Het is bijna drie uur ’s morgens. Morgen, erm straks, moet ik om 6u30 opstaan. Ik zal op de fiets stappen en dan de trein en dan de bus en tegen 9u op het werk zijn, en ik kijk er hard naar uit want het wordt moeilijk en ingewikkeld en we gaan moeten nadenken en vergaderen en alles.

Vandaag was een fan-tas-tische dag. (Thuis) gewerkt aan drie verschillende projecten voor twee klanten, vier (Skype-)meetings gehad, een paar uur online opleiding gevolgd, Jan geholpen met programmeren, eten klaargemaakt (falafelachtige kabeljauw met rijst en tomaten en krieken, don’t ask), een fijne React-component gemaakt, boodschappen gedaan, geopereerd geweest (aan de loodgieterij–dat gebeurt klokslag om de zes weken voor de rest van mijn leven, tjaha), beslissingen genomen Van Persoonlijke Aard, gehoord dat een maat wijs nieuw werk heeft, afspraken voor morgen en voor binnen een maand en voor volgende week en voor vrijdag gemaakt, gelezen in een fijn boek en geluisterd naar een fijn audioboek — echt serieus een heerlijke dag.

En toen was het na middernacht en was ik zo content van de dag dat ik dacht, ik doe er nog iets bij. En dan heb ik een night mode gemaakt voor een hele applicatie voor een Belangrijke Dinges In De Luchtvaart — de css van iets dat nu helder wit en zwart en tinten van blauw is omgezet naar tinten van zwart en rood, en lijnen in plaats van vlakken en alles.

En ook daar, net zoals van die React-component, ben ik onredelijk content van. Dat gebeurt, voor de duidelijkheid, bijzonder weinig, dat ik content ben van mijn eigen werk.

Feest in mijn hoofd. En tot overmaat van wahey: het is niet meer kleffig warm!

Veel beter wordt het niet, denk ik.