Tja.
Als dit al vijftien jaar bewaard bleef, waarom zou ik het niet voor altijd bewaren? In een doos ermee, denk ik.
Dit was mijn tweede kiel, trouwens. De vorige was onherroepelijk verdesteleweerd na een doop, ooit eens.
Albanië permanent lid van de Veiligheidsraad! Eén breed lint en twee smalle, wegens (even) schachtentemmer.
Tjaha, ik zeg het.
Reacties
13 reacties op “Nil humani mihi alienum”
Jezus man, gooi dat toch allemaal weg!
Of ge eindigt als een van die oude mannetjes die na hun dood 50 ton afval in hun huis blijken te hebben.
Als ik uw mening wil, zal ik er expliciet om vragen, takkoord?
Mijn excuses als ik u beledigd heb. Ik kan gewoon niet begrijpen dat iemand heel zijn verleden achter zich aan wil blijven slepen. Als ik naar mijn verleden kijk, dan zie ik gewoon één grote collectie van dommigheden, en unief als het (hopelijke) absolute laagtepunt van mijn leven. Ik had dat allicht niet mogen projecteren op uw arme kiel!
Heel mijn verleden begod. Eén kiel, en boeken. En zowat al de rest is al weggesmeten.
Sorry, mijn uitlating was irrationeel, onlogisch en had ook niks met u te maken. Ik kon inderdaad niet weten wat je al dan niet hebt weggesmeten.
En natuurlijk hou je je boeken. Ik verwijs naar het onvolprezen cursiefje van Godfried Bomans, “25000 boeken”.
Ah, een collega hoofdredacteur-van-een-studentenblad. Ik heb praktisch alle nummers van Polstok, het studentenblad van de faculteit sociale wetenschappen nog waaraan ik heb meegewerkt (als redacteur, lay-outer en hoofdredacteur) nog. Af en toe haal ik ze boven, in een nostalgische bui.
Ik heb zelfs nog ergens een drukplaat liggen van een oude cover.
Ha! En ik was hoofdredacteur van Het Spiegelke, tijdschrift van de Geneeskunde 🙂 (weliswaar 1994-1995).
Bijhouden! Ik heb ooit nog (lichtjaren geleden) John Massis en Romain Deconinck voor Cinescoop geïnterviewd en die nummers jarenlang bijgehouden tot ik ze op een “slechte” dag heb weggedaan. Ik beklaag me dat nu nog steeds.
qua outing kan dit wel tellen, Michel. Jij was dus een lintworm? 😉
Ik zat in het Centraal Bestuur van het Vlaams Rechtsgenootschap, jawel.
Zeker bijhouden… Ook ik heb nog linten (mijn eigen lint + diegene van mede-praesidiumleden, die ik heb moeten afnemen wegens zware fouten) en doopjas liggen enja dat is toch een stukje erfgoed en nostalgie.
Een dieptepunt was dat jaar zeker niet en als ik rond mij kijk, dan zijn al mijn mede-oud praesidiumleden nu dankzij de toen geleerde attitude/ervaring op een succesvolle job terecht gekomen.
Zalig zeg! Zeker bijhouden, hangen zeker nog heel wat herinneringen aan vast die dan weer opgerakeld worden 🙂