Ik ga niet op café, maar ik denk dat ik dat met wat oefening wel goed zou kunnen. Zo aan de toog zitten, of op een vaste plaats ergens. En dan de weirdo uithangen. Gekend zijn gelijk slecht geld. Cafépraat uitkramen.

Zoals deze: wat zou het zijn mocht iedereen altijd de waarheid spreken? Zou het een levende hel zijn? Ja zeker? Of net niet?

Zouden we niet beter af zijn zonder democratie? Met een technocratie, die beslist wat en hoe er moet gebeuren? Maar wie zou daar dan aan de top moeten staan? Mijn geld is op de Illuminati!

Waarom zitten ze zo op de kap van kardinaal Joos? Die brave mens is nog van de negentiende eeuw, da’s toch zijn schuld niet? Of wacht, toch wel: is wat hij zegt eigenlijk niet gewoon onchristelijk? En wat zou eigenlijk zijn gedacht zijn over het dualisme? En wie heeft er hier al ooit eens een boek (een echt technisch boek, geen lies-to-children-boek) van Karol Wojtyla gelezen?

Is het beter om lies-to-children te gebruiken of niet? Is dat eigenlijk niet dezelfde vraag als “wat zou het zijn mocht iedereen altijd de waarheid spreken”?

Hoeveel beter zou Twin Peaks niet geweest zijn als Lynch op voorhand geweten had hoeveel seizoenen hij zou krijgen? En hoeveel beter zou Babylon 5 geweest zijn als ze er zeker van geweest waren dat ze hun vijfde seizoen ook echt mochten doen?

Ik denk dat ik een goede café-weirdo zou zijn.

Maar dan zou ik op het einde van mijn leven misschien wel zomer en winter rondlopen in een witte tabbaard vol spaghettisausvlekken, met een verwarde witte baard en een halo haar in de wind, mensen in de straat aanklampend (“gij! jezuiet in blauw gehuld! hypocriet!! gij leeft een leugen!!!”), en dan uiteindelijk drie weken dood liggen van koolstomonoxidevergiftiging in mijn zolderkamer voor de onderbuur lijkvocht uit het plafond hoort druppelen.

Of misschien ben ik dan wel een oude grootvader, met negen kleinkinderen die in de weide van ons huis in County Sligo aan Lough Gill spelen, in de zomer, en dat het 25° is met wat wind, met een bibliotheek in de geconverteerde schuur, en iedereen gezond en zo gelukkig dat we het zelf niet beseffen, en vrede in het Midden-Oosten.

Misschien moet ik meer op café gaan.