Kennedy, de leider van de LibDems die al een tijd in het oog van een uiterst vervelende roddelstorm zit, heeft vanavond toegegeven dat hij inderdaad een drankprobleem heeft. Had. Heeft.
Maar dat hij nu al twee maand droog staat. En dat hij professionele hulp aangesproken heeft.
Over the past 18 months I have been coming to terms with and seeking to cope with a drink problem.
And I’ve come to learn through that process that any drink problem is a serious problem indeed – for yourself and for those around about you.
I’ve sought professional help and I believe today that this issue is essentially resolved.
People close to me know that this has been a struggle and for extended periods I have consumed no alcohol at all.
As a matter of fact, I haven’t had a drink for the past two months – and I don’t intend to in the future.
I’ve learnt the hard way of the need to face up to this medical problem – one that is dealt with successfully by many others on a daily basis.
I have chosen not to acknowledge it publicly in this way before because, if at all possible, I wanted to overcome it privately. In a sense, this admission today comes as something of a personal relief. I should have been willing to talk about it more openly before. I wish I had.
It takes a big man, dames en heren. Van alle partijleiders die ik meegemaakt heb aan de andere kant van het Kanaal, is hij met véél voorsprong degene die ik het meest sympathiek vind.
Alleen een achterbakse smeerlap die hem nu nog een leadership challenge durft aandoen natuurlijk.
Dus machtig goede politiek, inderdaad. Maar toch: moedig.