‘t Zou proper geweest zijn mocht er iemand mijn bureau binnengekomen zijn daarnet: helemaal in tranen, snotteren men kan niet meer, rode opgezwollen ogen.

Michel Sardou, had ik misschien al eens gezegd, ligt hier tegenworodig wel méér op de Windows Media Player. Maar nu was ik dus aan het nadenken op een heikel websiteprobleem, en was ik beginnen luisteren naar de tekst van Il etait là (le fauteuil).

Geen-goed-idee:

Il était là dans ce fauteuil
Mon spectateur du premier jour
Comme un père débordant d’orgueil
Pour celui qui prenait son tour

Il était là dans ce fauteuil
Premier témoin de mes faux pas
Le coeur tremblant comme une feuille
Croyant que je ne savais pas

Il était là sur ma galère
Lieutenant de la providence
M’envoyant des ondes légères
Comme le ciel de sa Provence

Il était là dans ce fauteuil
Qu’il a loué pour l’éternité
Pour m’applaudir du coin de l’oeil
Et de temps en temps rigoler

Petit tu m’as fait bien plaisir
Tu m’as rappelé ton grand-père
Entre ses larmes et son sourire
Il n’y avait pas de frontière

Il était là dans ce fauteuil
Quand j’ai fait ma première grimace
Quand j’ai osé montrer ma gueule
Aux petits copains de ma classe

Plein de pudeur et d’indulgence
Pour la violence de mes passions
Pour cette belle intransigeance
Que suivraient tant de concessions

Dans le halo du projecteur
Il vient s’installer tous les soirs
Comme tout autre spectateur
Mais je suis le seul à le voir

Petit tu m’as fait bien plaisir
Tu m’as rappelé ton grand-père
Entre ses larmes et son sourire
Il n’y avait pas de frontière

Il était là dans ce fauteuil
Où mon fils aîné va s’asseoir
Quatre générations l’accueillent
Et il sait déjà qu’un beau soir

Je serai là dans ce fauteuil
Son spectateur du premier jour
Comme un père débordant d’orgueil
Pour celui qui prendra son tour

Petit tu me feras plaisir
Tu me rappelleras ton grand-père
Entre ses larmes et son sourire
Il n’y avait pas de frontière

Nog een geluk dat ik een telefoon van een verkoper uit Holland kreeg. En dat ik kon terugvallen op het soort totaal van emotie ontdane business-hollands dat ik helaas jaren aan een stuk uit hoofde van mijn vorig beroep moest bezigen.

Nee, sorry, we zitten op dit ogenblik behoorlijk vroeg in een nieuwe budgetronde. Ik zal een go/no go hebben tegen ten vroegste midden Q3. Een eventuele formele order zal hoedanook pas vallen begin Q1 2007.
In ieder geval zijn we niet van plan nog intensief andere vendors te evalueren, maar bent u bereid om—ten behoeve van het management zeg maar—tussen nu en dan in een pre-sales traject te stappen?

Aaargh.

Maar de tranen waren wel weg. Dat wel.

Geschreven al luisterend naar: Michel Sardou – L’Intégrale – CD 5 – Aujourd’hui peut-être (Version Live)



Reacties

7 reacties op “Snif”

  1. Een man die zijn gevoelens durft tonen, goed zo! Zo moesten ze allemaal zijn ^^
    Ik versta wel geen bal van die tekst, tis erg gesteld met mijn Frans, hehe.

  2. Een wantrouwige West-Vlaming leest dan: ik krijg het zelf niet aan ‘t management verkocht, wil je misschien komen helpen? Misschien kan je de kosten achteraf recuperen door de offerte wat aan te dikken.

    http://outerthought.org/site/columns/lastigeboeken.html

    🙂

  3. Behalve dat van het aandikken: ongeveer. Maar ook: eigenlijk helemaal niet. 🙂

  4. Maar Michel toch, ik wist niet dat jij zo sentimenteel bent. Ben je een beetje depri misschien ? Ik vind dit echt wat je in onze taal een ‘smartlap’ noemt. Hoe kan jij daar nu om huilen, voor zo’n grote vent

  5. Nee hoor, niet depri, hoegenaamd niet.

    Maar inderdaad: sentimele vod, ik. André Hazes, daar kan ik ook tranen in mijn ogen van krijgen. Triestige films met een slecht einde: idem. Triestige films met een goed einde: ook zoveel.

    Euh. Nieuwe man! In touch with my feelings! 🙂

  6. michel bleit zelfs bij liedjes over hondjes in comedyshows…

    :p

  7. Jamaar, heel de zaal was aan ‘t bleiten, dus dat telt niet.