‘t Was gisteren een verrassingsfeest voor Koen’s verjaardig.

Een foute fuif, met foute muziek. Peter Maffay, Bart Kaëll, Europe’s The Final Countdown, Van Halen’s Jump, Andres Hazes’ Zeg maar niets meer—niet dat we die anders ook niet zouden draaien, maar toch: vingerdik.

Wijs.

En foute kledij: mi-bas, frigoboxtoeristen, roze botten, leggings, jaren ‘80 polyester, witte sportkousen…

’t Was wrees wijs, en we waren om vijf uur vanmorgen thuis. Wat een beetje een streep heeft getrokken door mijn plannen om dit weekend door te werken. Maar ’t was het waard.

Ik ben trouwens als vieille tapette-slash-New Romantic gegaan, compleet met open piratenhemd en gouwene ketingen en zwarte nagellak:

Op de eyeliner na, heb ik al mijn maquillage zelf gedaan, ja. Echte mannen hanteren hun eigen fond de teint!