Een tijdje geleden zat er een duts van een spin in huis bij mijn ouders: hetbeestje, hetzij een huismuursluiper (Scotophaeus scutulatus), hetzij een stalmuursluiper (Scotophaeus blackwalli), zag er vreselijk lethargisch en redelijk uitgedroogd uit.

Ik heb het gefotografeerd en dan voorzichtig laten zitten waar het zat, met een paar druppels water en een paar zieltogende muggen in de buurt (tja, wat moet een mens doen?), maar ik vrees dat het er niet doorgekomen is.

Toen ik een paar uur later kwam kijken, zat het beest er nog altijd, in elkaar gedoken, en dat achterlijf zag er niet echt gezond uit:

Ik vrees dat het beestje op sterven na dood was. Maar goed, vandaag zag ik, ook bij mijn ouders, deze spin zitten. Zou dit ook zo’n Scotophaeus zijn?

Heeft zo ongeveer hetzelfde uitzicht, maar dan wel roodbruinachtig van kleur. En met een verre van uitgedroogd achterlijf, duidelijk:

Wat er ook van weze, in alle opzichten een prachtig beest:

Minder aangenaam om zien, maar wel één van die dingen die ik nooit had durven hopen mee te maken behalve op  National Geograpic of in De Boekskes:

Een spinnendoder, ‘t is te zeggen een wesp die spinnen verdooft (den duts hierboven is niet dood!), er eitjes in pompt, en het slachtoffer dan van binnenuit laat opvreten.

Not. Very. Nice.