Dit. En dit. En, voor opinies van de betrokken personen, bijvoorbeeld dit en dit. Veel woorden ga ik er hierna niet aan vuil maken, maar voor de volledigheid ook eens mijn visie. En ik weet ook wel dat dat voor de rest van de wereld een scheet in een fles is, maar daar lopen wij dus met een hele groep mensen al een tijd lastig van. Gelukkig nu niet meer.

Bij Gentblogt hebben we altijd gezegd onafhankelijk en pluralistisch te zijn. “Onafhankelijk” is, zoals Steven zegt, duidelijk: niemand vertelt ons wat we moeten zeggen of doen—en “ons” is trouwens al een groep zeer diverse individuele mensen trouwens. “Pluralistisch” is voor interpretatie vatbaar.

Naief, idealistisch, onrealistisch, noem het wat je wilt, maar wij hebben altijd rond de pot gedraaid wat het Vlaams Blok betreft. Sommigen vinden het a priori verkeerd om het Vlaams Blok te (proberen) betrekken. Dat is een duidelijk en verdedigbaar standpunt.

“Pluralistisch” betekent voor mij dat we geen princiepsoordeel vellen over deze of gene partij. Zolang het Vlaams Blok mag meedoen aan de verkiezingen en zolang zij verkozenen heeft, kan je niet anders dan die partij ook aanschrijven als je alle andere partijen aanschrijft.

Ik wou dat ik in het abstracte kon blijven, en een principieel verhaal doen, maar zoals altijd schuilt de duivel in de details. Daarom voor de goede orde even op een rij.

We geven een verjaardagsfeestje, en er wordt beslist om de Gentse partijen aan te schrijven voor een gratis vat: wij hebben geen geld en we gaan de genodigden toch niet laten betalen voor hun drank, ‘t zijn verkiezingen, denken we, alles is tóch politiek en politiek zit overal, we hebben ongeveer evenveel kans dat geeneen tracteert als dat ze allemaal tracteren, en—voor mij persoonlijk zeer belangrijk: ze zijn allemaal aangeschreven, er kan ons geen discriminatie verweten worden. (naief hé, ik zei het toch?)

Wat gebeurt? De mail was bij VB naar het district gestuurd, de man aan het info-at-adres vermoedt dat de mail ook nog wel naar Gent specifiek gestuurd zal zijn, en laat hem liggen. [noot: niets te maken met een verwarring rond @vlaamsbelang of @vlaamsblok dus]. Er komt geen reactie van VB, wij moeten wegens practische redenen (histories van speciale vaten, ik ben geen specialist) afsluiten in het café waar het plaatsvindt, één partij heeft te laat gereageerd, één partij heeft niet gereageerd, ergo vier vaten.

En dan, heel typisch: een individuele VB-mandataris gaat meteen in de publieke aanval. Zoals lezer David zegt:

Vergelijk voor meer begrip Tanguys eerste reactie op de aankondiging van de vaten met een mailtje naar gentblogt à la “Wij zouden ook graag een vat geven op jullie feestje. Is het mogelijk dat jullie ons hebben vergeten contacteren?” …

Men mag nu nog terugkrabbelen al wat men wil, maar het kwaad is geschied, en eigenlijk is het maar goed ook en ruim op tijd. Duidelijheid is goed.

Voor mij persoonlijk is het nu wel heel erg helder. Om de speeltuin-kinderen-metafoor van Steven min of meer te bezigen: als ik in de klas zit met een aantal kinderen (sp.a, Groen!, N-VA, CD&V, VB, Spirit, VLD, …) en ik wil een spelletje spelen, dan staat het mij vrij om te spelen met wie ik wil. Er is geen spelregel die zegt dat ik iedereen moet uitnodigen. Gentblogt is geen representatief staatsorgaan of zo. Als ik persoonlijk vind dat ik alleen zin heb om een uitnodiging te sturen naar die kindjes waarvan ik in het verleden ervaren heb dat ze niet (al te veel) valsspelen, dan is dat mijn goed recht.

En of ze nu nog voor de hele wereld vals gespeeld hebben of niet, of dat valsspelen gerechtvaardigd is of niet, objectief meetbaar of niet: dat kan me niet schelen—het gaat hier over mijn persoonlijke aanvoelen. Niemand kan me verplichten om samen te spelen met kindjes waar ik niet graag mee speel.

Als een kindje dat ik niet kan verdragen, mij uitnodigt om mee te spelen, dan kan ik dat eventueel doen, maar dan hoef ik dat niet te doen. Als een kindje waar ik een hekel aan heb, mij wilt trakteren, dan moet ik dat niet aanvaarden.

*
*  *

Zoals het nu gegaan is, stonden we helemaal recht, maar wel heel erg naief, in onze schoenen: we nodigen iedereen uit, en nóg worden we gepakt op “discriminatie” door het Vlaams Blok—faut le faire. 

Ik ben niet bang van het Vlaams Blok. Ik heb er geen last van om ermee in debat te gaan. Ik denk daarbij niet dat ze in zo’n demagigische arena altijd en onvermijdelijk zullen winnen. In even grote a priori’s als het Vlaams Blok denken, is nergens voor nodig: wie recht in zijn schoenen staat, hoeft ze niet uit de weg te gaan, en demoniseren is hoedanook meestal dom.

Maar wij zijn de VRT niet en wij hoeven ons dergelijke levensvragen niet te stellen. Wij zijn een groep privé-personen, en in de toekomst kiezen we er gewoon voor om ze niet meer uit te nodigen. Dat is ons goed recht. En ik vind het fijn dat dat ook eens gezegd is. Zijn we er van af. Kunnen we weer leute maken.