Het is op WijfTV over een kindje dat geboren wordt met een vagina en een penis.
En die ouders helemaal crestfallen, en minstens één dokter die de gemakkelijkheidsoplossing voorstelt: ‘t is genetisch een XX, laat ons de penis afkappen.
In de praktijk wordt dat vaak gedaan, maar in de praktijk gebeurt het dan wel eens dat ze alsnog met het mannelijk geslacht identificeren, en dan moet er één bijgemaakt worden, en alles.
Ik snap dat echt niet.
Trrr — die vader in de serie kon het niet aan dat hij een pamper zou moeten verversen en dat hij dan zou moeten kijken naar “iets” dat noch jongen noch meisje is.
Hoe is dat mogelijk? Ik zou er blij mee zijn zoals hij/zij is, en hem/haar dan laten kiezen als/wanneer hij/zij er klaar voor is. Of niet, als dat niet aan de orde is.
Zo problemen maken waar er geen problemen moeten gemaakt worden jong.
Reacties
8 reacties op “Intersex”
Dat kun je nu wel zeggen, maar stel je maar eens voor als het jou écht zou overkomen. Ik denk dat wij ons niet kunnen inbeelden hoe dat moet voelen.
Het kan wel, vermoed ik, maar ik kan het mij gewoon niet inbeelden dat ik dáárom lastig zou lopen: een voor de rest perfect gezonde baby met alleen dát als probleem.
Verre van dat ik me heiliger dan de paus wil voorstellen: ik ben er bijvoorbeeld wel redelijk zeker dat ik het heel moeilijk zou hebben met een mentaal gehandicapt kindje. Ik denk niet (zeg ik nu, ook zonder het echt te weten) dat ik dát zou aan kunnen. Daar zou ik wel heel de tijd zoals die vader in die serie zijn, denk ik, en rondlopen met “wat als”.
En ik denk dat je, na jarenlang proberen en toch kinderloos te blijven, alsnog blij zou zijn met gelijk welk kindje. Misschien egoïstisch, maar toch. En als je zelf moet leven met een defect, dan aanvaardt je misschien makkelijker dat je kind niet perfect is. Want wie is dat wel?
Als je in een situatie terechtkomt heb je weinig andere keuze dan je erdoor te slaan. Aankunnen of niet. Een mens kan trouwens meer aan dan je denkt.
Ik heb eens een reportage gezien over zo’n kindje waar ze een meisje van hadden gemaakt, maar dat zich toch een jongetje voelde (of omgekeerd, kweet nie meer). En sindsdien ben ik daar ook van overtuigd: als ik dat zou hebben, ik zou daar niets aan doen, ik zou dat kind laten zoals het is en het laten kiezen als het ouder is. De kans dat je verkeerd kiest is mijns inziens gewoon veel te groot. Dat wil ik mijn kind niet aandoen. Ik zeg niet dat het gemakkelijk is, die keuze, want ofwel verzwijg je dat het interseksueel is, en dan moet je tóch kiezen in de opvoeding (naar buiten toe), ofwel maak je het bekend en dan zal het kind het niet makkelijk hebben… Maar hoe dan ook heeft het kind op latere leeftijd alleszins ZELF de keuze, en zeker als het kind zelf vruchtbaar is, lijkt me dat heel belangrijk!
Hoe lang duurt het eer peuters op onderzoek gaan naar hun eigen lichaam, en onderscheid beginnen te maken tussen jongens en meisjes? 2-3 jaar? En dan zit zo’n kind met een groot probleem, afgezien van het feit dat er voor hem/haar al gekozen is door de kledingstijl, haarstijl,… Door bij de geboorte al te kiezen, heb je 50% kans dat je juist gekozen hebt en dat er later geen psychologische problemen zijn, geen hormonen om te slikken enz.
Wat natuurlijk niet wegneemt dat ik, in een perfecte wereld, ook zou kiezen om niet te moeten kiezen en de persoon later zelf te laten beslissen -of niet, zo hij/zij dat wenst. Maar in die perfecte wereld zou zoiets dan aanvaard moeten worden, en zou er misschien op de identiteitskaart ed naast ‘m’ en ‘v’ ook een ‘h’ moeten komen. (Ziet ge het al voor u, in de vacaturekranten?) Maar dat zal wel nog niet voor direct zijn. Eerst moet 80% van de wereld nog aanvaarden dat er mensen zijn die van hetzelfde geslacht kunnen houden…
Het lijkt mij toch dat het allemaal niet zo simpel ligt hé. Je indentiteit verwerf je toch voor een groot stuk door om te beginnen al een meisje of een jongen te zijn? Hoe ga je dat uitleggen aan je peuter? Altijd over hij/zij spreken? Dat is in de praktijk toch niet echt haalbaar hé. Niet kiezen lijkt mij een veel groter psychologisch risico in te houden voor je kind.
Gaat er nu niemand naar die aflevering van House verwijzen?
Een schaap met vijf poten. Een kind met drie fluiten en twee preuten…
AH, OEH!
In sommige landen is dat dagelijke kost en smijten ze die gewoon weg in de vuilbak.