De Krommewal nummer 3: in 1641 bouwde Andries van Rekendaele er eenen schoonen steenen ghevele, naast een ouder huis met een verdieping op overkragende korfbogen. Tot 1929 was het een kleuterschool. In 1930 was het gebouw (met arcaden door ondernemer-bouwmeester Desmet-Mathieu) Werkbeurs en Werkloozenfonds van de stad.

Tot onlangs waren er onder meer tuinmeubelen te koop.

En sinds kort staat het leeg. En is er ingebroken. En is het gevandaliseerd.

Je zie het al van buiten: alle vensters zijn beschilderd. De voordeur is ingetrapt. Je kan er zó binnenstappen.

Je komt binnen in een grote ruimte met pilaren onder een glazen dak. Hier is een pracht van een salsa-zaal van te maken—zelfs met weinig verbeelding ben je zó in Cuba vóór de revolutie.

Ga de zaal door en het nieuws is minder goed: rechts staat het helemaal onder water, en helemaal achteraan is het een volledige puinhoop.

Er liggen resten inboedel, een oude parasol, zelfs een half ontmandelde auto. En, indrukwekkend, een soort enorm houten kunstwerk gemaakt van een wortelgestel. Tussen de leeggespoten bussen slagroom, de kapotgeslagen bierglazen, de kapotte kledij, de verroeste fietsonderdelen, en de etens- en drankresten.

Terwijl ik er zaterdagnamiddag rond halfvier foto’s aan het nemen was, strompelde vanachter een kerel in de rondte. Ik heb hem vriendelijk goeiendag gezegd, maar eigenlijk had ik zin om hem een stamp in zijn kloten te verkopen. Dedju.

Meer en grotere foto’s op Flickr. Eerder verschenen op gent.blogt.