Ik ben die politici beu die zeggen dat ze niet in strategieën denken. Yves Leterme zegt nu net dat “dit soort stratego en bespiegelingen over verkiezingen na de verkiezingen, daar doe ik niet aan mee. Politiek moet over de mensen gaan.”

Vraagt de moderator wat meer door, zegt Leterme “ik hou mij daar echt niet mee bezig”.

Dat is toch godgeklaagd? Een politicus die willens en wetens niet wil politiek voeren? Het ging er nu over dat de verkiezingen van binnenkort geen federale verkiezingen zijn, en dat ze van Leterme willen weten of, àls hij zou winnen op het Vlaams niveau, hij zich dan zal beperken tot dingen die zijn bevoegdheid zijn, of of hij het de federale regering gaat moeilijk/onmogelijk maken, door bijvoorbeeld dingen te boycotten als Halle/Vilvoorde niet in orde komt.

Akkoord dat Leterme daar (nog) geen duidelijk antwoord op wil geven, maar dat hij daar een excuus aan geeft alsof hij daar niet van wakker ligt omdat de mensen daar niet van wakker liggen… komaan!

En nog een andere zaak: gisteren heb ik in Polspoel en Desmedt ook zo’n degoutant staaltje van liegen-met-statistieken gezien in een discussie over het aantal rusthuisbedden per gepensioneerde. Ik prarafraseer de cijfers, want ik weet ze niet meer juist, maar Politicus A haalde een grafiek boven als deze:

Kijk eens, het was goed op het einde van de vorige legislatuur, en nu gaat het schandalig achteruit! Ongelooflijk! Wreed!

En dan kijk je naar de cijfers op de as links. En naar de jaren onderaan. Met een iets andere focus, ziet diezelfde grafiek er dan zo uit:

…blijkt dat het toch niet zó erg was. Bah.

Hééé tiens, wat hoor ik nu op de Zevende? Landuyt had een redelijk bescheiden voorstel van een Vlaamse minister voor Vlaamse wetten, en zie ik daar Yves Leterme pleiten voor een echte volledige splitsing van Justitie? En heeft Leterme nu écht beloofd dat hij niet op het federaal niveau gaat lastig doen?