Het raakt mij meer dan ik had verwacht, dat Jan Terlouw overleden is. Koning van Katoren en Oosterschelde, windkracht 10, en Oorlogswinter en Pjotr. Samen met (in het Nederlands) Thea Beckman en (in het Frans) de Bob Morane-boeken en Edgar Rice Burroughs’ Tarzan– en Barsoomboeken en de kleine blauwe hardcovers van Jules Verne in mijn geheugen gegrift.

Ik vraag mij af of Terlouws boeken die ik al meer dan veertig jaar geleden gelezen heb, overeind blijven. Ik dénk dat ik ze liever laat zoals ze in mijn hoofd zitten.

Ik vraag mij ook af of kinderen tegenwoordig nog boeken van Terlouw of Beckman lezen. Of ze niet hopeloos verouderd zijn.