die eigenlijk zouden moeten bestaan maar het blijkbaar niet doen — nee, niet leutig. En ja, ik wéét wat het is om een ingewikkelde toepassing te maken en nooit echt de tijd gehad hebben de afgelopen tien jaar om het allemaal grondig onder handen te nemen en van nul te kunnen starten en dus een erfenis van generaties zooi te moeten meesleuren, maar dat zijn mijn zaken niet en de dingen zouden gewoon hun werk moeten doen gedomme.)