Ik weet niet hoe het met andere mensen zit, maar ik erger mij al een hele tijd aan Caroline Gennez. Ongetwijfeld een competente politica, vol goede ideeën, bevlogen, sympathiek en veel dossierkennis, màààrrr: die houding! Dat voortdurend zitten ronddraaien in haar stoel! Die manier van spreken! Tot zelfs haar kledingkeuze!

Zo van “pfffffff ik heb het hier allemaal al gezien”. En van “het steekt mij hier allemaal tegen”. En ook “dommekloten allemaal”.

En waar komt verdorie dat eurosceptiscisme vandaan? De sp.a heeft blijkbaar een populistisch pseudo-anti-europa-boekje gepresteerd of zo? Even checken op het internet.

Oh crap:

“Een Europa dat te veel doet waar het weinig zou moeten doen, en te weinig waar het veel zou moeten doen. Te veel economische liberalisering, te weinig sociaal beleid. Een Europa als een ver van mijn bed show; waar ‘de mensen’ niks te zoeken hebben.”

‘t Is inderdaad zo. Het boekje is trouwens van haar eigen hand, ik dacht even dat het van de hele sp.a was.

Verdomme toch, zó vies discussiëren dat dat mens doet: “europa is tegen onze gratis bussen”, en dan even later wel moeten toegeven “ondertussen hebben ze dat gecorrigeerd”. Ja? En? Wie heeft dat laatste onthouden? De mensen hebben onthouden dat de bureaucraten tegen het gratis openbaar vervoer zijn.

Ik mag hopen dat er zeer snel een correctie komt aan die hele houding van mevrouw Gennez.

Maar aan de andere kant: misschien is het wel goed om eens zo’n knuppel in het hoenderhok te smijten, want het wordt tijd dat er weer wat meer enthousiasme is rond Europa. Ha, waar is de tijd van objectif 1992, van de aanloop van Maastricht? Waar is het einde van de jaren 80?

En for the record: ik was het trouwens eens met de gedachte dat de Unie eerst verdiept moest worden vooraleer ze uitgebreid moest worden. En ik vrees ook wel dat we met een aantal van die landen van het ex-Oostblok een paard van Troje binnengehaald hebben, zowel qua houding ten opzichte van de vrije markt en sociaal europa, als qua wereldpolitiek en houding ten opzichte van de VS.

Maar wat moet een mens doen? Ik zou het niet weten, en ik heb nu teveel pijn om erover na te denken. Maar ik moet er wel dringend eens diep over peinzen.