Aan het (her)kijken naar The Matrix Reloaded, ’t is al de tweede keer vandaag.
Ik was helemaal voorbereid om het een slechte slechte slechte film te vinden, maar: ik vond het helemaal niet slecht. Takkoord, een paar plaatsen waar een zekere mate van nip & tuck de film een beetje meer vaart had kunnen geven, een naar mijn gevoel redelijk overbodige dans-cum-vrij-scène in Zion, en een bij tijd en wijlen weinig overtuigende Morpheus, maar in het algemeen: fijn.

Ook goed dat er niet zoveel echt zware interne inconsistenties zijn, gelijk bij de eerste film (behalve dan een grot op zo’n diepte, en dat de mahcines voor verwarming zorgen in plaats van verkoeling, maar bon). En ook goe ddat de trucage eigenlijk niet zo slecht is als ik gevreesd had, behalve dan twee afgrijselijk slechte blue screen-scènes, allebei met Morpheus (de speech in de grot, urgh, en het gevecht met de agent op de oplegger).

Nee, fijne film. Fijn. Ik kijk naar nummer drie uit.

Een aantal van mijn gripes op een rij:

• Teveel expositie. Houd dat voor de DVD comments. Zoiets als de vrouw van Link alleen maar gebruiken om uit te leggen wie Link precies is, en wat er aan de hand is. Gevolg: zij komt er alleen als nijdige vrouw aan te pas. Pff.
• Cutesy sidekick: de nieuwe Link, ho hum. En die irritante tiener die opduikt in Zion: huh? Wellicht vor film drie van belang, maar bon, vervelend.
• Lock de ééndimensionele persoon. Die mens heeft zo’n chip op schouder dat het ongeloofwaardig is: heel de film door is hij niet anders dan kwaad te zien.
• Chubby Morpheus. Ik heb er geen behoefte aan om de buik van Morpheus te zien.
• Overgechoreografeerde gevechten. Kijk, als ik naar allet wil gaan kijken, dan zal ik wel een ticket kopen. Als ik wil zien vechten, dan zie ik graag wat meer schade dan rubber-op-rubber. Of lucht-tegen-lucht, zoals in het gevecht van Neo tegen de koer vol Agenten Smith.
• Enfin, veel op te merken eigenlijk, maar ’t blijft wel goed