Ik heb vandaag een ongelooflijke dag gehad, en ik kan er niets in detail over zeggen want het was allemaal vertrouwelijk en dergelijke.

Het was op het Filmfestival te doen en ik zat daar in mijn hoedanigheid van zelfstandig script consultant. Het ging erom een namiddag pitches voor films te ondergaan, en ik moet zeggen: vandaag minstens een idee of twee gehoord die ik bijzonder graag tot film willen zien komen.

En me ook gerealiseerd dat ik geen goeie hard-boiled full-time filmbusinessmens zou zijn, want ik kon tijdens één van de pitches mijn eigen tranen praktisch niet bedwingen—I’m a sucker for sentimental movies, me.

En ook nog eens bevestigd gekregen dat eerste indrukken soms helemaal juist kunnen zijn, en soms helemaal verkeerd. En dat ik eigenijk niet het minste idee heb van welke indruk ik geef op mensen die me nog nooit gezien hebben, en dat ik eigenlijk niet weet of het me wel kan schelen of niet. 

En ook dat ik eigenlijk niet goed weet of ik graag onder de mensen kom of niet. Ik dénk dat ik graag nieuwe mensen leer kennen, maar dan wel in omstandigheden zoals vandaag: ééntje of twee tegelijk, met iemand erbij die ik wél al goed ken.

Meer later. Of niet, natuurlijk. We zien wel.

Geschreven al luisterend naar: AC/DC – Dirty Deeds Done Dirt Cheap – Ain’t no Fun (Waiting Round to be a Millionaire)