Timing is alles, ook voor de Grote Kindervriend uit het verre Spanje.

De handlanger van de goedheilige kerel te onzent, ‘t is te zeggen mijn madam, was vergeten de wensen van onze bloedjes op tijd door te geven aan de Collishop van de Colruyt.

En dus heb ik het gisterenavond gedaan. En dus, wisten ze mij te vertellen, zullen we ons gerief maar kunnen afhalen op zes december zelf.

Zucht. Geen opblaasbaar bed dus voor Zelie (we gaan het denk ik geven voor Nieuwjaar), geen ridderkasteel, gelukkig wél de film van Doornroosje (die hebben we hier liggen), en gelukkig ook wat prutsen genre plakboekjes en leerboekjes en zo.

We hebben de kinderen vanavond in ieder geval al wat voorbereid. Dat Sinterklaas eigenlijk héél de dag heeft om zijn cadeautjes te komen brengen. En dat het dus zou kunnen dat er ‘s morgens nog niets ligt, maar dat het er dan misschien wel zal zijn als ze van school komen.

Och here die dutsen. Ik ga morgen toch nog eens de stad in trekken om te zien of ik niet iets kan kopen. Voor Louis, want voor Zelie en Jan hebben we nog genoeg stand-by-cadeaus.

Ik denk dat het ridders zullen worden. En draken of zo. Van die speelfiguurtjes die hij dan in zijn kasteel-van-de-Sint zal kunnen doen evolueren.

Het zal morgen natuurlijk wel zaak zijn, in het licht van de steeds verregaander homogenisatie van de speelgoedmarkt, dat bibi hier zich zoveel mogelijk inhoudt, in de speelgoedwinkel.

Ahem.

sinterklaaskinderen