Ik ben een geduldig en vriendelijk mens, die zowat alles en iedereen een kans wil geven. In het diepst van mijn gedachten, welteverstaan.

De Grote Geschiedenisshow dan maar, op TV1. Ene Coecke doet opgeklopt de aankondiging, op een Walter Capiau-KOM ER BIJ!!!-toontje. En Ilse Van Hoecke is zo sympathiek en zo spring in ’t veld als maar kan zijn. Als ze enthousiaster zou zijn, ontploft haar hoofd, vrees ik.

Het begint met een modeshow van soldatenkledij, waarin we leren dat het leger in alle tijden vooral uit homo’s opgebouwd was. En dan komen er twee kandidaten uit het publiek, die moeten die soldaten in chronologische volgorde zetten.

Zucht. Er komt veel lopen en veel lawaai en veel klappen van het publiek aan te pas, en shenanigans met valse foto’s en dergelijke. En geen van de twee kandidaten denken dat de vikings na de romeinen kwamen.

Gorik Goris, lector in Leuven, heeft de meest verrassende anecdotes uit de hele geschiedenis. Cleopatra en haar broer en getrouwd en het tapijt en Caesar. Ho-hum.

En E bloody Gads: de Taraa Show. Germaine de Coeur Brisé nog eens bovengehaald, en Cleopatra blijkt uit Limburg te komen. En getrouwd te zijn met de broer van Kurt Van Eeghem.

Christus-Jezus-goeie-help. Dit is echt wel fast food-geschiedenis op het niveau van de lagere school. En die kindjes moeten morgen vroeg op, is daar wel aan gedacht in de Reyerslaan?

Moulin Rouge, de opening. Relevante geschiedenis. Wel een fijn spelletje nu: wat bestond er nog niet in het jaar 1889 dat nu in het decor staat? Ik schat de filmcamera’s, draadloze microfoons. en de belichting, maar wie ben ik natuurlijk. Afijn.

Uggghh. Ze spreken Frans van de school Oui don’ even hav our own language, juste zis silly accente.

En ’t is weer van dat: ze hebben de spelregels niet duidelijk uitgelegd. De kandidaten mogen maar objecten één voor één meenemen, maar dat loopt in ’t honderd. Zucht.

Nóg een verrschillend onderdeeltje: het leven zoals het was, op de boerenbruiloft van Pieter Brueghel de Oude. Met naakte mensen, en mensen toch, ze moeten de makers van het programma toch eens op het belang van pacing wijzen: het leven zoals het was, was vreselijk traag.

En dan nu: gekke uitvindingen: de velodouche. As seen to some comic effect on What Did The Victorians Ever Do For Us. Ho-andermaal-hum. Koppels moeten dingen raden, en dan elkaar natfietsen, de mannen toch. Zwak idee, maar de timing was ook niet echt goed: anderhalve vraag en ’t was al douche.

En ’t is al finale, mensen toch. Miljaar toch, weer shenanigans, bells & alarums met koffers en detectoren, en uitleg en uitleg en uitleg. Regels, en uitzonderingen, en nog regels, en nog uitleg. Mil-jaaaaar!

‘k Ben blij dat het gedaan is. Misschien ligt het aan mij, maar in mijn hoogstpersoonlijke opinie trok dit op niets. Qua programma. Zeer duur wellicht, en ze menen het allemaal wel goed vermoed ik, en ’t is nog te redden hoor, denk ik, maar dit programma heeft dringend een regisseur nodig die die mensen durft te zeggen dat ze niet goed bezig zijn.

En nu naar Idool 2004.