Michel Vuijlsteke's weblog

Tales of Drudgery & Boredom.

  • Cloudy with a chance of fuckery

    Het voelt aan als een brugdag maar het is er geen. Eén van de kinderen is wel met mijn velo weg, dus ik zit aan het huis gekluisterd.

    Nu mijn bureau opgekuist is, heb ik wat lavalampen in huis verzameld en op datzelfde bureau geplaatst. Ik had er sinds jaar en dag drie in de keuken staan (een paars op lichtblauwe, een wit op doorschijnende die groene rode en blauwe lampjes heeft, en een groen-op-groene die al sinds denk ik twintig jaar helemaal troebel is wegens dat een onverlaat ze ooit helemaal dooreengeschud heeft), maar er waren ook nog twee kleintjes die ik me niet kan herinneren al ooit aangezet te hebben in ons huis waar we nu wonen.

    Net aangezet. Spannend om te zien wat ermee gebeurt: de rood-op-doorschijnende lijkt rood-op-melkachtig, de cyaan-op-blauwe heeft allerlei zwevende dingetje.

    Update: allebei in orde gekomen. Rood blijft wel troebel, maar niet kapot-troebel. Gewoon niet-echt-doorzichtig-troebel.

    ⁂

  • Geluisterd: Discworld #23,Carpe Jugulum

    Terry Pratchett (auteur), Indira Varma (stem), Peter Serafinowicz (voetnoten), Bill Nighy (DEATH)
    Penguin Audio, 2022, 11u 36m

    Het is altijd een beetje slikken als het laatste boek van een (sub)reeks van Discworld aangebroken is.

    Dit is het laatste boek in de Witches-reeks. Enfin ‘t is te zeggen het laatste boek met Granny Weatherwax, Nanny Ogg, (Magrat), en Anges / Perdita. Het is een meer dan waardig einde.

    De dochter van Magrat en Koning Verence wordt gedoopt, en de koning heeft iedereen uitgenodigd. Zo ook een familie vampiers. Wat géén goed idee is, want een koning die vampiers uitnodigt, da’s gelijk die vampiers uitnodigen in het hele land. Combineer dat met bijzonder moderne vampiers, die hun kinderen van jongsafaan getraind hebben om niets tegen religieuze symbolen of look te hebben, en ‘t wordt problematisch.

    De manier waarop Granny Weatherwax hier deze keer écht radeloos is, voelt aan als een voorafspiegeling van Pratchett’s eigen leven. Zelfs al was het jaren vóór zijn jongdementie-diagnose.

    Ik ga hierna wat Death-boeken doen, denk ik. En daarna dan de Tiffany Aching-boeken.

    ⁂

  • Sociaal geweest

    Eerst ben ik ‘s middags gaan eten, en dan was er in de namiddag een afscheid van een collega dat eigenlijk geen drink mocht zijn maar er dan toch een was, en ik ging om 18u zeker naar huis gaan maar dan was het al later dan dat, en dan was er een collega die naar Plates moest om 20u maar dan was het ook al later dan dat, en lang verhaal kort: vele vele glazen bier later was het bijna middernacht en hadden we pizza besteld en allez dan, sociaal geweest en al!

    ⁂

  • Geluisterd: Discworld #18,Maskerade

    Terry Pratchett (auteur), Indira Varma (stem), Peter Serafinowicz (voetnoten), Bill Nighy (DEATH)
    Penguin Audio, 2022, 10u 5m

    Eén van de jonge niet-echt-heksen-maar-misschien-toch in Lords & Ladies was Agnes Nitt. Ze noemde zich Perdita, en na de gebeurtenissen van het vorige boek verlaat ze Lancre en verhuist ze naar Ankh-Morpork. Ze kan niet onverdienstelijk zingen, en solliciteert bij de Opera.

    Voor “niet-onverdienstelijk”, lees “magisch goed”. Ze heeft wel degelijk iets hekserig, en haar stem is daar één exponent van: ze kan bijvoorbeeld van enorm laag tot enorm hoog zingen, en ze kan haar stem naar overal projecteren.

    Dat komt van pas: de nieuwe sterdiva van de opera, Christine, kan eigenlijk helemaal niet zingen. En dus doet Agnes (artiestennaam Perdita) wat Kathy Selden voor Mina Lamont doet in Singin’ in the Rain: achteraan staan en zingen in de plaats van Christine.

    Oh, en er is een Spook in de opera, en er gebeuren moorden.

    Ondertussen in Lancre is Magrat getrouwd en dus niet echt een heks meer, en twee heksen is lang niet zo goed als drie, waarop Granny Weatherwax en Nanny Ogg besluiten om Agnes te gaan recruten. (Er nog een andere reden om naar Ankh-Morpork te gaan: blijkt dat Nanny Ogg een enorm scabreus en nog meer enorm populair kookboek geschreven heeft, dat dat gepubliceerd is, en dat ze er geen geld voor gekregen heeft.)

    Niet zo goed als het vorige boek, denk ik, maar wel nog altijd uitstekend. En Agnes is een fantastisch personage.

    ⁂

  • Geluisterd: Discworld #14,Lords and Ladies

    Terry Pratchett (auteur), Indira Varma (stem), Peter Serafinowicz (voetnoten), Bill Nighy (DEATH)
    Penguin Audio, 2023, 10u 12m

    Een rechtstreeks vervolg op Witches Abroad: de drie heksen komen (na wat omwegen) terug in Lancre, en blijkt dat de koning van het land (die ze eigenlijk zelf min of meer op de troon hadden gezet in Wyrd Sisters) besloten heeft om met Magrat Garlick te trouwen. Ze waren al wat rond elkaar aan het draaien, en koning zijnde, heeft hij het hele proces gewoon kortgesloten in plaats van er een lange will they. won’t they? van te maken. De koning nodigt de halve wereld uit (onder meer ook wizard van Unseen University met archchancellor Mustrum Ridcully, die oorspronkelijk ook uit de buurt kwam).

    Ondertussen zijn er een groepje jonge meisjes die het briljante idee hebben om zelf ook heksachtige dingen te doen, zoals daar zijn naakt dansen rond een stenencirkel.

    Wat ze niet weten, is dat die cirkel daar gezet was om een poort tussen een parallelle wereld waar elfen regeren en Discworld toe te houden. En elfen zijn niet aangenaam.

    ⁂

    Granny Weatherwax had in de vorige boeken wel bijzonder veel plot armour: ze heeft ongelooflijk veel macht, is onmogelijk te verslaan, en wint altijd. Dat is niet goed voor een personage in een reeks, en in dit boek is het hoegenaamd niet vanzaelfsprekend wat er zal gebeuren.

    Ze worden alsmaar beter, de boeken van Terry Pratchett (tot helemaal het einde, als zijn embuggerance roet in het eten kwam smijten). Dit is geen uitzondering. Uitstekend. Meer dan aangeraden.

    ⁂

  • Topsy Turvy

    Ik had Gilbert & Sullivan ongetwijfeld hier en daar al horen voorbijkomen, maar na Topsy Turvy heb ik meteen een D’Oyly Carte verzameldoos gekocht en vele vele keren na elkaar beluisterd (het was vóór Spotify en al die dingen).

    Nu nog altijd, jaren later, geeft Youtube mij om de zoveel keer Gilbert & Sullivan in mijn recommendaties. Zo nu ook. En hoe fantastisch blijft dat jong?

    ⁂

  • Kingdom of the Planet of the CGI

    Ik zat in de cinema en ik had dezelfde reactie als de mannen van Corridor Crew: beste CGI die ik ooit gezien had.

    ⁂

  • Geluisterd: Discworld #12,Witches Abroad

    Terry Pratchett (auteur), Indira Varma (stem), Peter Serafinowicz (voetnoten), Bill Nighy (DEATH)
    Penguin Audio, 2023, 9u 53m

    Derde Witches-boek, en Magrat is ineens een goede fee geworden in bijberoep. Stommelings, wegens de toverstaf van onlangs overleden Desiderate Hollow gekregen (al kan ze er niet zo goed mee overweg: ze kan alleen dingen veranderen naar pompoenen, wat niet zó handig is). Magrat is “goede fee” in de zin van in de sprookjes, fairy godmother, welteverstaan.

    Volgt een omgekeerd sprookje, waarbij Granny, Nanny en Magrat moeten proberen vermijden dat Emberella in het verre Genua trouwt met een prins die eigenlijk een kikker is. De drie heksen als toeristen op weg naar Genua (met Nanny Ogg die er zeker van is dat ze allerlei vreemde talen spreekt), vampiers, zombies, voodoo, gemaskerde bals, en de schlechterik in dit verhaal is de andere fairy godmother van Emberella, Lilith De Tempscire. Oh en Greebo de kat wordt voor de okkasie een paar keer tot mens omgetoverd.

    Nog een klassieker.

    ⁂

  • Geluisterd: Discworld #6, Wyrd Sisters

    Terry Pratchett (auteur), Indira Varma (stem), Peter Serafinowicz (voetnoten), Bill Nighy (DEATH)
    Penguin Audio, 2022, 9u 53m

    Deel twee van de Witches-serie van Discworld, in het piepkleine koninkrijk van Lancre. Met uiteraard Granny Weatherwax, maar ook met Nanny Ogg, patriarch van een enorme familie en eigenaar van Greebo, de meest gemene kat van het koninkrijk, ook vader van zowat alle katten in de verre omstreken. En Magrat Garlick, een jonge heks die helemaal into stereotiepe heksendingen is.

    Heelder stukken Hamlet en Shakespeare gepersifleerd, met een koning die vermoord wordt door een gemenerik die dan koning wordt maar eigenlijk door zijn vrouw gecontroleerd wordt, een zoon die weggemoffeld wordt, toneelspelers, en allerlei alarums and excursions.

    Heerlijk boek, dat spreekt. En ik zou geld geven voor een verfilming met Indira Varma als Granny Weatherwax.

    ⁂

  • Oud worden

    Jaja. Oud worden, ‘t zijn dingen.

    Ik ben al vele vele jaren slecht in mijn rug, en sinds een paar jaar lukt rechtstaan (of wandelen, pakweg) niet meer langer dan een kwartier of zo per keer, maar dat is van een gebroken rug en gevolgen ervan en ik ben het ondertussen wel gewoon. Ik heb ook sinds een jaar of twee iets aan mijn voet dat mijn broer zaliger ook had, maar dat is eigenlijk wel te controleren en ik heb er niet te veel last van.

    Wat écht echt gatvervelend is, is dat ik arthritis in mijn rechterhand heb. Ik kan ‘s avonds begot geen volle emmer meer opheffen. Mijn hand toedoen doet pijn. Mijn wijsvinger en ringvinger voelen heel de tijd aan alsof ze een blauwe plek zijn.

    Pff. Oud worden jong.

    In september gaan we naar Rome met het gezin. Ik houd er rekening mee dat het misschien wel de laatste keer is dat ik op reis ga.

    ⁂

  • Verre familie

    Blijkt dat niet alleen mijn vrouw en ik familie zijn, maar dat ook mijn ouders familie zijn van mekaar (naast hun huwelijk natuurlijk).

    Enfin ja, ‘t is niet écht familie zoals bij mij en Sandra, die in rechtstreekse voorouderlijke lijn verwant zijn. ‘t Is verre, maar dan ook zeer, zéér verre, bijzonder verre, eigenlijk niet écht familie wegens aangetrouwde familie van aangetrouwde familie (en dat een paar keer).

    Aan de kant van mijn moeder is het redelijk straightforward: gewoon zestien generaties naar boven gaan — moeder, moeder, moeder, moeder, vader, moeder, vader, vader, vader, vader, vader, vader, vader, vader, vader, vader, vader, en we zitten aan Ghijselbrecht de Roo, geboren op 16 maart 1445 en gestorven op 7 april 1493 in Kanegem.

    Ghijselbrecht heeft zeven kinderen. Gilles de Roo is de rechtstreekse voorouder van mijn moeder, en zijn broer Thomas de Roo is het begin van een ketting die met bijzonder veel omwegen naar mijn vader loopt.

    Eerst zeven generaties naar beneden van vader op zoon: Thomas naar Jean, naar Jean, naar Jacob, naar Johan, naar Johannes, naar Johan, naar Boudewijn.

    Boudewijn is getrouwd met Anna van den Brandeler. Haar zus Johanna heeft een zoon Arnoldus Pit, die heeft een zoon August, en die een zoon Adriaan. Die is getrouwd met Carolina de Haan, die de dochter is van Izak, wiens broer Leon getrouwd is met Elisabeth van Buren, wiens zus Wilhelmina een dochter heeft. Die dochter, Roset, is getrouwd met Raphael van Dam. Raphael van Dam hertrouwt met Julia Snijders.

    Julia Snijders’s zus Rachel heeft een zoon, Josef Zeelander. Die trouwt met Klara Broniatowksi, en haar zus Jadwiga was getrouwd met de broer van mijn grootmoeder aan vaderszijde.

    Tjaha. 🙂

    ⁂

  • Denisovanen in IJsland!

    Maar zo wijs, kijk nu:

    […] researchers also found significant fragments of genetic material from another archaic species of human, Denisovans, in the DNA of the Icelanders, and this was something of a surprise. Up to now, Denisovan genes have primarily been found in Australian Aborigines, East Asians and people in Papua New Guinea. So how did these genes end up in Islanders’ DNA? And when?

    Based on the distribution of genes and mutations, the researchers came up with two possible explanations.

    Either Neanderthals had children with Denisovans before they met the Homo Sapiens. This would mean that the Neanderthals with whom Homo Sapiens had children were already hybrids, who transferred both Neanderthal and Denisovan genes to the children.

    “Up to now, we believed that the Neanderthals modern people have had children with were “pure” Neanderthals. It’s true that researchers have found the remnants of a hybrid between Denisovans and Neanderthals in a cave in East Asia, but we have not known whether there were more of these hybrids and whether, thousands of years later, they had children with modern humans,” explains Professor Mikkel Heide Schierup from BiRC.

    Or Homo Sapiens met Denisovans long before they met Neanderthals. So far, it has been thought that modern humans met Neanderthals and had children with them first, and not until tens of thousands of years later did they have children with Denisovans.

    “Both explanations are equally likely, and both explanations will be scientific news,” says Mikkel Heide Schierup.

    Icelandic DNA jigsaw-puzzle brings new knowledge about Neanderthals

    ⁂

  • Mr. & Mrs. Smith

    Maar wat een vreemde serie heb ik juist gekeken.

    Er was de film met dezelfde naam die ik nooit gezien heb, een vehikel voor Brad Pitt en Angelina Jolie waar als ik het goed heb ze alletwee spionnen zijn maar voor andere partijen?

    De serie neemt twee dingen over: de namen en het feit dat het spionachtige mensen zijn. Voor de rest is het denk ik helemaal anders: de twee personen weten van elkaar wat ze zijn, en voeren tegen (dikke) betaling allerlei (gevaarlijke) opdrachten uit waarbij ze doen alsof ze een getrouwd koppel zijn.

    ‘t Is spannend en flitsende actie en al wat ge wilt, maar: dat is gelijk een derde tot de helft van elke aflevering. De rest is gewoon babbelen. Gelijk in een Woody Allenfilm. Of een relatiecomedydrama: het duurt uiteraard niet lang voor de twee vreemdelingen een echte relatie hebben, en die doorloopt zowat het hele spectrum van prille verliefdheid over bezoeken aan de relatietherapeut tot uit elkaar gaan.

    Vreemd, maar wel uitstekend. En ik hoop dat er een tweede seizoen komt. Maya Erskine en Donald Glover zijn heerlijk om bezig te zien.

    ⁂

  • Toestellen

    Ik heb, alleen al in de omgeving van mijn bureau in de living, kweetniethoeveel oude laptops en monitors en desktopcomputers en telefoons en iPods en fototoestellen en lenzen en gerief staan. Dingen wegsmijten die nog werken, daar doe ik niet aan mee. Maar ik heb er toch een beetje orde in gebracht, kwestie van klassement.

    Kijk, de telefoons (de eerste is een muziekafspeelding maar alla) die nog werken die op en rond mijn bureau lagen:

    Oude iPhone, fantastische Nokia met Windows Phone erop, Samsung, Samsung, Samsung, Samsung die ik nu gebruik.

    En als ik toch bezig was: “mijn” Kindles. Ik zeg “mijn” omdat dit de Kindles zijn die niemand anders gebruikt. Ik denk dat iedereen in huis minstens één Kindle heeft die ooit van mij is geweest. 🙂

    Kindle 2, Kindle Oasis, Kindle Paperwhite, Kindle Scribe.

    De Paperwhite heb ik gekocht omdat ik de Oasis op een bepaald moment niet meer vond en we op reis vertrokken (ik heb hem uiteindelijk teruggevonden: zat tussen twee boeken in het bibliotheekje achter mijn rug). De Scribe is heerlijk om op te schrijven en boeken te lezen als ik ergens op café zit of zo. De Oasis is veruit mijn favoriet: de asymmetrische achterkant geeft mijn vingers iets om vast te pakken, de knoppen om te bladeren vind ik aangenamer dan op het scherm te moeten tikken, en het spellement is waterdicht waardoor ik ook in de regen, onder de douche en in bad kan lezen.

    ⁂

  • Vroeger

    Ik zag oude foto’s en ik heb er een paar ingescand.

    ⁂