Jan heeft gevoetbald vandaag: toernooi. Drie van de vier wedstrijden die hij moest spelen gewonnen!

Ik ben niet gegaan want Zelie wou uitslapen.

‘t Is te zeggen: ik wou helemaal gaan kijken en foto’s gaan nemen en alles, maar Zelie zag het niet zitten om vroeg op te staan en dus moest ik thuis blijven.

Vanmiddag bleek dat er in de straat allemaal dingen te doen waren: ik ben met de thuisblijvende kinderen gaan kijken. Het bleek Gezinsdag te zijn van de Gezinsbond.

“Gezinsbond”, wat een term, trouwens. Vroeger was dat nog gewoon de Bond van (of voor?) Grote en Jonge Gezinnen. Vanaf tien kinderen, of vier of zo. En toen was het vanaf drie, of nee, weetwat, vanaf twee kinderen, of nee, vanaf een kind.

Bedriegtenboel, zeg ik. Hebben we dáár in het zweet ons aanschijns vier kinderen voor gebakken, om dan plots in een club te zitten met mensen die er och here maar één of twee hebben?

(Niet dat ik er mijn eigenlijk echt in opwind, want we zijn eigenlijk denk ik helemaal geen lid van de Bond, denk ik.)

Euh maar dus. Er was een fee in de straat! Die lieveheersbeestjes uitdeelde en poseerde voor foto’s met kinderen!

En er was een podium met muziek waar kindjes grote papieren bloemen konden maken. En er was een mevrouw die prachtige dingen met kindergezichten deed.

En we hebben lasagne gegeten met Fijn Bezoek, en we hebben pannenkoeken gegeten, en dan was het avond.