Mijn grootvader vertelde er mij vroeger van: de zoo aan de Zuid.

Nu zijn er alleen nog de straatnamen (Hertstraat, Leeuwstraat, Buffelstraat, Alpacastraat), en de beestjes op de banken in het Muinkpark.

De bedoeling was, in 1851, om een zoo te hebben zoals die van Antwerpen. Ook naast een station weetuwel—het Zuidstation was er toen uiteraard nog. Ze gingen bescheiden van start met kiekens en konijnen, maar op den duur liepen er toch kangoeroes en olifanten rond, en een kameel, en apen.

Het zou fijn zijn om denken dat het allemaal ter verheffing van het volk was, maar ik vermoed van niet, en dat het eigenlijk allemaal voor de Beautiful People was, een beetje zoals de plantentuin waar nu het Baudelopark is.

De zoo sloot bij gebrek aan publiek—de beau monde ging liever naar Oostende, vermoedelijk—zijn deuren in 1904, en de dieren werden bij openbaar opbod verkocht. Het zag er naar uit dat deze olifant een onderkomen ging krijgen in het cirkus, maar tot iedereens verrassing, en wellicht niet in het minst die van de man zelf, was het niet de circusdirekteur maar ene Sieske de Gistmarchand die het hoogste bod uitbracht.

Sies probeerde de olifant nog met winst door te verkopen, maar hij raakte er niet meer van af—wou de mens van het circus niet genoeg betalen? Of was hij het gewoon gedegouteerd afgetrapt?

In ieder geval: zo’n olifant kost natuurlijk enorm veel in het onderhoud (eten dat dat doet!), en Sieske vond er niets beter op dan het beest te laten slachten. Gaia zou er niet graag bij geweest zijn: de duts werd gewurgd met een strop van staalkabels!

Van de bijna twee ton dooie olifant werden de “filets” opgediend in hotel Gambrinus in de Vlaanderenstraaten, tijdens een groot banket dat moet plaatsgevonden hebben onder het wakende oog van het afgehakte hoofd van de olifant.

En de rest werd verkocht aan een sossiesenfabriek. Hoezee!

[foto doorgestuurd door Arthur De Decker naar Gentblogt]

update: Betsy. Mysterie opgelost.

gentblogtgentolifant