In het terugkeren van Zelie en Louis af te zetten voor hun kamp, in de auto, aan het lezen (in Paper Prototyping, overigens van harte aangeraden).

Plots een vlekje op mijn blad:

Op de foto hierboven in de buurt van de t, klik om duidelijker te zien: een donderbeestje. Thrips.

Unieke kans! Die beesten komen ‘t schijnt heel erg veel voor, maar ik heb er nog maar twee keer gezienin de paar jaar sinds ik een fototoestel heb dat ze min of meer kan vatten, alletwee de keren trouwens in de buurt van De Panne.

Bon, ik dus balancerend met dat boek op mijn knie, één oog op het beestje, zien dat het niet zou ontsnappen, één hand om het boek open te houden, en met de andere mijn rugzak open doen, D200 uithalen, stopsel van de 70–180 halen, 30mm van de D200 vijzen, stopsel op de 30mm, 70–180 in de D200 vijzen, deksel van de 70–180 halen, 6T uithalen, onderwijl voortdurend het boek draaiend om het beest niet van de pagina te zien lopen, 6T op de 70–180 draaien, ring van de SB-29 op de 6T vijzen, controledinges op de D200 steken, SB-29 op de ring klemmen, en dan met één hand de D200–constrocutie vasthouden (dat weegt dus een halve ton met al dat gerief erop), met de ellenboog het boek vasthouden, met de andere hand focuseren op 37cm, draaien naar 180mm, op M zetten, f/40, en dan proberen met die ene hand dat gevaarte op dat millimeterskleine beest gericht te houden.

Erin geslaagd om een aantal foto’s te nemen:

Zoals gezegd: niet evident wegens echt heel erg klein.

Ik zat er ook te dicht op, en de ringflits gaf teveel licht, dus ik dacht de flits eraf te halen en in de ene hand te houden, terwijl ik met de nadere hand het fototoestel vast zou houden, en met mijn derde hand… oeps!

Te laat:

Een hand te weinig. Boek dichtgeslagen. Donderbeestje dood.

Gone to meet its maker. Joined the thrips choir in-vi-si-bu-le. An ex-thrips, as it were.