Dan toch begonnen aan het verder leegmaken van de remise.

Een hoop panelen buiten tegen de muur gezet, drie grote spiegels in het achterhuis gezet, een stapel nog goeie kleren naar binnen gebracht en aan de trap gehangen (don’t ask), een hele doos vol blokken en barbiepoppen van Sandra binnengehaald en geklasseerd, en eindelijk eens de hele collectie rekenmachines van mijn grootvader binnengehaald.

Van de antediluviaanse Mercedes tot een paar redelijk recente Sperry Remingtons: mijn jeugd komt helemaal terug als ik die dingen hoor ratelen (of zachtjes zoemen en ratelen). Mijn grootvader deed, eum, in zijn vrije tijd boekhoudingen en belastinggaangiften, eum, voor vrienden (“in het zwart” is zo’n lelijke term :), en hij was meestal te vinden in zijn bureau of aan de keukentafel, met zijn ene vinger op een rij cijfers in een kasboek, een sigaar in zijn mond en typend op een rekenmachine die vanachter een lange sliert papier uitspuwde.  En die mocht ik dan oprollen als het resultaat ingeschreven was in het boek.