‘t Was fijn (maar veel te kort wegens alsdat Sandra in elkaar stuikte van de moeheid) op het trouwfeest van Alain en Ellen.

Zelden twee mensen zo gelukkig gezien trouwens, waarschijnlijk ook nog geen beetje omdat Alain een hele maand van ons allemaal en van het werk verlost is.

Wel even weirde gebruiken meegemaakt: in het begin van de avond, als bruid en bruidegom hun intrede deden in de zaal, begon plots iedereen om ons heen met zijn servet boven z’n hoofd te zwaaien. En een paar uur later klapte heel de dansvloer plots unisono in de handen, ergens op één bepaald liedje.

As I said: weird. En foto’s volgen.