Ik zit in de trekzetel css te doen, en Anna ligt in de zetel naast mij ziek te zijn. Dit was het beeld rond halfacht:

Ik vertrouw in eerste instantie geen kinderen die zeggen dat ze ziek zijn: in mijn achterhoofd spelen dan altijd de ontelbare keren dat ik “buikpijn en hoofdpijn” had toen ik nog naar school moest gaan.

En toch: geen moment discussie, bij Anna vanmorgen.

Ze lag de hele ochtend op geen anderhalve meter van mij, en ik rook ze tot hier: zo’n weeë, misselijke, zoet-zure geur van ziek zien. Eeeeyurgh.

Genoeg gedronken, veel geslapen, een lepeltje of twee vanillecrème, en met vanmiddag nog een beetje rusten zou het moeten lukken om vanavond naar het Sinterklaasfeest op het werk te gaan. Kijk, ze ziet er nu al een beetje beter uit dan vanmorgen:

(En dan nu: naar het werk!)