Twee en een half kind zijn slecht met buikpijnen en overgeven en alles.

Ik heb er al anderhalf van vastgepakt, nog vóór ik wist dat ze ziek waren. En ik hoor nu net boven van Zelie, die er ook prijs van heeft, dat het nog maar van vanavond was, en dat zij vermoedt dat ze het betrapt heeft van Jan.

Oh boy. Ik voel me al helemaal queasy worden in mijn buik. Ik hoop zó van ganser harte dat het niet op mij overslaat. Van die buikgriepachtige dingen, dat is echt wel van het vervelendste dat er is, ik heb niet de minste zin om met het vliegend te zitten.

…en ondertussen heeft Zelie al de ziel uit haar lijf gekotst, gewoon boven in het toilet gezeten op de vloer, op haar eigen schoot, in haar haar… niet zo goed.