Die keer dat ik oorontstekingen had?
Wel, dat is nog altijd niet gedaan. Ik loop al wéken aan een stuk in meerdere of mindere mate doof aan minstens één kant.
Eerst deed het teveel pijn om aan het horen te denken. En dan hoorde ik niets meer. En dan leek het alsof ik onder water leefde. En een beetje later kwam er zo’n heel heel heel erg dun piepend krakend toontje door als er heel luide geluiden waren, en anders niets. En daarna was het een metaalachtig stemmetje.
Nu is het nog wat dof, maar betert het.
En dat het gedomme tijd werd: het is zó ongelooflijk beu om niet te horen. Ik denk dat het helemaal over zal zijn tegen dat het project waar ik nu op aan het werken ben over zal zijn. Het zal dan van de allereerste dag van het project tot de allerlaatste geduurd hebben, anderhalve maand.
Tss.
Reacties
5 reacties op “Hu what no more (bijna)”
Oh nee, de Slechte Geesten zijn boos op dit project!
Misschien toch eens naar een oorarts gaan, zes weken oorontsteking is genoeg om je gehoor permanent te beschadigen.
Ge weet van wat dat ge doof wordt he…
Awel, ik ben vorig weekend ook potdoof geweest langs één kant en dat is echt om knettergek van te worden. Nog nooit in heel mijn leven heb ik zoveel tegen mijn vrouw gezaagd als toen. Na twee dagen, was’t gelukkig voorbij.
Zes weken. Man toch.
een halve ajuin tegen uw oor houden is de remedie. ’t stinkt maar ’t helpt… en het ziet er niet uit.
Naar die nko arts gaan! Die van mij heeft me uitgelegd dat ze dus een massa mensen over de vloer krijgt die “te laat” zijn, en permanent gehoorverlies , of nog erger: ruis hebben. Beschadigde gehoorhaartjes door bv ontstekingen in een trommelvlies herstellen nl. niet. Nooit. En uw hersenen gaan dan dat missende geluid er zelf bij verzinnen met ruis.
Doen.