We liepen met drie rond in de stad: twee van mijn leeftijd, en één jonge snaak van zéker nog geen vijfentwintig.

Ik zat heel de tijd met act your fucking age in mijn hoofd: er werd namelijk gedronken als oude wijven.

Drie pintjes besteld — het mijne was direkt op, maar de twee andere, daar werd drie kwartier over gedaan. In de Cirque Central (don’t ask) een mojito, een cuba libre en (begot!) een pintje bestellen, de mojito uitgedronken zien op een normaal tempo, maar de twee andere daar nóg eens drie kwartier over weten doen. In het Baudelopark twee pintjes en een kriek besteld, en na veertig minuten waren die twee andere nog altijd niet op.

Zo gaat het niet vooruit natuurlijk. Ik zeg niet dat ik zo rap mogelijk zo zat mogelijk wil raken, maar als het is om tussen hordes en hordes andere zatlappen te gaan staan, dan helpt een béétje buffer wel.

Afijn.

Ik liep daar dus bloednuchter tussen al die mensen met al een glas teveel op, en dat is géén fijn gevoel. Op de Vlasmarkt, daar kom ik niet meer: het menselijk wrakhout daar in de tweede helft van de nacht is me nét iets te confronterend. Polé Polé of de rest van het centrum zijn we niet geraakt, en in het Baudelopark stond de dansvloer vol scholieren.

De twee mensen waar ik mee liep, gingen nog naar 10 Days Off. Ik heb, echt waar, even overwogen om mee te gaan. Omdat ik dacht dat Tom er zou zijn, en dat ik het lang geleden was het ik hem in het echt gezien had, en dat het misschien wel eens wijs zou zijn om 10 Days Off in het echt te zien.

En toen keek ik naar die jongen van wellicht nog geen 25 en zag ik dat de kinderen die rond ons stonden te dansen aan Baudelo hem ook al een griezelige oude vent vonden.

En toen heb ik maar besloten om naar huis te gaan. Straks, als  ze terugkomen van 10 Days Off, komen ze misschien nog langs. Ik zie wel of ik nog wakker ben;