Familie, da’s toch iets raars. Het ligt waarschijnlijk aan de mensen zelf en niet aan mij, maar ik heb het gevoel dat ik Katrien en Koen en An en Pascal en Roel en Anja al jaren langer ken dan we ze eigenlijk kennen. Ik heb ze voor het eerst gezien op–denk ik–de trouw van David en Charlotte. En dan was het al een jaar of tien geleden dat Sandra ze nog gezien had.

En toch heb ik de indruk dat ik ze al heel mijn leven ken.

Eigenlijk, als ik er bij stil sta, hebben wij wel goeie familie. Zowel aan de kant van Sandra als aan de mijne. Allemaal sympathieke mensen waar ik mij op mijn gemak bij voel. Leve familie.