Tales of Drudgery & Boredom.
…spending een bloederige eeuwigheid om iets te debuggen en dat het uiteindelijk bleek een breindode geluidsbibliotheek te zijn in Python die altijd al zonder problemen gewerkt heeft, maar nu ineens besloot om zomaar te stoppen met werken en van de meest basisniveau OS-fouten te genereren.
Maar bon. ’t Is gelukt om het op te lossen.
Morgen ga ik eens andere bugs doodmeppen in mijn spelletje dat ik aan het maken ben.
⁂
Ik ben voorbeelden van layouts aan het zetten op een website.
Er is een Nederlandstalige versie en een Engelstalige versie van de voorbeelden.
De Nederlandstalige versie heeft De Leeuw van Vlaanderen, de Engelstalige heeft Ivanhoe.
Huhuhu.
⁂
Voor het eerst sinds ik bij de kniedokter over en weer geraakt was: van de eerste verdieping thuis weggeraakt.
En dan niet zomaar gewoon naar het gelijkvloers, maar meteen naar ergens buiten Gent wegens al lang vastgelegd dat we gingen gaan eten vanavond.
We hebben ons — discreet, maar toch — gedragen gelijk boeren: samen denk ik een kilo brood en 150 gram boter gegeten, onze saus opgesopt met dat brood, kommetjes leeggedronken in plaats van er met de lepel in te klooien en uiteraard gelijk toeristen foto’s gemaakt van de borden met een telefoon die alleen maar slechte foto’s kon nemen gezien het licht. 🙂
Mijn absolute favoriet was een kroket van kalfshersenen.
⁂
/insert discussie over mentaal model en hoe de interface u daarbij moet helpen, en dat het hoegenaamd niet uitmaakt of het mentaal model al dan niet de échte waarheid weergeeft.
A good interface is a locus. It is usually where our explanation ends, but always where it begins. It is a stepping stone, not a terminus. And so, an interface should reveal the shape of the underlying implementation. It should only obscure the finer details that are, to most people, irrelevant. It should be transparent like frosted glass.
In evolutie- en fossielennieuws: Youti yuanshi, een minuscuul (4 millimeter) maar ongelooflijk goed bewaard fossiel uit China, leert ons over het begin van de arthropoda.
Fascinerend.
De nieuwe Bong Joon Ho. Met Robert Pattinson en sciencefiction en ’t schijnt grappig. Ik las dit erover en ik ben verkocht: “David Zaslav’s Warner Bros has been trying to bury Bong Joon-ho’s sci-fi follow up to Parasite for over a year now, refused to let it play Cannes, and is now dumping it in January. Rumors are Robert Pattinson’s weirdo performance also bothered them which to me means it must be friggin’ awesome.”
Eén van die dingen waarvan ik zeg “oh wijs! direkt aan beginnen!” om dan vijf minuten later te beseffen dat het vooral voor de inspiratie zal zijn en niet voor het zelf maken. Wegens AI, ha.
What WP Engine gives you is not WordPress, it’s something that they’ve chopped up, hacked, butchered to look like WordPress, but actually they’re giving you a cheap knock-off and charging you more for it.
This is one of the many reasons they are a cancer to WordPress, and it’s important to remember that unchecked, cancer will spread. WP Engine is setting a poor standard that others may look at and think is ok to replicate. We must set a higher standard to ensure WordPress is here for the next 100 years.
Save links Chrome extension. Contribute to mvuijlst/save-links-extension development by creating an account on GitHub.
inception!
In this first half of our two-part interview, we discuss…
In 1972, sperm whales breathed a huge sigh of relief because the Endangered Species Act was passed and these magnificent creatures could no longer be killed for their precious oil. In North America alone, 55 million pounds a year were being consumed. Little did anyone know that the car-driving public was about to learn a painful lesson — their automobiles’ transmissions were in big trouble without sperm whale oil.
Thanks to the critical role that sperm whale oil played in making automatic transmission fluids and gear oils, car transmissions routinely lasted for the life of vehicle. Once alternative ingredients had to be found, transmissions began failing at unheard-of rates. Before 1972, less than 1 million transmissions failed each year; without sperm whale oil, transmission failures exploded to more than 8 million by 1975.
Heerlijk museum. Het was vijfentwintig jaar geleden al aan vernieuwing toe (wellicht 125 jaar geleden óók al, ahem). Maar in 2019 of zo hebben ze beslist dat het tijd was om het gebouw aan te pakken, en dus moest de inhoud verhuizen. Ondermeer ook twee walvissen die aan het plafond hingen. Spannend!
Since their first discovery in the 1940s, around 430 glyphs have been discovered on the arid plateau known as the Nazca Pampa.
Now, using drones and AI, a team led by archaeologist and anthropologist Masato Sakai of Yamagata University in Japan has discovered a jaw-dropping 303 more in just six months – nearly doubling the known number.
With the discovery comes new insight regarding the function of the mysterious symbols.
Videos from Tulkarm and Jenin show bulldozers destroying infrastructure and businesses, as well as soldiers impeding local emergency responders.
Niemand in de hele wijde wereld kan deze beelden en dit artikel goedpraten.
⁂
Ik mag meedoen aan de selectieprocedure van kandidaten voor een functie ergens.
En ja, dat valt onder de traditionele rubriek “klonk eigenlijk wel wijs op het moment zelf dat ze het mij vroegen maar later beseft dat het eigenlijk wel werk is en veel spijt dat ik geen neen heb gezegd maar uiteindelijk zal het allemaal wel meevallen zeker?”
Het is uitgebreider dan ik dacht. Ik dacht: op dag X naar een gesprek gaan, paar vragen stellen, hopsakee klaar. Blijkt: er is een schriftelijk deel en een mondeling deel, er moet naar zeer concrete competenties gepeild worden, beide delen moeten op een bepaald aantal punten staan, met voorafgemaakte vragen en antwoorden en een verbetersleutel, en allerlei en gerief en gedoe.
Maar bon, geen erg. Het is eigenlijk wel wijs om een examen op te stellen. Ik had mij vóór mijn vakantie al voorbereid en een hele waslijst aan mogelijke casussen en vragen opgesteld waar de gezochte competenties in aan bod kwamen, en ik had een redelijk serieus idee van hoe ik de casussen graag zou opgelost zien door kandidaten.
Dus het viel allemaal nog mee.
Wel een grappig concept, een schriftelijk examen op een computer zonder internet. Ik had dat ook tijdens de procedure om aan de UGent te komen werken, en dat viel eigenlijk meer mee dan verwacht — maar in mijn geval waren er geen technische vragen, was het allemaal organisatie en communicatie en management en consultantees en al. Hier gaat het om een veel meer technische functie. Ik zou dat niet graag doen zonder internet, ik.
⁂
Heerlijk.
⁂
Naar dokter kniedokter geweest vanmorgen, en hij wist wat er aan de hand was: meniscus!
De goede man heeft mij ook illico een inspuiting met cortisone gedaan in mijn knie, en ik weet niet of het toeval is, maar ik heb nu stil zittend of liggend méér pijn dan ik al ooit gehad heb.
De tramadol lonkt, want het is niet echt uit te houden.
⁂
In de zin van gelijk in de jaren vroeger, toen mensen nog rugkrabbers hadden. En ook in de zin dat de nummer één motivatie voor open source is I have an itch that needs scratching.
Ik zit meer dan regelmatig voor mijn computer met iets waar ik precies weet wat ik wil, ik ongeveer weet hoe het zou moeten, maar ik het mij totaal ontzie om uren kwijt te zijn met zoeken hoe het nu weer juist allemaal in mekaar zat.
Waardoor ik met mijn idee blijf zitten.
Maar met ChatGPT (en gelijkaardige) is het allemaal zo simpel als
Okay takkoord, stap 3 is regelmatig meer dan “wat tijd” en heeft de neiging zichzelf onherroepelijk in de verwarring te doen verliezen als het allemaal te complex wordt en te lang duurt, maar toch: als het werkt, werkt het heerlijk goed.
⁂
Mijn jeukte die gekrabd moest worden: links in WordPress, waarmee ik posts als deze bedoel, waarvan er op dit weblog meer dan 1500 staan (ahem ja), maar ook dat het al van mei 2019 geleden is dat die automatisch verschenen.
Vroeger toen de dieren spraken was er Pinboard, en dat bestaat nog altijd, maar de integratie van Pinboard met WordPress werkt niet meer. En dus heb ik vanavond in de zeer rapte tijdens het allerlei andere dingen doen een Chrome-extensie om links in WordPress te krijgen gemaakt.
En ja, idealiter zet het de links in een draft post en duwt het op publish als er een bepaald aantal in staan of als er een bepaalde tijd is voorbijgegaan. Wat dit doet is veel eenvoudiger: links verzamelen in de Chrome storage (ik kan er dus van meer dan één computer aan), en als ik goesting heb om de links in WordPress te zetten, ga ik naar een overzichtspagina en kopieer ik iets dat mij perfecte Gutenbergcode geeft. En een titel. En een lijst met tags.
’t Is dus halfautomatisch, maar ik had geen zin om te prutsen met CORS of WordPress open te zetten zodat iedereen van gelijk waar de API zou kunnen bepotelen.
Kijk, zo werkt het:
Met het aantal links schoon aangeduid op het icoontje en al. 🙂
⁂
In 2004, Fable was as famous for what it didn’t deliver as for what it did. But this Python-esque fantasy game deserves to be remembered for more than that.
Paleontologist Victoria Arbour says her team has found the ‘mother lode of fossils’. It’s unclear exactly what species the fossils belong to, but officials say that either way, a discovery like this one helps scientists better understand the history of the land.
Leather was one of the most important materials of nomadic Scythians, used for clothing, shoes, and quivers, amongst other objects. However, our knowledge regarding the specific animal species used in Scythian leather production remains limited. In this first systematic study, we used palaeoproteomics methods to analyse the species in 45 samples of leather and two fur objects recovered from 18 burials excavated at 14 different Scythian sites in southern Ukraine. Our results demonstrate that Scythians primarily used domesticated species such as sheep, goat, cattle, and horse for the production of leather, while the furs were made of wild animals such as fox, squirrel and feline species. The surprise discovery is the presence of two human skin samples, which for the first time provide direct evidence of the ancient Greek historian Herodotus’ claim that Scythians used the skin of their dead enemies to manufacture leather trophy items, such as quiver covers. We argue that leather manufacture is not incompatible with a nomadic lifestyle and that Scythians possessed sophisticated leather production technologies that ensured stable supply of this essential material.
Israel and Gaza are at it again in a war. This post is not about that war. This post does not answer what rules for use of force Israel should use, what the appropriate legal standards for indigeneity determinants are, or anything like that. This post explores one straightforward question: what is the population history of religious groups in… … well, what do we call this area?
Choosing good colors for your charts is hard. This article tries to make it easier.
⁂
Ik ging een dag later naar mijn bed en ik keek naast het toilet naar de hoek van de badkamer naast het venster en ik zag nóg een klein klein spinnetje naar mij zitten kijken:
Een zeer jonge huisspin, uw en mijn beste vriend tegen smerige insecten in huis. Die hoek was drie dagen geleden gekuist geweest, en toch hing het er vol met lijken, onder meer een paar indische meelmotten bah:
Ik wou wat dichter komen voor een close-up van de oogjes, maar toe had hij mij gezien en dook hij in zijn hol weg:
Maar hoe schattig is dat zeg!
⁂
Ik strompelde naar mijn bed vannacht en in de badkamer aangekomen zag ik een klein klein beestje bewegen in de lavabo. Een Steatoda van een onbekend merk!
Ik ben naar mijn bureau teruggestrompeld, ik heb een pile in de fotomathilde geduwd (in tegenstelling tot vorige keer had ik er wél een die opgeladen was), de juiste lens erop gevezen, de flash op de lens gezet, en teruggestrompeld in de hoop dat het beest er nog zou zitten.
Jazeker! Hij was er niet in geslaagd om te ontsnappen!
Maar dus: foto’s pakken van een beest dat als een panikerende ingevette weerlicht over en weer loopt terwijl ge op één been aan het balanceren zijt is niet gemakkelijk. En voor de zoveelste keer bedenk ik dat het een gemak zou zijn om dat soort beesten in een diepvries te kunnen steken zodat ze compleet lethargisch zijn, en dan een achtergrond klaar te zetten en belichting en een focusrail en hopsa.
Nu is het zo te doen: slievers beest in focus, de rest helemaal flou. Maar desalniettemin toch een beetje content. 🙂
Ziet die pedipalpen jong.
⁂
Ik geraak de trap niet af of op, nadat ik hemel en hel heb moeten bewegen om naar boven te geraken toen we thuiskwamen. Dat wil zeggen dat ik mijn leven spendeer op het eerste verdiep.
De ijsblokmaakmachine is verhuisd naar mijn bureau.
Als er mensen in huis zijn, kan ik eten en drinken krijgen.
Vandaag was er ’s middags niemand thuis, dus was het geen middageten. ’s Avonds was mijn jongste dochter thuis en heb ik iets besteld op tinternet.
En nu ben ik wat misselijk wegens te veel gegeten. Bleh.
⁂
Van de kruiswoordraadsels van de New York Times die ik écht niet graag heb, zijn denk ik de meerderheid donderdagkruiswoordraadsels van de New York Times. Daar zitten vaak allerlei gimmicks en gedoe in.
Deze week was het meer dan bijzonder irritant.
Zo ziet het grid eruit:
Kruiswoordraadsels hebben een thema, en hier waren de clues in het thema, allemaal horizontaal:
De antwoorden geef ik u graag mee:
Met al het nodige ingevuld om “duidelijk” te maken waarom dat de antwoorden zijn:
Achteraf mogelijks doenbaar, maar tijdens het zoeken: neen, écht niet leutig. Veel te cutesy. En rebussen gebruiken (meer dan één letter in een vak), maar dan alleen maar op één plaats: bah.
⁂
Ik heb vanavond voor het eerst in bijna een week warm eten in mijn hoofd gestoken: balletjes in tomatensaus en frieten. Ik kon mijn geluk niet op.
Voor de rest: stillekes hé.
Ik ben gisteren ikweetnietprecieshoe de trap opgeraakt naar het eerste verdiep, en ik geraak niet meer naar beneden. Eerste bezorgdheid als er kinderen in de buurt zijn met macht: de ijsmachine naar boven dragen. Lauw drinken is niet leutig.
Afspraak gemaakt bij de echomensen — volgende maandag was het absoluut vroegste — en ook bij de MRI-mensen — ergens in oktober was het absoluut vroegste. We zien wel wat we zien.
Er was een beetje goed nieuws: ik heb vannacht op mijn andere zijkant kunnen liggen. Maar voor de rest geen beterschap, helaas. Nog altijd vele pijnen en al. Ik heb een briefje van de dokter voor het werk maar in de mate van het mogelijke ga ik wel werken. Als het lukt. Zitten is goed voor even maar niet voor lang, namelijk, en in bed werken is ook dat allemaal niet.
Euh ja, niet zó een wilde plannen dus eigenlijk. 😐
De rest van het gezin is naar Beetlejuice Beetlejuice gaan kijken. Ik was graag ook gegaan, maar haja.
⁂
Het gedetailleerde plan was:
Zo gezegd, zo gedaan. Andrea de taxichauffeur stond voor onze deur met een taxi voor zes man, we zijn nog naar het centrum centrum gereden om in een zijstraat naast het Colosseum twee Amerikaanders op te pikken (ka-ching, dat was dan twee keer 140 euro).
In de vlieghaven heeft Sandra een degelijke rolstoel gescoord, dan zijn we gaan inchecken. Gezegd dat ik hulp nodig heb om op en af het vliegtuig te raken, in de rolstoel door de expreslijn geraakt, van boven tot onder betast door een Italiaan omdat ze mij niet door de magneetdeur gingen laten gaan ah ja, en dan naar de juiste gate.
Daar toegekomen mochten we om 10u35 inchecken, maar uiteindelijk is het 11u05 geworden omdat er op de vlieger een oudere meneer uit het Antwerpse zat die slicht geworre wès. Die hulp nodig had om van het vliegtuig gehaald te worden, maar de kerel van Fiumicino die daar stond om mij er op te krijgen, die weigerde pertinent om mensen er af the halen. Dat was niet de afspraak, zei hij. En hij moest blijkbaar ook nog dringend veel entertainmentnieuws op zijn GSM inhalen.
Na veel vijven en zessen, letterlijk een half uur later, is de piloot aan komen gereden met de Antwerse meneer in een rolstoel die een steward was gaan halen. En de kerel in de rolstoel is na aankomst uit de slurf van het vliegtuig gewoon rechtgestaan en weggelopen. De kakker.
Ik mocht als eerste opstappen (nu ja, strompelen eens ik uit de rolstoel moest), en aangezien ons gezin een hele rij had kon ik gewoon kiezen waar ik ging zitten. Officieel moest ik aan het venster zitten om redenen van evacuatie, maar ik zat liever aan de gang wegens alsdat ik daar mijn linkerbeen een beetje meer plaats kon geven. Het kan zijn dat ik tegen de luchtstewardess gezegd heb dat we met zes waren en dat als er twee omkwamen dat het nog niet zó erg was. Ah ha hah, monsieur a de l’humour!
⁂
Toegekomen in Zaventem: geen persoon om mij af het vliegtuig te halen. Typisch Zaventem, zeiden het kabinepersoneel.
Uiteindelijk naar buiten beginnen strompelen op –aw– mijn —urgh— krukken — gnn — tot ik halfweg de slurf een steward tegenkwam die zelf een rolstoel gaan halen was, en tegen dat ik aan de terminal was, stond er wel degelijk iemand om te helpen, maar dan was het niet meer nodig omdat er genoeg kinderen waren om mij te duwen.
Naar Gent geraken was een dilemma: ofwel de trein pakken en dan in Gent een taxi naar huis, ofwel direct een taxi uit Zaventem naar Gent.
Zo enorm veel prijsverschil was er niet, en het is dus de taxi geworden.
⁂
Thuisgekomen: in de auto geklauterd, oudste dochter naar haar huis gevoerd, oudste zoon naar zijn huis, en dan naar de spoed van het hospitaal.
Twee uur later: korte triage door een verpleegkundige. Terug in de wachtzaal. Een half uur later, bij de dokter. “En ge zijt dus gevallen en er is iets gebroken of zo?” Euh nee, hoegenaamd niet. Ik heb iets peesachtigs want ik ben nog helemaal mobiel maar het doet enorm pijn als ik dit doe op eigen kracht maar niet als ik het zelf ondersteurn, en dat kan ik helemaal niet doen zonder pijn, maar dit kan ik op eigen kracht én zonder pijn.
Jamaar ge hebt nog geen foto’s? Tsja, communicatieprobleem blijkbaar nog eens. Hier, voorschrift voor Rx.
Drie kwartier en een bijzonder bijzonder pijnlijke roentgenfotosessie later, terug bij de dokter: ah er is niets te zien op de foto’s. Er is dus blijkbaar toch niets gebroken.
(Duh.)
Diagnose: niets gebroken. Maak zelf een afspraak bij de orthopedist voor echo’s en bij de MRI-mensen voor MRI’s. Maar die MRI’s dat kan weken of maanden duren, niet verschieten.
(Zucht.)
Ik heb platte rust en vier dafalgans per dag voorgeschreven gekregen. Tot zeker het einde van de maand.
Ah well.
⁂