Ze hebben geen ongelijk, als ze dat zeggen. Van de trein. En dat reizen. Dat die dat altijd een beetje is.
Pak op dit eigenste ogenblik: een bank of zes achter me zitten een roedel scholieren. De ene helft zingt luidkeels Zeven anjers, zeven rozen terwijl de andere helft begeleidt met kalkoengeluiden (glouglou!). Niets ergs aan, zelfs niet eens irritant, ware het niet dat ze niet verder geraken dan zéééven anjers… zeven rozen, waarna altijd dezelfde grapjas invalt met “en augurken”, en ze da capo en helaas verre van sotto voce herbeginnen.
Ik moet me inhouden om er niet naartoe te gaan en ze correct aan te vullen. As it is, behelp ik me door met de kaken op mekaar onder mijn adem een bruidsboeket voor jouuuuu te grommen. Zeven anjers, zeven rozen, hebbik heelspeciaal gekozen, ikdie zoveel vanjehouuuu, zegt mijn innerlijke B.A. Baracus dan. En ook wel I pity the fool who botches Willy Sommers.
Of pak daarnet, toen we met ruim zeven minuten vertraging aanzetten uit Gent Dampoort. Het moet zijn dat de mannen van de treinconductatie instructies hebben gekregen om—in het kader van de klantvriendelijkheid, ongetwijfeld—de reizigers op de hoogte te houden van de exacte redenen van elk oponthoud.
Onze conducteur wist ons met een stem die niet anders dan lijzig te omschrijven was, te vertellen
Wij verontschuldigen ons voor de opgelopen vertraging, te wijten aan het opladen van tot nu toe.
Àcht fietsen.
Dat laatste kwam eruit alsof hij net proefondervindelijk had, eum, ondervonden dat blikken tot nader order niet konden doden. En dat hij even wou testen of dat met zijn stem wel lukte.
Toen we met acht minuten vertraging uit Gent Sint-Pieters vertrokken, kon hij niet nalaten het mes nog even in de wonde rond te draaien:
Wij verontschuldigen ons voor de opgelopen vertraging, te wijten aan het opladen van tot nu toe àcht fietsen in totaal. In drie verschillende stations.
Volgens mij heeft de conducteur al die fietsbezitters aan hun rijtuigen geketend, en doet hij zijn aankondigingen terwijl hij ze met een puntige stok in de ribben pookt. Toen we met een minuut of negen vertraging vertrokken uit Aalter was zijn boodschap
Dames en heren, goeie morgen en welkom op deze trein met bestemming Oostende. Wij verontschuldigen ons voor de opgelopen vertraging, te wijten aan het opladen van ruim acht fietsen tussen Antwerpen en Aalter. We danken u voor uw begrip.
Ik vermoed dat het met klantvriendelijkheid is zoals met Vulcans: the needs of the many outweigh the needs of the few, or the one.
update: toen we met tien minuten vertraging in Brugge toekwamen, was ‘s mans boodschap:
Dames en heren, wij komen aan in Brugge. Voor de reizigers met bestemming Blankenberge—wat betreft de aansluiting naar Blankenberge—de trein naar Blankenberge is blijkbaar reeds vertrokken. Er is geen aansluiting naar Blankenberge.
(en het is allemaal de schuld van deze ruim acht nozems), hoorde de hele trein hem er zonder woorden bij zeggen.
Live long and prosper, conducteur. Live long and prosper.
Reacties
19 reacties op “De trein”
*gniffel*
’t Is voor dit soort verhalen dat een mens hier komt lezen.
Michel, als je je zou afvragen waarom er plots augurken opduiken in die evergreen van Willy Sommers , dat heeft alles te maken met de tieneridolen Daan en Seppe 😉 Maar ik veronderstel niet dat je een regelmatige TMF-kijker bent.
Voorwaar een mooi stukje proza. Doet u gerust verder, heer Vuylsteke.
Er is een réden waarom ik sinds kort het pendelen tussen Brugge en A’pen heb gelaten voor wat het was en dat ik nu in Antwerpen woon…
Je moet al stevige zenuwen hebben om dergelijke pijniging dagelijks te willen ondergaan.
Egad. http://www.themobilefactory.be/index.php?page=facts#53
Ach, het ergste vond ik tochwel: op de stipte trein van 8:15 zitten en dan moeten horen : we wachten nog even op de 8:32 omdat de mensen van de 7:48 hun afgeschafte trein gemist hebben. Toen kon ik wel ontploffen.
Ik zat achter mijn computer te grinniken, daarnet. Not worksafe, dit blog. Doe zo voort. (Goed dat ik verlof heb)
Maar doe me een plezier, en maak je links target=”_blank”. Ik krijg het ervan op mijn heupen. Toen ik daarnet TMF wegklikte om verder te lezen op jouw blog, was jij ook weg, natuurlijk.
Of zoals Worf zou zeggen: “Ka’pla”
🙂
@luc: sorry, ik ben vierkant tegen _blank. Met (heel erg misschien) uitzondering van PDF files of dergelijke (en dan nog!), weiger ik links open te doen in een nieuw venster.
@Luc V.
Zooo irritant die mensen die nog altijd geen targetwit willen gebruiken, urrg! Ik ben ook iedere keer verloren en moet iedere keer dan beginnen zoeken. En waar zat ik weer? Etc…
Terwijl: een link? OK een nieuw venster. Lees . Venster toe . Terug waar je bent. Terug waar je bent ? Neen dus. Je moet de hele url terug intikken. Egocentrische aandachtzoekerers die targetwitters!
De “back” button is te moeilijk te vinden, veronderstel ik? 😉
@Inferis : redelijk moeilijk ja, als je het venster hebt weggeklikt. Bij jou niet ?
Ik klik zelden vensters weg. Tabs daarentegen…
Ik heb een cinema display scherm. Daar hou ik graag meerdere vensters naast elkaar open, voor vergelijkingen ed. En ik haat het als ik geen nieuw venster krijg. Als ik een tab wil, doe’k wel shift+appel+klik 😉
Euhm, tabbed browsing en dan ctrl-click? In de vuurvos toch. Kleine moeite om je die gewoonte aan te leren, maar hey, een beetje moeite mag wel nietwaar?
BTW, Mvuijst: pdf’s moeten echt wel in een vers vensterke (en altijd de vermelding erbij dat het om een pdf gaat, i-r-r-i-t-a-n-t)
Ik doe PDF’s open in een nieuw venster of niet, afhankelijk van hoe *ik* het kies en van het type PDF en van de website.
BTW, wannsee, ik word niet graag met “mvuijst” aangesproken.
weet ik, weet ik.
Maar ik spreek mensen die (en ik citeer) “Ik doe PDF’s open in een nieuw venster of niet, afhankelijk van hoe *ik* het kies en van het type PDF en van de website.” aan hoe ik dat kies. (LOL)
Een beetje aan de medemens denken mag toch al eens, nietwaar Michel?
O, hoe *spiritueel*. Hoe *gevat*.
Allez, niet dat het mij veel kan schelen hoor, maar: wat heeft mensen bij een verkeerde naam noemen te maken met mijn persoonlijke keuze van hoe ik graag PDF-files open doe?
Als ik zeg dat ik graag PDF-files zie open gaan in hetzelfde tabje als de pagina waar ze gelinkt staan, op welke manier maakt dat het plots OK voor u om mij MVUIJST te noemen?
En op welke wijze hebben beide voorgaande dingen te maken met “aan de medemens denken”?
Pff.
@wannes : en waarom zou ik (een kleine) moeite moeten doen ?