Ed Nelson
Eastern Shore Publishing, 2025
230 blz.

Nope. Nee. Nee bedankt. Nope, nope, nope.

Dit was ‘m niet.

Het vorige boek was niet in de buurt van goed, dit is bijzonder slecht. Er worden weer uitvindingen bij de vleet gedaan, meer specifiek de verbrandingsmotor en aluminium en dankzij de introductie van ISO 9001:2000 komt de kwaliteitscontrole goed.

Er zijn ook eindelijk wat dingen die verkeerd gaan, zoals het garnizoen van Gibraltar dat geavanceerde geweren en kanonnen verkoopt aan iedereen in de buurt, en misstanden en misbruik in weeshuizen, maar alles geraakt zó snel opgelost dat het ook nooit in de buurt van spannend geraakt.

Voorbeeld: hoofdpersonage vliegt met een vliegtuig de Atlantische Oceaan over, stort need in het Amazonewoud, en wordt een paar dagen later gered. Punt. Opgelost. Klaar.

Er is ook irritant onrealistisch relatiegedoe met de verwende dochter van het hoofdpersonage, dat ondertussen 21 is en nog altijd niet getrouwd.

Maar de hoofdmoot van het boek is een grote rondreis van Europa in een Zeppelin, waar ze van plaats naar plaats gaan, toerist spelen. Beslissen om de Eiffeltoren te bouwen. De man is overgestapt naar ChatGPT in plaats van te copypasten van Wikipedia, ook. Ik kopieer het begin van een hoofdstuk, ter illustratie:

Zo gaat het letterlijk vijf pagina’s door.

En dit is het einde van het boek, als ze op minder dan twee bladzijden neerstorten in het Amazonewoud, gered worden, en het boek in medias res gedaan is:

Nope, dus. Gedaan met deze reeks. Iets anders.